^
| Recent Featured Videos and Articles | Eastern “Orthodoxy” Exposed | Why Hell Must Be Eternal | The Antichrist Identified! | What Fake Christians Get Wrong About Ephesians | Why So Many Can't Believe | “Magicians” Prove A Spiritual World Exists | Amazing Evidence For God | News Links |
| Vatican II “Catholic” Church Exposed | Steps To Convert | Outside The Church There Is No Salvation | E-Exchanges | The Holy Rosary | Padre Pio | Traditional Catholic Issues And Groups | Help Save Souls: Donate |  |
Herezje Jana Pawła II, człowieka, który najwięcej podróżował w historii i który prawdopodobnie był najbardziej heretycki.
Karol Wojtyła (Jan Paweł II) twierdził, że był papieżem w latach 1978-2005
HEREZJE JANA PAWŁA II
Jan Paweł II głosił powszechne zbawienie, to jest - wszyscy ludzie zostaną ocaleni.
Jedyną trudnością w rozmowie o herezjach Jana Pawła II jest to, od której z nich zacząć. Jego herezje są tak liczne, że rozmawiający jest prawie przygnieciony decyzją od której rozpocząć. Dobrym początkiem, może być jego ciągłe nauczanie o powszechnym zbawieniu. Pomysł, że wszyscy ludzie zostaną zbawieni jest sprzeczny z jasnymi słowami Pisma Świętego oraz licznymi katolickimi dogmatami, szczególnie z dogmatem, że Poza Kościołem Katolickim Nie Ma Zbawienia a także, iż wszyscy którzy umrą w grzechu pierworodnym lub grzechu śmiertelnym nie mogą być ocaleni.
Mimo to, Jan Paweł II utrzymywał i nauczał, że we Wcieleniu, Syn Boży nierozerwalnie zjednoczył się z każdym człowiekiem co sprawiło, według niego, że nikt nie może trafić do Piekła. Jan Paweł II wyraźnie nauczał, że ta jedność pomiędzy Panem naszym Jezusem Chrystusem a każdym człowiekiem trwa wiecznie.
Proszę zauważyć, że słowo "na zawsze" lub "na wieczność" występuje we wszystkich trzech cytatach. Tak, w trzech różnych encyklikach, Jan Paweł II dosadnie zapewnia, że każdy człowiek jest zjednoczony z Panem naszym Jezusem Chrystusem na zawsze. To oznacza, że każdy człowiek jest ocalony. Piekło jest wieczną rozłąką z Panem Bogiem, ale według Jana Pawła II nikt nigdy nie jest rozłączony z Panem Bogiem. Wszyscy są zjednoczeni z Nim na zawsze. To jest właśnie powszechne zbawienie.
Jest wiele więcej cytatów, które moglibyśmy przytoczyć, aby udowodnić, że Jan Paweł II nauczał, że każdy człowiek jest ocalony. Na przykład, w 1985r. Jan Paweł II wyjaśnił jak zbawcza Krew Chrystusa nie jest ledwie dostępna dla wszystkich (co jest prawdą), ale jednocześnie dosięga wszystkich oraz wszystkich zbawia.
W przeciwieństwie do tego, dogmatyczna nauka Kościoła Katolickiego zapewnia, że Krew Pana Jezusa nie dosięga wszystkich ani nie ocala wszystkich.
Tylko ci, którzy są uwolnieni od grzechu pierworodnego przez Chrzest Św. i zjednoczeni z Panem Jezusem sakramentami prawdziwej wiary, otrzymają z dobrodziejstw Jego śmierci.
Tutaj Jan Paweł II wyjaśnia, że cała ludzkość została ocalona i uczestniczy w życiu wiecznym. Fraza "uczestnictwo w życiu bożym" odnosi się do stanu usprawiedliwienia lub stanu łaski uświęcającej. Przez stwierdzenie, że cała ludzkość uczestniczy w życiu wiecznym, Jan Paweł II mówi, że cała ludzkość jest w stanie łaski! To oznacza, że nikt nie jest w stanie grzechu ciężkiego lub grzechu pierworodnego.
Kto z doktryną taką jak ta nie byłby kochany przez świat? Jan Paweł II odwoływał się i był przez ludzi kochany, ponieważ akceptował religię każdego i nauczał, że każdy jest zjednoczony z Panem Jezusem Chrystusem bez względu na to w co ta osoba by wierzyła lub robiła. Ta religijna obojętność charakteryzowała jego anty-pontyfikat.
Jan Paweł II nauczał, że Duch Święty jest odpowiedzialny za niechrześcijańskie religie
Poza jego niewiarygodną doktryną powszechnego zbawienia i powszechnego usprawiedliwienia, jest wiele innych herezji Jana Pawła II do przebadania. Szczególnej uwagi jest jego nauczanie na temat Trzeciej Osoby Trójcy Świętej - Ducha Świętego. To co Jan Paweł II nauczał o Duchu Świętym było tak bluźniercze i heretyckie, że prawdopodobnie była to jego najgorsza herezja.
Jan Paweł II mówi, że mocna wiara wyznawców niechrześcijańskich religii pochodzi od Ducha Świętego, Ducha Prawdy. Odkąd wiemy z Pisma Świętego i katolickiego nauczania, że Szatan jest autorem wszystkich niechrześcijańskich religii, to co zostało stwierdzone tutaj przez Jana Pawła II to to, że Duch Święty, Duch Prawdy, jest raczej duchem kłamstwa: Szatanem. Jest to niewiarygodnym bluźnierstwem przeciwko Bogu.
Pisma i Tradycja uczą nas, że niechrześcijańskie religie należą do diabła a "bogowie", których czczą są w rzeczywistości demonami.
Ponieważ Jan Paweł II nauczał, że wiara w te religie jest efektem Ducha Prawdy, ciągle pochwalał, promował i nawet modlił się z członkami i przywódcami niechrześcijańskich religii.
Jan Paweł II z afrykańskim animistą (szamanem), więcej o tym później
Tutaj Jan Paweł II twierdzi, że szacunek dla niechrześcijańskich religii jest podyktowany przez działanie Ducha w człowieku. To wyraźnie oznacza, że Duch jest odpowiedzialny za niechrześcijańskie religie, co jeszcze raz pokazuje, że Duch Święty ma być rozumiany jako duch kłamstwa: Szatan.
Jan Paweł II stwierdza, że inne religie stymulują nas do odkrywania obecności i działania Ducha. To znaczy, że niechrześcijańskie religie są dziełem Ducha – Ducha Świętego – co ponownie zrównuje Ducha Prawdy z duchem kłamstwa: Szatanem.
Jan Paweł II nauczał i praktykował pełną obojętność religijną
Religijna obojętność Jana Pawła II była być może najbardziej charakterystyczna w spiętrzeniu jego pism i przemówień. Ciągle wychwalał i odnosił się z szacunkiem do niechrześcijańskich religii, przez co przeczył Trójcy Przenajświętszej i konieczności wyznawania wiary w prawdziwą religię Katolicką, kpiąc sobie ze śmierci męczenników.
Słowo "osiągnięcie" oznacza niezwykły wyczyn, więc Jan Paweł II uważa, że fałszywe religie Buddyzm i Konfucjanizm, są wspaniałymi owocami w religii, oraz, że było niezwykłym wyczynem to, iż Koreańczycy przekazali te religie Szatana na innych!
Jan Paweł II w Buddyjskiej Świątyni
W swojej drugiej podróży do Azji w 1984r., Jan Paweł II odwiedził Buddyjską Świątynię. Zanim dotarł do Świątyni, okazał jak bardzo pragnął spotkać "Jego Świątobliwość, najwyższego Patriarchę Buddyjskiego w Świątyni." Kilka dni przed wyjazdem do Buddyjskiej Świątyni, Jan Paweł II również powiedział:
Jan Paweł II następnie pojechał do świątyni bałwochwalstwa i pokłonił się się Patriarsze Buddyjskiemu, który stał przed gigantycznym posągiem Buddy. To stanowi akt apostazji.
Jan Paweł II w Buddyjskiej Świątyni
Jan Paweł II otrzymał znak adoratora Shivy
2 lutego 1986r., Jan Paweł II otrzymał na swoje czoło Tilac lub Tika, czerwoną proszkowaną pastę Hindusów, znak rozpoznawczy adoratora Shivy. To jest totalne bałwochwalstwo i apostazja.
Jan Paweł II uczcił Hindusa Gandhiego
W marcu 1986r., Jan Paweł II pojechał do Nowego Dehli w Indiach, do miejsca gdzie został spalony/skremowany Hindus Mahatma Gandhi. Mahatma Gandhi był poganinem i bałwochwalcą, który darzył kultem fałszywych bożków.
Bałwochwalca i poganin był "bohaterem ludzkości", według Jana Pawła II.
Tak jak tu widzimy, Jan Paweł II położył również kwiaty na grobie aby oddać honor i uczcić tego poganina. Św. Tomasz z Akwinu wyjaśnia, że tak jak są heretyckie stwierdzenia, tak są też również heretyckie i odstępcze czyny.
Św. Tomasz daje nam nawet przykład:
Osoba może uwidocznić swoją apostazję przez słowa lub czyny. Przez to co zrobił, jako dodatek do tego co powiedział, Jan Paweł II zaprezentował odpowiednik praktykowania kultu przed grobem Mahometa. On oddał cześć Hindusowi.
Apostazja Jana Pawła II w Asyżu
27 października 1986r., Jan Paweł II zaprosił przywódców wszystkich fałszywych religii świata aby przybyli do Asyżu we Włoszech, na Światowy Dzień Modlitwy o Pokój. Jan Paweł II modlił się z ponad 100 przywódcami różnych fałszywych religii, czym odrzucił przekaz Pisma Świętego i 2000-letniej nauki Kościoła Katolickiego która zakazuje takich modlitw z fałszywymi religiami.
Ten dzień modlitw z tymi poganami, niewiernymi i heretykami był pomysłem Jana Pawła II. Podczas tego spotkania Dalai Lama umieścił na tabernakulum w kościele pod wezwaniem Św. Franciszka statuę Buddy.
Statua Buddy na tabernakulum w Asyżu
Pośród różnych liderów fałszywych religii w Asyżu byli rabini, Islamscy mufci, buddyjscy mnisi, Szintoiści, pastorowie różnych wyznań protestanckich, Animiści, Dżiniści, i inni.
Podczas tego spotkania, członek każdej fałszywej Religi wystąpił z modlitwą o pokój – modlitwą bluźnierczą, np. jak brzmiała modlitwa Hindusa: "Niech będzie pokój ze wszystkimi bogami" (lider Animistów modlił się do "Wspaniałego Kciuka"). Ale wszyscy ich bogowie są diabłami, jak zauważyliśmy powyżej, więc modlono się o pokój wszystkich diabłów (które są twórcami tych fałszywych religii) podczas sponsorowanych przez Watykan Światowych Dni Modlitwy o Pokój! Religia Watykanu II chce, abyś był w komunii z diabłami.
W 1928, Papież Pius XI swoim autorytetem potępił taką między-religijną aktywność jako apostazję od prawdziwej Wiary.
Papież Pius XI, Mortalium Animos (#2), 6 stycznia 1928r.:" W tym celu urządzają, zjazdy, zebrania i odczyty z nieprzeciętnym udziałem słuchaczy i zapraszają na nie dla omówienia tej sprawy wszystkich, bez różnicy, pogan wszystkich odcieni, jak i chrześcijan, ba, nawet tych, którzy - niestety - odpadli od Chrystusa, lub też uporczywie przeciwstawiają się Jego Boskiej naturze i posłannictwu. Katolicy nie mogą żadnym paktowaniem pochwalić takich usiłowań, ponieważ one polegają na błędnym zapatrywaniu, że wszystkie religie są mniej lub więcej dobre i chwalebne, o ile, że one w równy sposób, chociaż w różnej formie, ujawniają i wyrażają nasz przyrodzony zmysł, który nas pociąga do Boga i do wiernego uznania Jego panowania. Wyznawcy tej idei nie tylko są w błędzie i łudzą się, lecz odstępują również od prawdziwej wiary, wypaczając jej pojęcie i wpadając krok po kroku w naturalizm i ateizm. Z tego jasno wynika, że od religii przez Boga nam objawionej, odstępuje zupełnie ten, ktokolwiek podobne idee i usiłowania popiera." (źródło: Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie, Nr. 2, Luty 1928, s.42-50, za www.opoka.org.pl )
Jan Paweł II, odczyt na Anioł Pański, 12 października 1986:" Za kilka dni będą w Asyżu, reprezentanci Kościoła Katolickiego, innych Kościołów Chrześcijańskich ze wspólnotami kościelnymi oraz wspaniałe religie tego świata…Wystosowałem to powitanie do ‘wyznawców wszystkich religii.’ "24
Tutaj znowu znajdujemy wyraźną apostazję Jana Pawła II. Przekazuje nam, że Pan Bóg uobecnia się przez duchowe bogactwo narodów, czego głównym wyrażeniem są ich religie. To znaczy, że Pan Bóg staje się obecny dla narodów przez nie-chrześcijańskie religie, co świadczy o tym, że nie chrześcijańskie religie są prawdziwe i inspirowane przez Pana Boga.
Inne ekumeniczne spotkania Jana Pawła II
Jan Paweł II po wydarzeniach w Asyżu kontynuował swój oszalały program apostazji, całkowicie potępiony nauczaniem Kościoła Katolickiego. Jan Paweł II sfinansował pogańskie spotkania modlitewne w Kioto (1987), Rzymie (1988), Warszawie (1989) i na Malcie (1991) i również liczne spotkania po 1991.
Jan Paweł II jest "błogosławiony" w pogańskim rytuale przez indiańskiego szamana w 1987r.31
W 1999r. odbyło się skandaliczne, pogańskie spotkanie modlitewne zatytułowane "Spotkanie Wszech - Chrześcijan," na które do Watykanu, na zaproszenie Jana Pawła II (o czym szerzej później) przybyła duża liczba fałszywych religii.
Jan Paweł II modlił się z Afrykańskimi Animistami
8 sierpnia 1958r., Jan Paweł II modlił się z afrykańskim Animistą (czarownikiem). Jan Paweł II wspominał to spotkanie tak:
Zostało oświadczone, że podczas pobytu w Togo oddał on również hołd "świętym" wężom.
4 lutego 1993 w Afrykańskim Cotonou, śpiewające dziewczyny uraczyły Jana Pawła II "wywołującym trans" tańcem voodoo.
Jan Paweł II brał również udział w wielu wydarzeniach, zarówno w Rzymie jak i poza nim, w których miejscowe pogańskie rytuały są obecne. Te rytuały pochodzą z kultur, które są całkowicie demoniczne i satanistyczne w każdym aspekcie organizowanych przez nie praktyk religijnych, a jednak były włączone w wiele liturgicznych przedsięwzięć Jana Pawła II.
Powyżej: "Msza" Jana Pawła II w 2002r. w mieście Meksyk, w której wykorzystano zwyczaje demonicznej kultury Azteków. Tańczący przed ołtarzem Indianie mieli specjalne fryzury oraz napierśniki, a niektórzy odkryte brzuchy. Podczas występu, można było słyszeć syk podobny temu, który wydaje wąż oraz bicie bębnów. Sam Jan Paweł II przyjął nawet pogański rytuał "oczyszczający", który wykonała kobieta.
Spotkanie "Wszech – Chrześcijan": Apostatyczne Spotkanie Modlitewne Jana Pawła II w 1999
Sfotografowany powyżej to Jan Paweł II, otoczony grupą różnych pogan i bałwochwalców, włączając w to jednego w połowie ubranego, 7 listopada 1999r. – podczas jednego z jego niezliczonych apostatycznych, między-religijnych spotkań modlitewnych. Proszę zauważyć poganina z zakrytą w połowie twarzą, tuż za Janem Pawłem II, po jego prawej stronie. Jan Paweł II chwalił ich za szacunek ich fałszywych diabelskich religii. To nie jest nic innego jak zwykły okultyzm.
To zebranie zostało nazwane "Spotkanie Wszech – Chrześcijan." Jest to ciekawe biorąc pod uwagę fakt, że w swojej encyklice Mortalium Animos, Papież Pius XI heretyków, którzy rozpowszechniali religijną obojętność określił jako "Ci Wszech – Chrześcijanie…"33 Niektóre z wydarzeń mających miejsce podczas spotkania Jana Pawła II w październiku 1999r. zawierały: poświęcenie czterech stron świata o zachodzie słońca na placu Św. Piotra przez obracającego się amerykańskiego Indianina oraz Muzułmanów rozrzucających czasopisma w Watykanie, klęczących w kierunku Mekki i modlących się.34
Drugie Spotkanie Modlitewne Jana Pawła II w Asyżu z fałszywymi religiami – kolejny apostatyczny akt modlitewny w 2002r.
Najnowsze spotkanie odbyło się w Asyżu w 2002r. 24 stycznia 2002r. Jan Paweł II zorganizował kolejne spotkanie we Włoskim mieście Asyż, powtórkę podłego wydarzenia, które miało miejsce w 1986r. Jednakże, to spotkanie w Asyżu mogło być nawet gorsze.
Podczas drugiego spotkania modlitewnego w Asyżu, przedstawicielowi każdej z obecnych fałszywych religii zostało umożliwione wejście na ambonę i wygłoszenie modlitwy o pokój na świecie. W obecności Jana Pawła II, kapłan voodoo wszedł na ambonę przed Bazyliką Św. Franciszka i przekazał receptę voodoo o pokój na świecie. (Wyznawcy voodoo, proszę pamiętać są szamanami). A więc, poprzez aranżacje Jana Pawła II, z ambony przed historyczną Bazyliką Św. Franciszka, zostało dozwolone szamanowi, aby przekazał swoją receptę o pokój na świecie! Recepta ta zawierała podcięcie gardeł kóz, kur, gołębi i odsączanie krwi z ich tętnic.
Hinduska powiedziała całemu tłumowi zebranych, że każdy jest Bogiem, czemu Jan Paweł II biernie się przypatrywał. Później, kiedy Żyd, Buddysta, Muzułmanin, Hindus, szaman i reszta skończyła przemawiać, rozeszła się do swoich pokojów aby modlić się do swoich fałszywych bogów.
Jan Paweł II zorganizował z wyprzedzeniem, aby każdej fałszywej religii został przydzielony oddzielny pokój na modlitwę do Diabła.
Wszystkie krzyże zostały usunięte, a te których nie dało się ściągnąć zostały zakryte. Jan Paweł II upewnił się, że niewierzący, szamani i poganie nie zobaczą ani jednego znaku Pana Jezusa Chrystusa.
Muzułmanie potrzebowali pomieszczenia, które będzie skierowane w stronę Mekki i takie im dano. Zoroastrianie potrzebowali pomieszczenia z oknem, aby dym z trocin, które palili dla Diabła mógł przez nie wyjść – i takie zostało im udostępnione. Żydzi chcieli pokoju który nigdy wcześniej nie został poświęcony: innymi słowy, pokoju który nigdy wcześniej nie został poświęcony w imię Pana Jezusa Chrystusa i Jan Paweł II przekazał im taki. Większej obrazy, świętokradztwa i odrzucenia prawdziwego Boga niemal nie można sobie wyobrazić.
Jak widzimy, z tego lokalnego soboru, we wczesnym Kościele wejście do pogańskiej świątyni (co Jan Paweł II zrobił w Tajlandii) aby czcić bożków było odbierane jako szczyt nikczemności. Czyn ten reprezentował taką apostazję od Wiary, że nawet ci, którzy go odpokutowali byli dopuszczeni tylko do spowiedzi (nie Komunii). Jeśli wejście do pogańskiej świątyni odbierano jako tak wielką apostazję, co oni by powiedzieli o rzekomym przywódcy Kościoła, który Katolickie kościoły zamienia w pogańskie świątynie, aby poganie mogli w nich czcić bożków? Bez wątpienia określiliby to jako szczyt apostazji.
Apostazja Jana Pawła II z Muzułmanami
14 maja 1999, Jana Paweł II pokłonił się i ucałował Koran. Koran to święta księga Muzułmanów zawierająca bluźnierstwa przeciwko Najświętszej Trójcy Świętej oraz zaprzeczająca Boskości Pana Jezusa Chrystusa. Uczcić świętą księgę fałszywej religii zawsze oznaczało akt apostazji – całkowite odrzucenie prawdziwej religii. Sam ten akt uczynił z Jana Pawła II apostatę; ponieważ jest to odpowiednikiem praktykowania kultu przy grobie Mahometa, co jak pokazuje Św. Tomasz uczyniłoby z takiej osoby apostatę.
Podczas swojej wizyty w Niemczech 17 listopada 1980, Jan Paweł II zachęcał Muzułmanów do "życia swoją wiarą, również na obczyźnie…"38
W lutym 2000 roku, Jan Paweł II spotkał się z Muzułmańskim "Wielkim Szejkiem" Mahometem. Jan Paweł II popełnił kolejny akt apostazji w swoim przemówieniu do Muzułmanów.
Jan Paweł II podziękował tym którzy rozwijają kulturę Islamu! Podziękował niewiernym za poszerzanie kultury, która przeczy Panu Jezusowi Chrystusowi, Trójcy Świętej i Wierze Katolickiej na wielką skalę, oraz utrzymuje setki milionów w ciemności Diabła. Ze wszystkich złych rzeczy tego świata które można sobie wyobrazić, kultura Islamu prawdopodobnie znajduje się w pierwszej piątce najbardziej diabelskich.
Średniowiecze to ciągła duchowa i fizyczna walka między Chrześcijańskim Zachodem a islamskimi hordami. To stwierdzenie Jana Pawła II stanowi odrzucenie Pana Jezusa Chrystusa i formalną apostazję. Żaden Katolik nie wypowiedziałby takiego zdania, nawet jeden raz.
Jan Paweł II poprosił Św. Jana Chrzciciela aby chronił Islam!
21 marca 2000 roku, Jan Paweł II poprosił Św. Jana Chrzciciela aby chronił Islam (religię Muzułmanów), który przeczy Panu Jezusowi Chrystusowi i Trójcy Świętej, oraz utrzymuje setki milionów w ciemności Diabła.
To jest prosić Św. Jana Chrzciciela o ochronę zaprzeczenia Pana Jezusa Chrystusa i potępiania dusz.
12 kwietnia 2000 roku Jan Paweł II spotkał się z Królem Maroka, potomkiem fałszywego proroka Islamu, Mahometa. Jan Paweł II zapytał go, "Jesteś potomkiem Proroka, prawda?"42
Apostazja Jana Pawła II w meczecie
6 maja 2001 roku, Jan Paweł II osiągnął punkt kulminacyjny w swojej kilkuletniej apostazji z Muzułmanami poprzez podróż i wejście do "Wspaniałego Meczetu Umajjadów" w Damaszku. Przebywając w meczecie, Jan Paweł II, aż ściągnął obuwie, ze względu na cześć dla tej świątyni pogaństwa.
Po lewej stronie u powyżej widzimy Jana Pawła II wchodzącego do "Wspaniałego Meczetu Umajjadów" w Damaszku 6 maja 2001r. Na następnych zdjęciach, widzimy go w meczecie z niewiernym Wielkim Mufti, Szejkiem Ahmadem Kfutaro. Przebywając w meczecie, Jan Paweł II siedział na identycznym krześle co Wielki Mufti. Oświadczenie Jana Pawła II wydane tego dnia do Muzułmanów:
Jest bardzo interesującym, że kalifat Umajjadów (ród rządzących muzułmanów), imieniem których został nazwany ten konkretny meczet, do którego przybył Jana Paweł II, jest rodem muzułmańskich rządzących, który był ogromnie zaangażowany w walkach z katolicką Hiszpanią, podczas 700-letniej wojny Muzułmanów z chrześcijańską Hiszpanią.
Fakt, że meczet do którego przybył, nazwano po grupie która tak bardzo reprezentuje anty- chrześcijaństwo, dokłada zniewag do jego apostazji. Krew wszystkich wiernych Katolików, którzy zginęli walcząc z Umajjadami o samo przetrwanie chrześcijańskiej Hiszpanii, woła przeciwko niemu.
Jan Paweł II naucza, że Muzułmanie i Katolicy mają tego samego Boga
Wcześniej w tej książce, zawarliśmy heretyckie nauczanie Watykanu II, że Katolicy i Muzułmanie razem czczą jednego prawdziwego Boga. Jan Paweł II powtarzał tą herezję Watykanu II niezliczoną ilość razy.
To bluźnierstwo i apostazja. Muzułmanie odrzucają Trójcę Przenajświętszą. Nie wierzą w jednego prawdziwego Boga. Przez ciągłe zapewnianie, że Muzułmanie i Katolicy wierzą w tego samego Boga, Jan Paweł II ciągle zaprzeczał istnieniu Trójcy Przenajświętszej. Jeszcze bardziej jest się uderzonym specyficznością z jaką Jan Paweł II (podobnie jak Watykan II) zaprzeczał Panu Jezusowi Chrystusowi w wielu z tych cytatów. Na przykład:
Tutaj znajdujemy nauczanie katechizmu Jana Pawła II, że muzułmański bóg (którym nie jest Pan Jezus Chrystus) będzie sądził ludzkość w ostatnim dniu. To znaczy, że Pan Jezus Chrystus nie będzie sądził ludzkości w ostatnim dniu, ale raczej będzie to bóg, w którego wierzą Muzułmanie. To zaprzeczenie Ponownemu Przyjściu Pana Jezusa Chrystusa na sąd nad żywymi i umarłymi.
Apostazja Jana Pawła II z Żydami
13 kwietnia 1986r., Jan Paweł II pojechał do żydowskiej Synagogi w Rzymie.
Jan Paweł II przyjeżdża pod żydowską Synagogę, 13 kwietnia 1986r.
Tutaj widzimy Jana Pawła II przyjeżdżającego pod żydowską Synagogę w Rzymie w 1986r., gdzie wziął udział w żydowskim nabożeństwie. Przez udział w żydowskim nabożeństwie Jan Paweł II popełnił publiczny akt apostazji, oraz kolejny raz pokazał, że jest jawnym heretykiem i apostatą. Proszę zauważyć, że Jan Paweł II i rabbi witają się, jak gdyby byli od bardzo dawna przyjaciółmi. Podczas jego pobytu w synagodze, Jan Paweł II skłonił głowę, gdy Żydzi modlili się o przyjście ich "Mesjasza".
Jan Paweł II w Synagodze Żydów
Ten nieprawdopodobny akt apostazji Jana Pawła II był bezpośrednio złączony z jego heretyckim nauczaniem, że Stare Przymierze jest wciąż obowiązujące. Kościół Katolicki uczy, że z przyjściem Pana Jezusa Chrystusa i ogłoszeniem Ewangelii, Stare Przymierze (to jest, umowa zawarta między Bogiem a Żydami za pośrednictwem Mojżesza) wygasło i zostało zastąpione Nowym Przymierzem Pana naszego Jezusa Chrystusa. Jest prawdą, że niektóre aspekty Starego Przymierza są ciągle ważne, ponieważ są włączone do Nowego i Wiecznego Przymierza Pana Jezusa Chrystusa, tak jak Dziesięć Przykazań; ale samo Stare Przymierze (umowa między Bogiem a ludem żydowskim) wygasło wraz z przyjściem Mesjasza. Dlatego powiedzieć, że Stare Przymierze jest ciągle ważne, to zapewnić, że Judaizm jest prawdziwą religia i że Pan Jezus Chrystus nie jest prawdziwie Mesjaszem. To również, zaprzeczyć zdefiniowanemu Katolickiemu dogmatowi, jak nauczaniu Soboru Florenckiego, który zdefiniował ex cathedra, że Stare Prawo jest teraz umarłe i że ci którzy próbują go praktykować (chodzi o Żydów) nie mogą być ocaleni.
Papież Benedykt XIV powtórzył ten dogmat w swej encyklice Ex Quo Primum.
Jan Paweł II wielokrotnie odrzucił ten dogmat, słowem i czynem – dogmat nauczany przez Kościół Katolicki przez 2000 lat, nieomylnie zdefiniowany przez Sobór Florencki oraz wyraźnie potwierdzony przez Papieży Benedykta XIV i Piusa XII.
W przemowie do Żydów w Mainz, Niemczech Zachodnich, 17 listopada 1980, Jan Paweł II powiedział o, "Starym Przymierzu, nigdy nie odwołanym przez Boga…"55
Widzimy tu, że Papież Benedykt XIV potępia herezję nauczaną przez Jana Pawła II, że Stare Przymierze nigdy nie zostało odwołane przez Boga! Jan Paweł II powtórzył tą samą zuchwałą herezję w przemówieniu w 1997r.:
Ważnym jest aby zaznaczyć, że należący do sekty Watykan II, "Arcybiskup" Strasburga we Francji, Joseph Dore, przywołał z radością wspomnianą herezję Jana Pawła II, o Starym Przymierzu, którą Jan Paweł II wypowiedział w przemówieniu w Mainz, Niemczech Zachodnich i w innych miejscach. Proszę zauważyć, iż "Arcybiskup" Dore przyznaje, że Watykan II zmienił tradycyjne nauczanie Kościoła o odwołaniu Starego Przymierza.
Arcybiskup Strasburga we Francji, Joseph Dore, Przemówienie do B’nai B’rith (Żydowscy Masoni), sierpień 2003r.:"Bez względu na obraz [Żydów w Tradycji Katolickiej]… teologiczna wiadomość jest ta sama – Boży wybór przeszedł na Chrześcijan; i Kościół, prawdziwy Izrael, może triumfować, On który wyznaje ocalającą prawdę przyniesioną przez Chrystusa.
Doprawdy, Jan Paweł II naucza tej samej herezji o Starym Przymierzu w swoim nowym katechizmie, znów bezpośrednio sprzecznej do Katolickiego dogmatu.
Jan Paweł II, Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, paragraf 121:"…ponieważ Stare Przymierze nigdy nie zostało odwołane."59
Nieprawdopodobne przesłanie Jana Pawła II na uczczenie pamięci Żydowskiej Synagogi.
Jan Paweł II, Przesłanie do Naczelnego Rabina Rzymu, 23 maja 2004r.:"Do najwybitniejszego Dr. Riccardp Di Segni, Naczelnego Rabina Rzymu. Shalom! Z wielką przyjemnością dołączam do żydowskiej społeczności Rzymu, która obchodzi stulecie [100 rocznicę] Wspaniałej Synagogi w Rzymie, symbolu oraz pamiątki milenijnej obecności w tym mieście ludu Przymierza Synaju. Przez ponad 2000 lat wasza społeczność jest integralną częścią życia w tym mieście; może się pochwalić byciem najstarszą żydowską społecznością w Europie Zachodniej i odgrywającą ważną rolę w szerzeniu Judaizmu na tym kontynencie. Dzisiejsze obchody, dlatego właśnie, nabierają szczególnego znaczenia… Ponieważ nie jestem w stanie uczestniczyć osobiście, poprosiłem mojego wikariusza generalnego Camillo Ruiniego, aby mnie reprezentował; towarzyszy mu kardynał Walter Kasper, przewodniczący Papieskiej Komisji ds. Relacji z Żydami. Oni oficjalnie wyrażają moje pragnienie bycia z wami dzisiejszego dnia.”
"Witając cię ze szczególnym szacunkiem, wybitny doktorze Riccardo Di Segni, obejmuję swoimi serdecznymi myślami wszystkich członków społeczności, ich Przewodniczącego pana Leone Elio Pasermana, i wszystkich, którzy są zebrani aby ponownie świadczyć o wadze i wigorze dziedzictwa religijnego, które jest obchodzone każdej soboty w tej Wielkiej Synagodze Rzymu…
Dzisiejsze obchody, w radości których wszyscy chętnie uczestniczymy, przypominają pierwszy wiek tej wzniosłej Synagogi. Stoi nad brzegiem Tybru, świadcząc harmonią swoich architektonicznych linii o wierze i o czci oddawanej Wszechmogącemu. Społeczność chrześcijańska Rzymu, za pośrednictwem Następcy Piotra, łączy się z wami w podziękowaniach dla Pana za tę radosną okazję [setnej rocznicy Synagogi!]. Jak powiedziałem podczas wspomnianej wizyty, witamy was jako naszych ‘umiłowanych’ braci w wierze Abrahama, naszego Patriarchy… kontynuujecie bycie pierworodnym ludem Przymierza (Liturgia Wielkiego Piątku, Powszechne Wstawiennictwo, Za Żydowski Naród)…
[Te przyjazne stosunki] zobaczyły nas zjednoczonych w upamiętnianiu ofiar Shoah [zmarłych Żydów, którzy nie zaakceptowali Chrystusa], szczególnie tych, którzy zostali wyrwani ze swoich rodzin i od waszej ukochanej Żydowskiej Społeczności w Rzymie w październiku 1943r. i internowani do Auschwitz. Niech ich pamięć będzie błogosławiona i nakłoni nas do pracy, jako bracia i siostry…
…Kościół nie wahał się wyrazić głębokiego smutku podczas ‘niepowodzeń swoich synów i córek w każdym wieku’ oraz, w akcie skruchy, poprosił o wybaczenie za swoją odpowiedzialność związaną w jakikolwiek sposób z plagami anty – Judaizmu oraz Anty – semityzmu…
Dzisiaj… zwracamy się z żarliwą modlitwą do Przedwiecznego, do Boga Shalom, aby wrogość i nienawiść nie mogły dłużej obezwładniać tych, którzy zwracają się do naszego ojca, Abrahama - Żydów, Chrześcijan i Muzułmanów…”
"Nasze dzisiejsze spotkanie, jest przygotowaniem do waszj bliskiej uroczystości Szavu’ot i naszej Pięćdziesiątnicy, które ogłaszają pełnię naszych poszczególnych uroczystości paschalnych. Niech te uroczystości zobaczą nas zjednoczonych w modlitwie Dawidowym paschalnym Hallel."
(L’Osservatore Romano, 2 czerwca 2004r., str. 7.)
Poniżej jest krótkie podsumowanie przesłania Jana Pawła II na uczczenie synagogi:
Łączy się z żydowską społecznością w obchodach 100 rocznicy synagogi – apostazja.
Twierdzi, że żydowska społeczność może się chlubić byciem najstarszą synagogą w Europie Zachodniej oraz rozprzestrzenianiem Judaizmu – całkowita apostazja.
Oficjalnie wyraża pragnienie bycia z nimi w tej synagodze i upamiętniania jej – apostazja.
Chwali wagę i wigor religii, która jest świętowana w każdą Sobotę w Rzymie – apostazja. Słowo "wigor" znaczy "Aktywna siła fizyczna lub energia; kwitnąca kondycja fizyczna, witalność; mentalna lub moralna moc, siła lub energia." Dlatego mówi im ponownie, że ich Przymierze z Bogiem jest ważne, kwitnące, w mocy.
W imieniu całej chrześcijańskiej Społeczności w Rzymie, jako domniemany "następca Św. Piotra", oficjalnie dziękuje Panu za te 100 lat synagogi! – apostazja!
Wita Żydów jako ukochanych braci w wierze Abrahama, co kolejnym całkowitym zaprzeczeniem Pana Jezusa Chrystusa, ponieważ Pismo uczy, że tylko ci, którzy są z Chrystusa mają wiarę Abrahama.
Twierdzi, że Żydzi "kontynuują bycie pierworodnym ludem Przymierza", cytując Wielko- Piątkową modlitwę z Nowej Mszy, opiewającą Żydów jako "kontynuujących" wierność Bożemu Przymierzu. Jan Paweł II raz jeszcze skandalicznie naucza, że Przymierze Żydów z Bogiem jest ciągle ważne – zuchwała herezja.
Upamiętnia tych, którzy zmarli jako Żydzi i twierdzi, że pamięć o nich powinna być błogosławiona – herezja.
W imieniu "Kościoła", pokutuje za jakikolwiek anty-Judaizm – apostazja. Zawierałoby to anty-żydowski dogmat, że Żydzi, którzy umierają nie nawróceni na Katolicyzm idą do Piekła, i dlatego muszą być nawróceni, i ocaleni. On sobie po prostu kpi z Pana Naszego i z Kościoła.
To przemówienie znajduje się bardzo blisko szczytu w rankingu bluźnierstw i herezji Jana Pawła II. Jan Paweł II całkowicie popierał odrzucanie Pana Naszego, Jezusa Chrystusa; jasno nauczał, że Stare Przymierze jest ciągle ważne; całkowicie odrzucił Pana Jezusa Chrystusa i katolicką Wiarę; wykładał swoją apostazję prosto światu w twarz. Ci, którzy utrzymują, że ten jawny heretyk i apostata był Katolikiem, jednocześnie będąc świadomymi tych faktów, odmawiają potępienia go jako heretyka, są prawdziwie wrogami Pana Boga.
Najlepszy przyjaciel Jana Pawła II, Jerzy Kluger, był Żydem.
Jan Paweł II uścisk uje swojego najlepszego przyjaciela, Żyda, Jerzego Klugera
Oczywiście Jan Paweł II nigdy nie próbował nawracać Klugera. Kluger wyraźnie stwierdził, że Jan Paweł II nigdy nie dał mu do zrozumienia w najmniejszym stopniu, że chciałby go nawrócić. Raczej, Kluger opisuje, trwającą całe życie, znajomość z Janem Pawłem II stwierdzeniem, iż sprawiał, że "czułem się jeszcze bardziej Żydem". Jako młodzieniec, Jan Paweł II grał w piłkę nożną jako bramkarz, w drużynie Żydów z Klugerem; grali przeciwko Katolikom. W liście do Klugera 30 marca, 1989r., nawiązując do zniszczenia synagogi podczas drugiej Wojny Światowej, Jan Paweł II napisał poniższe zdanie:
To jest dosadna apostazja. Przez oddanie czci tej synagodze, Jan Paweł II oddaje cześć żydowskiemu zaprzeczeniu, że Pan Jezus Chrystus jest Mesjaszem.
Jerzy Kluger nie był jedynym Żydem, któremu Jan Paweł II sprawił, że ten czuł się jeszcze bardziej Żydem. Jest artysta – muzyk, Gilbert Levine.
Żydowski muzyk – artysta Gilbert Levine z Janem Pawłem II63
Levine zauważył, że w ciągu ich wieloletniej znajomości, Jan Paweł II nigdy nie dał mu najmniejszego znaku, że chciałby, aby się nawrócił. Levine zauważył również, w publicznym stwierdzeniu, że po poznaniu Jana Pawła II, powrócił do praktykowania Judaizmu.
Jan Paweł II zaprosił Levina, aby poprowadził koncertem w Watykanie w celu upamiętnienia Holokaustu. Levine zgodził się i z obecnym Antypapieżem Janem Pawłem II koncert odbył się w Watykanie. Wszystkie krucyfiksy były zakryte.
Jan Paweł II siedzący obok Żydowskiego Rabina na Koncercie z okazji Holokaustu (żydowska posługa modlitewna) w Watykanie
Koncert zaczęto od "Kol Nidre", pieśni modlitewnej na najświętszy dzień w żydowskim kalendarzu. Kilku z wielu obecnych tam Żydów zapaliło również świece podczas ceremonii, która szybko przekształciła się w żydowską posługę modlitewna w Watykanie. Po koncernie Levine zauważył:
Po koncercie Jan Paweł II polecił, aby Levinowi nadano odznaczenie Watykanu. Levine został Komandorem Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego. Jan Paweł II wyznaczył "Kardynała" Lustigera z Paryża aby go odznaczył. Sam Lustiger, który wychował się jako Żyd, stwierdził w
wywiadzie w 1981r.: "Jestem Żydem. Dla mnie obie religie są jedną."65 Odznaczenie, którym Jan Paweł II obdarzył Levina jest jednym z najwyższych, jakie może zostać przyznane osobie świeckiej.
Gilbert Levine wyjawił pełnię apostazji Jana Pawła II w wywiadzie dla Larry King na Żywo, 4 kwietnia 2005r.
Podczas wywiadu dla Larry King na Żywo w CNN, 4 kwietnia 2005, Gilbert Levine powiedział, że Jan Paweł II:
- wysłał każdemu z jego synów listy gratulujące im z okazji ich bar micwy;
- osobiście dał jego rodzinie żydowską menorę;
- wyznaczył "Kardynała" Kaspera, aby wysłał Levinom list z okazji bar micwy, opisujący ją jako "zadziwiającą", w którym powiedział im, aby byli dumni ze swojego żydowskiego dziedzictwa i aby żyli jego pełnią. List był tak żydowski, że rabin powiedział, iż pochodzi od rabina, kiedy w rzeczywistości był od Kaspera na polecenie Jana Pawła II.
To dowodzi, że Jan Paweł II oficjalnie zachęcał do praktykowania Judaizmu; że oficjalnie zachęcał do zaprzeczania Pana Jezusa Chrystusa; że oficjalnie pomagał ludziom praktykować Stare Przymierze; oraz, że świętował z nimi ich przestrzeganie żydowskiej religii. W świetle tych faktów, ktokolwiek, kto twierdzi, że Jan Paweł nie był nie-Katolickim apostatą, najzwyklej wypiera się Pana Jezusa Chrystusa – proste. Poniżej fragment z wywiadu dla Larry King na Żywo w CNN:
Proszę zauważyć, że Gilber Levine chciał użyć muzyki byłego Żyda, Mahlera, do koncertu, ale Jan Paweł II odwiódł go od tego, wskazując, że Mahler był Żydem który przeszedł na Katolicyzm!
Jan Paweł II modlący się przy Ścianie Płaczu
26 marca 2000, Jan Paweł II modlił się przy Ścianie Płaczu w Jerozolimie. Zachodnia Ściana (mur) jest kamienną pozostałością po żydowskiej Świątyni w Jerozolimie, która został zniszczona przez Rzymian w 70 r. po Chrystusie. Żydzi modlą się przy Ścianie Zachodniej jako najświętszym miejscu w Judaizmie.
Jan Paweł II modlący się przy Ścianie Płaczu/Ścianie Zachodniej w Jerozolimie
Zniszczenie tej Świątyni w 70r. n.e., pozostawiające tylko Ścianę Zachodnią, było zawsze rozumiane przez Katolików jako sąd Boży nad Żydami. Zniszczenie tej Świątyni uniemożliwiło Żydom składanie ofiar, co oznaczało, że ich religia dobiegła końca. Zniszczenie tej Świątyni było wielkim Bożym znakiem dla Żydów, że Mesjasz przyszedł, że Stare Przymierze wygasło oraz, że ta Świątynia została zastąpiona przez Kościół Katolicki.
Gdy Żyd modli się przy Ścianie Zachodniej, lub zostawia kartkę z modlitwą, ten akt przeczy temu, że Pan Jezus jest Mesjaszem; jest to oświadczenie utrzymujące, że Stare Przymierze wciąż obowiązuje; i jest to żałosna, i smutna próba zignorowania bardzo jasnego Bożego znaku, że Żydzi muszą porzucić zniszczoną Świątynię, i wejść do Kościoła Katolickiego.
Stąd też, kiedy sam Jan Paweł II modlił się przy Ścianie Zachodniej w marcu 2000 roku było to próbą uprawomocnienia Judaizmu. Było to zaprzeczeniem, że Pan Jezus jest Mesjaszem, wskazaniem, że Stare Przymierze wciąż obowiązuje, oraz kpiną z Bożego jasnego znaku, że Żydzi muszą odstąpić od zniszczonej Świątyni i wejść do Kościoła Katolickiego. Jeden dobrze poinformowany komentator wskazał, że gdy Jan Paweł II modlił się przy Ścianie Zachodniej, większość narodu Izraelskiego oglądała to w telewizji. To oznacza, że każdy Żyd oglądający telewizję otrzymał od Jana Pawła II wrażenie, że nie musi nawrócić się do Pana Jezusa Chrystusa, ponieważ Pan Jezus nie jest Chrystusem (Mesjaszem).
Na kartce z modlitwą którą Jan Paweł II zostawił przy Ścianie Zachodniej, była prośba o wybaczenie grzechów (krzywd) wyrządzonych narodowi żydowskiemu.
Inne apostazje z Żydami podczas anty-pontyfikatu Jana Pawła II
Pod koniec 2001r. Komisja Watykańska pod przewodnictwem Jana Pawła II wydała książkę zatytułowaną Naród Żydowski i Pismo Święte w Biblii Chrześcijańskiej. Książka argumentuje, że oczekiwanie Żydów na przyjście Mesjasza jest nadal aktualne. Więcej o tej książce jest w rozdziale o Benedykcie XVI.
12 sierpnia 2002r. amerykańscy biskupi, wespół z Janem Pawłem II, wydali dokument o Żydach. Na czele z notorycznym apostatą Williamem Keelerem z Baltimore, bez najmniejszego sprzeciwu ze strony Jana Pawła II, dokument głosi publicznie: "…kampanie mające na celu nawracanie Żydów na Chrześcijaństwo nie są już teologicznie akceptowalne w Kościele Katolickim."67
Wszystko to dowodzi, że Jan Paweł II wraz ze swoimi biskupami byli/są całkowitymi apostatami od Katolickiej Wiary.
Nieprawdopodobne herezje Jana Pawła II na temat ochrzczonych nie-Katolików (tj. heretyków i schizmatyków)
Jak dotąd przeanalizowaliśmy i ujawniliśmy ze szczegółami, niezaprzeczalną apostazję Jana Pawła II z pogaństwem, Islamem i Judaizmem. Poza wieloma heretyckimi stwierdzeniami oraz aktami herezji i apostazji, których dopuścił się Jan Paweł II z tymi fałszywymi i nie-chrześcijańskimi religiami, są jeszcze jego nieprawdopodobne herezje odnośnie ochrzczonych nie-Katolików i ich heretyckich sekt. Na przykład:
Jan Paweł II nauczał, że schizmatycy nie muszą być nawracani
Jan Paweł II w Syryjskiej "Ortodoksyjnej" Katedrze Św. Jerzego ze schizmatykiem Patriarchą Zakką I oraz Ignatiusem IV w 2001r.68
Jan Paweł II nauczał, że Wschodni Schizmatycy (ci tak zwani Ortodoksi lub Prawosławni) nie muszą być nawracani na Katolicką Wiarę. Przedstawiając krótki zarys ich schizmy: Wschodni Schizmatycy (ci tak zwani "Ortodoksi") odrzucają dogmat Papiestwa, co oznacza, że odrzucają najwyższy autorytet wszystkich prawdziwych papieży w historii. Odrzucają dogmat o Papieskiej Nieomylności: prawdę, iż papież naucza nieomylnie, gdy przemawia z Tronu Piotrowego. Odrzucają dogmat o Niepokalanym Poczęciu, odmawiają zaakceptowania ostatnich 13 Soborów Kościoła Rzymsko-Katolickiego, oraz zezwalają na rozwód i ponowne małżeństwo.
W skandalicznym Informatorze dotyczącym stosowania zasad i norm ekumenizmu (#125), Jan Paweł II zachęcał do między-religijnego kultu ze Wschodnimi Schizmatykami i powiedział: "…powinno się unikać jakiejkolwiek sugestii prozelityzmu."lxx Co opiszemy później, Jan Paweł II zaakceptował ten Informator o Ekumenizmie w Ut Unuum Sint #58 i w innych pismach.
Prozelityzm to nawracanie innych na naszą wiarę. Więc, Jan Paweł II utrzymywał, że powinno się unikać jakikolwiek wysiłku do nawracania Wschodnich Schizmatyków. Poniżej słowa prawdziwego Katolickiego papieża, Papieża Benedykta XIV, na dokładnie ten sam temat:
Można łatwo zauważyć różnicę pomiędzy obiema religiami: Katolicka religia uczy, że wszystkie jej nauczania muszą być zaakceptowane i nie-Katolicy muszą być nawróceni. Nie-Katolicka religia Jana Pawła II (religia Watykanu II) uczy, że Katolicka wiara jest bez znaczenia i że nie-Katolicy nie powinni być nawracani.
Walter Kasper, wysoko postawiony członek Kościoła Watykanu II, rozumie to bardzo dobrze. Kasper został mianowany "kardynałem" i przewodniczącym Watykańskiej Rady do Promowania Jedności Chrześcijańskiej przez Jana Pawła II. Benedykt XVI przedłużył jego kadencję Przewodniczącego Watykańskiej Rady do Promowania Jedności Chrześcijańskiej. Wyrażając pogląd obu, Jana Pawła II oraz Benedykta XVI, Kasper stwierdził:
Katolicy, którzy byli torturowani i męczeni, ponieważ nie zgodzili się zostać Wschodnimi Schizmatykami
W swojej encyklice Orientales Omnes Ecclesias z 1945r., Papież Pius XII podaje kilka historycznych przykładów Katolików, którzy byli torturowani i zabici, ponieważ nie chcieli porzucić wierności Papiestwu i zostać Wschodnimi "Ortodoksyjnymi" schizmatykami. Św. Jozafat jest jednym sławnym przykładem, ale jest też wiele innych. Św. Jozafat nawrócił wielu Wschodnich Schizmatyków z powrotem na Katolicką Wiarę, aż został przez nich zamordowany, za swój wysiłek w ponowne przyprowadzanie do jedności z Papiestwem.
Było wielu innych, którzy byli karani, chłostani, torturowani, topieni i zabijani ponieważ nie chcieli zostać Wschodnimi Schizmatykami.
Przez swoje heretyckie nauczanie, że "Ortodoksyjni" schizmatycy nie są poza Kościołem i nie potrzebują nawrócenia aby się zbawić, sekta Watykan II całkowicie kpi ze świętych i męczenników, którzy okropnie cierpieli, aby nie zostać schizmatykami.
Watykańskie Porozumienie z Balamand ze Wschodnimi Schizmatykami, zaakceptowane przez Jana Pawła II, odrzuca nawracanie tych nie-Katolików jako "przedawnioną eklezjologię"
24 Czerwca 1993r., Watykan podpisał Balamandzką Deklarację ze Wschodnimi Schizmatykami (tak zwanym "Kościołem Ortodoksyjnym"). W Deklaracji z Balamand (cytowanej poniżej), która została zatwierdzona przez Jana Pała II, jakakolwiek próba nawrócenia Wschodnich Schizmatyków jest odrzucona jako "przedawniona eklezjologia powrotu do Kościoła Katolickiego." Poniżej, niektóre fragmenty z zadziwiająco heretyckiej Deklaracji z Balamand:
Deklaracja z Balamand sekty Watykan II z "Ortodoksami", 1993, #10:" Stworzona w ten sposób sytuacja przyniosła w istocie nieufność i spory. Po zawarciu wspomnianych unii, w miarę upływu lat priorytetem w działalności misyjnej stawało się nawracanie innych chrześcijan, po to aby "przyprowadzić ich z powrotem" do swego własnego Kościoła. W celu legitymizacji tej tendencji będącej rodzajem prozelityzmu, Kościół katolicki wypracował koncepcję teologiczną, według której on sam jest jedynym środkiem zbawienia. W odpowiedzi z kolei Kościół prawosławny przyjął tę samą koncepcję, zgodnie z którą tylko w nim samym można osiągnąć zbawienie…"
#14-15:"… Zgodnie ze słowami papieża Jana Pawła II, ekumeniczny wysiłek siostrzanych Kościołów Wschodu i Zachodu, zakorzeniony w dialogu i modlitwie jest poszukiwaniem doskonałej i pełnej komunii, która nie jest ani wchłonięciem, ani połączeniem, lecz spotkaniem w prawdzie i miłości (Slavorum Apostoli, 27).
Podczas, gdy nienaruszalna wolność osoby oraz jej zobowiązanie do podążania za nakazami własnego sumienia są nienaruszone, w ramach wysiłków, na rzecz przywrócenia jedności nie ma miejsca na nawracanie ludzi z jednego Kościoła do drugiego w celu zapewnienia im zbawienia."
22." Duszpasterska działalność Kościoła katolickiego, zarówno łacińskiego jak i wschodniego nie stawia sobie już więcej za cel odsuwania wiernych od jednego Kościoła do drugiego, co oznacza, że rezygnuje z prozelityzmu wśród prawosławnych, skupiając się na zaspokajaniu duchowych potrzeb swoich własnych wiernych. Aktywność Kościoła katolickiego odrzuca dążenie do ekspansji kosztem Kościoła prawosławnego."
30." W celu przygotowania podłoża dla przyszłych stosunków między naszymi Kościołami, przechodząc ponad nieaktualną eklezjologią powrotu do Kościoła Katolickiego, która związana jest z problemami będącymi przedmiotem niniejszego dokumentu, specjalną uwagę zwróci się na formację przyszłych księży oraz wszystkich innych osób które w jakikolwiek sposób będą uczestniczyć w działalności apostolskiej na terenach należących tradycyjnie do drugiego Kościoła. Ich edukacja winna być obiektywnie pozytywna, z pełnym szacunku nastawieniem do drugiego Kościoła." (http://www.piusx.org.pl/zawsze_wierni/artykul/138)
To jest niesamowicie zuchwała herezja! Ten dokument, zaaprobowany przez antypapieży Watykanu II, jest zdecydowanie jednym z najgorszych herezji sekty Watykan II. Najpierw dosadnie przypomina a później całkowicie odrzuca, tradycyjny dogmat Kościoła Katolickiego, że schizmatycy muszą być nawróceni na Katolicką Wiarę dla jedności i zbawienia.
Jan Paweł II, Deklarację z Balamand nazwał "nowym krokiem", który "powinien pomóc wszystkim lokalnym Kościołom Ortodoksyjnym i wszystkim lokalnym Katolickim Kościołom, zarówno Łacińskim i Orientalnym, które istnieją razem w jednej religii, w kontynuowaniu ich zaangażowania nad dialogiem miłości i aby rozpocząć lub kontynuować wspólne relacje w zakresach ich działalności duszpasterskiej."78
Proszę zauważyć szczególnie #14-15, które stwierdzają, że "na rzecz przywrócenia jedności nie ma miejsca na nawracanie ludzi z jednego Kościoła do drugiego w celu zapewnienia im zbawienia" Proszę zwrócić uwagę na #22, który mówi, że Katolicki Kościół "odrzuca dążenie do ekspansji kosztem Kościoła prawosławnego" i na #30, który odrzuca "nieaktualną eklezjologię powrotu do Kościoła Katolickiego." Wszystkie te stwierdzenia bezceremonialnie odrzucają Katolicki dogmat, iż nie-Katolicy muszą wrócić do Katolickiego Kościoła dla zbawienia i Chrześcijańskiej jedności.
Więc, jest faktem, że Jan Paweł II i jego fałszywa sekta odrzuca co do słowa, dogmat Katolickiej wiary: Chrześcijańska jedność jest jedynie osiągnięta przez nawrócenie na Katolicyzm. Widzimy odrzucenie tego samego dogmatu w następnym cytacie.
Więcej z niesamowitych herezji Jana Pawła II ze Wschodnimi "Ortodoksyjnymi" Schizmatykami
Jest dlatego faktem, że Jan Paweł II naucza, iż wiara Rzymu nie musi być wyznawana przez nie-Katolików; a zatem, nie może być on uważany za posiadającego prawdziwą Katolicką Wiarę.
Ci, którzy zapewniają, w świetle tych faktów, że Jan Paweł II ma być uważany za posiadającego prawdziwą Katolicką wiarę (innymi słowy, że był prawdziwym Katolickim papieżem) zaprzeczają nauczaniu Kościoła Katolickiego.
W swojej encyklice Sts. Cyril and Methodius (#27), Jan Paweł II ponownie wskazuje, że Wschodni Schizmatycy nie powinni być nawracani do Kościoła Katolickiego. Powiedział, że jedność ze schizmatykami "nie jest ani wchłonięciem ani połączeniem,"82 co oznacza, że nie jest osiągnięta przez nawrócenie. Jak zobaczyliśmy powyżej, Deklaracja z Balamand z Ortodoksyjnymi dokładnie cytuje to zdanie z encykliki Jana Pawła II o świętych Cyrylu i Metodym, udowadniając, że Katolicy nie powinni nawracać Ortodoksyjnych.
Jan Paweł II potwierdził swoją herezje w niezliczonych spotkaniach ze schizmatykami. 24 lutego 2000r., Jan Paweł spotkał się z nie-Katolickim, schizmatycznym Biskupem Aleksandrii, "Patriarchą" Shenouda III.
Spotkanie Jana Pawła II ze schizmatyckim Biskupem Aleksandrii, który tytułuje się "Patriarchą", Shenoudą III
W swoim przesłaniu do schizmatyckiego biskupa, Jan Paweł II nazwał go "Wasza Świątobliwość" i powiedział:
Innymi słowy, Jan Paweł II powiedział: "Niech Bóg błogosławi schizmatyckiemu Kościołowi!" To jest odrzucenie Katolickiej Wiary. Pisma dokładnie nam zakazują mówić "Daj zdrów" (czy "Niech Bóg błogosławi") do heretyków.
Przez powiedzenie "Niech Bóg błogosławi" fałszywemu Kościołowi, osoba ta prosi Boga, aby zwielokrotniał i rozprzestrzeniał tą sektę.
Jan Paweł II i Teoctist (schizmatycki Patriarcha Rumunii) wspólnie potępiają wzajemne nawracanie się, we Wspólnej Deklaracji w 2002r.
12 października 2002r., Jan Paweł II i schizmatycki Patriarcha Rumunii, nawzajem potępili próby wzajemnego nawracania się we wspólnej deklaracji. Oświadczyli: "Naszym celem i gorliwym pragnieniem jest pełna wspólnota, którą nie jest wchłonięcie…"84 To znaczy, nie przez nawracanie. Jan Paweł II często używał zwrotu " ani przez wchłonięcie ani przez połączenie" aby wskazać, że chce jedności ze schizmatykami, ale nie poprzez nawracanie ich. Proszę pamiętać, że ten zwrot został użyty w tym dokładnie znaczeniu w Deklaracji z Balamand (cytowanej wcześniej) ze schizmatyckimi "Ortodoksyjnymi".
Teoctist, schizmatycki Patriarcha Rumunii, już wcześniej wyjawił w 1999, że Jan Paweł II wsparł dużą dotacją jego nie-Katolicki Kościół.85 Zenit News Service i inni (zdjęcie na poprzedniej stronie) doniosły, że dotacja Jana Pawła II dla schizmatyckiego patriarchy wyniosła $100,000!
"Rumuńscy Ortodoksyjni duchowni powiedzieli dzisiaj, że Jan Paweł II wsparł kwotą $100,000 budowę tutejszej Ortodoksyjnej Katedry, która pomieści do 2,000 osób, podała Agencja France-Presse."86
W swoim odczycie, tego samego dnia, którego powstała ich Wspólna Deklaracja, Jan Paweł II powiedział do schizmatyckiego Patriarchy Teoctista: "Celem jest… aby osiągnąć jedność, która nie pociąga za sobą ani wchłonięcia, ani połączenia..."88
Wiec, Jan Paweł II publicznie i kilkakrotnie zapewnił swoich słuchaczy, że Katolicy nie powinni próbować nawracać nie-Katolików i że Katolicka Wiara nie jest potrzebna dla osiągnięcia zbawienia.
W rzeczywistości, w tym samym odczycie do schizmatyckiego Patriarchy Rumunii, Jan Paweł II wydał ten nieprawdopodobny komunikat:
Tyle po Papiestwie! Tyle po 1000 lat dogmatycznych oświadczeń, które schizmatycy odrzucają! Tyle po rozwodach i ponownych małżeństwach! I tyle po Kościele Katolickim, według Jana Pawła II. Według tego apostaty, wszystko to nic nie znaczy i w rzeczywistości nie powinno się w to wierzyć, ponieważ "Kościół" nie pragnie niczego więcej niż tylko utrzymywania ludzi w schizmie i z dala od jego nauczania.
Tutaj widzimy Jana Pawła II i schizmatyckiego Patriarchę Teoctista, siedzących na krzesłach tej samej wysokości
To jest kolejne działanie, którym Jan Paweł II zamanifestował, że akceptuje "Ortodoksyjną" herezję, iż wszyscy biskupi są równi. Jan Paweł II utrzymywał, że nieuznawanie Prymatu Biskupa Rzymu jest w porządku.
Latem 2003, Jan Paweł II ponownie odrzucił prozelityzm w stosunkach ze Wschodnimi Schizmatykami.
Ta nieomylna definicja Watykanu I głosi, że ktokolwiek odstępuje od dogmatu Papiestwa (iż Papież Rzymu posiada suwerenną władzę w Kościele Pana Jezusa Chrystusa), jak "Ortodoksyjni" Schizmatycy i Protestanci, nie może zachować wiary i zbawienia. A jednak, Jan Paweł II mówi nam, że Ortodoksyjni schizmatycy i Protestanci nie tylko mogą zachować wiarę i zbawienie, gdy nie uznają Papiestwa, ale nie powinni wyznawać Papiestwa. Był całkowitym heretykiem, który odrzucił ten dogmat Watykanu I.
Jan Paweł II ogłasza wspólnotę i jedność wiary z nie-Katolickimi sektami
W swojej encyklice Ut Unum Sint, Jan Paweł II głosi, że "Kościół" jest we wspólnocie z nie-Katolickimi sektami - niewiarygodne 16 razy - i oznajmił, że ma tą samą wiarę co nie-Katolicka sekta, 8 razy.
Gdy Jan Paweł II zapewnia, że ma tą samą wiarę i wspólnotę (komunię) co nie-Katolickie sekty, zapewnia tym samym, że on sam nie jest Katolikiem.
Jan Paweł II przekazał relikwię schizmatyckiemu Karekinowi II i oświadczył, że jego sekta jest "Oblubienicą Chrystusa"
Jan Paweł II przekazał również Karekinowi II, głowie schizmatyckiej sekty w Armenii, relikwię Św. Grzegorza Oświęciciela.
Jan Paweł II daje relikt Św. Grzegorza Oświęciciela głowie schizmatyckiego "Kościoła" w Armenii
Św. Grzegorz Oświęciciel (c. 257-332 A.D.) był "Apostołem Armenii," tym, który rozpowszechniał prawdziwą Wiarę Chrześcijańską (Wiarę Katolicką) w Armenii:
Przekazując relikty tego wielkiego Chrześcijańskiego apostoła Armenii schizmatykowi, Jan Paweł II jasno wskazywał, że uważał tych schizmatyków za posiadaczy prawdziwej Wiary Chrześcijańskiej – prawdziwej Wiary, którą miał Św. Grzegorz Oświęciciel. Następnie, w powyższej homilii, widzimy, ze Jan Paweł II nazwał schizmatycki Ortodoksyjny Kościół "Oblubienicą Chrystusa", tytułem zarezerwowanym dla Kościoła Katolickiego!
Herezja Jana Pawła II z sektą Anglikańską
Ponieważ Małgorzata Clitherow odmówiła zaakceptowania sekty Anglikańskiej i jej "Mszy" – ale raczej zapraszała księży Katolickich do swojego domu wbrew prawu – została męczennicą przez zgniecenie na śmierć, pod ciężarem dużych drzwi, obciążonych ciężkimi kamieniami. Ten sposób egzekucji jest tak bolesny, że nazwany jest "surową i ciężką karą." Wszystko to wycierpiała, ponieważ nie chciała zaakceptować Anglikanizmu. Sekta Watykan II, jednakże, naucza, że Anglikanie to nasi koledzy "Chrześcijanie", którzy nie potrzebują nawracania i których nieprawomocni "biskupi" są w rzeczywistości prawdziwymi biskupami Kościoła Chrystusa. Sekta Watykan II naucza, że męczeństwo Małgorzaty był niepotrzebne i bezcelowe.
Jan Paweł II wstępuje do Katedry anglikańskiej i bierze udział w modlitwie sekty anglikańskiej – formalny akt herezji poprzez czyn
Jan Paweł II przemawia w Katedrze Anglikańskiej Canterbury w 1982r.101
Jan Paweł II kpi z Angielskich Męczenników przez wspólną modlitwę z Anglikańskim "Arcybiskupem"Canterbury 1982r
Jan Paweł II we wspólnej modlitwie ze schizmatyckim i heretyckim "Arcybiskupem" Canterbury (Anglikaninem), który jest jedynie osobą świecką, udającą biskupa
29 maja 1982r. w Katedrze Anglikańskiej Jan Paweł II ukląkł do "międzywyznaniowej modlitwy" z "Arcybiskupem" Canterbury, Robertem Runcie, a więc zakpił sobie z męczeństwa tak wielu Katolickich świętych, którzy odważnie przelewali swoją krew, zamiast zaakceptować fałszywą sektę Anglikanizmu czy być częścią fałszywego kultu.
Jan Paweł II obdarzył krzyżem pektoralnym głowę sekty anglikańskiej, osobę świecką
W 2003r. Jan Paweł II obdarzył krzyżem pektoralnym Rowana Williamsa, Anglikańskiego "Arcybiskupa" Canterbury.
Jan Paweł II całujący pierścień Rowana Williamsa, głowy sekty anglikańskiej, którego również obdarzył krzyżem pastoralnym pomimo, że Williams jest tylko osobą świecką
Dla tych, którzy nie wiedzą, Anglikańska nie-Katolicka sekta, nie ma nawet ważnych księży czy ważnych biskupów. Papież Leon XIII nieomylnie ogłosił, że ordynacje Anglikańskie są nieprawomocne.
"Księża" i "Biskupi" Anglikańscy są dlatego, osobami świeckimi, poza byciem nie-Katolickimi heretykami i schizmatykami. A jednak, po wybraniu nowego anglikańskiego "Biskupa" Canterbury (Rowana Williamsa), Jan Paweł II wysłał apostatę Waltera Kaspera, aby przekazał, temu nie-Katolickiemu świeckiemu, krzyż pektoralny i telegram z akceptacją! To jest tak heretyckie, że prawie brak słów aby to opisać.
Krzyż pektoralny jest tradycyjnym katolickim symbolem episkopalnego (biskupiego) autorytetu. Przez przekazanie tego krzyża apostacie Rowanowi Williamsowi – który jest zwolennikiem księży-kobiet oraz ordynowania homoseksualistów – Jan Paweł II nie tylko stanowczo sprzeciwił się nieomylnemu dekretowi Leona XIII o nieważności anglikańskich ordynacji, ale również, z dogmatów Katolickich na temat Papiestwa i Chrystusowego Kościoła, zrobił kompletną farsę.
Co czyni ten akt Jana Pawła II jeszcze bardziej nieprawdopodobny, to fakt, że sam Williams został odsunięty od udzielania "Komunii" w 350 Anglikańskich parafiach, za swój faworyzujący kobiety-księża pogląd!105 Ale to nie powstrzymało Jana Pawła II; po prostu brnął dalej w swojej apostazji.
Jan Paweł II wskazał nawet, że ten nie-Katolicki świecki Wiliamson jest prawowitym biskupem "Canterburskiej Stolicy."
Jak pokazano powyżej, podczas spotkania z Rowanem Williamsem, Jan Paweł II, także pocałował jego pierścień, co ponownie demonstruje, że Jan Paweł II uważał tego nie-Katolickiego świeckiego za prawowitego biskupa w Kościele Chrystusowym. Jan Paweł II zakpił z Pana Jezusa Chrystusa, Katolickiego Kościoła i wszystkich angielskich męczenników, którzy cierpieli okropne tortury, za odmówienie porzucenia Katolicyzmu i zostania Anglikanami. Tym zachowaniem, Jan Paweł II odrzucił naukę Kościoła Katolickiego o episkopacie, ordynacji, apostolskiej sukcesji i jedności Kościoła.
Jan Paweł II wstąpił do Luterańskiej świątyni
Jan Paweł II w Luterańskiej świątyni w 1983r.
W 1983r. Jan Paweł II odwiedził Luterańską świątynię na 500 rocznicę urodzin Marcin Lutra. Ten kolejny heretycki akt – wzięcie udziału w modlitewnej ceremonii nie-Katolickiej religii i honorowanie heretyka – absolutnie dowodzi, że Jan Paweł II nie był Katolikiem.
Jan Paweł II sławił Lutra, Kalwina, Zwingliego i Husa
Jan Paweł II sławił także największych wrogów, jakich kiedykolwiek znał Kościół Katolicki, włączając Protestanckich rewolucjonistów Lutra i Kalwina. W październiku 1983r., Jan Paweł II mówiąc o Marcinie Lutrze, powiedział: "Nasz świat, nawet dzisiaj, doświadcza jego wielkiego wpływu historię."107 Natomiast 14 czerwca 1984, Jan Paweł II chwalił Kalwina jako tego, który próbował "uczynić Kościół bardziej wiernym woli Pana."108 Patronizować, wspierać i bronić heretyków to być heretykiem. Sławić największych heretyków w historii jak Marcin Luter i Kalwin jest ponad herezją.
Jan Paweł II pochwalił również notorycznych heretyków Zwingliego i Husa. Posunął się nawet do tego aby powiedzieć, że Jan Hus, który został potępiony jako heretyk przez Sobór Konstancjański, był człowiekiem "bezkompromisowej osobistej uczciwości"!110
Jan Paweł II zatwierdził watykańsko-luterańskie porozumienie o usprawiedliwieniu
31 października 1999r., "Kardynał" Edward Cassidy i luterański "Biskup" Christian Krause uścisnęli sobie dłonie przy podpisywaniu Wspólnej Deklaracji w Sprawie Nauki o Usprawiedliwieniu w Augsburgu, w Niemczech. To porozumienie, które zostało zatwierdzone przez Jana Pawła II, naucza, że; usprawiedliwienia dostępujemy "tylko przez wiarę" (Annex, 2, C); Kanony Soboru Trydenckiego nie są już dłużej stosowane do Luteranów (#13); żadna z luterańskich prawd we Wspólnej Deklaracji, włączając herezję usprawiedliwienia tylko przez wiarę i liczne inne luterańskie herezje, nie jest potępiona przez Trydent (#41). W skrócie, to porozumienie, pomiędzy "Kościołem" Jana Pawła II i luterańską sektą zupełnie odrzuca dogmatyczny Sobór Trydencki. To istotna deklaracja świadcząca o tym, iż sekta Jana Pawła II jest sektą protestancką. (Trochę dalej w tej książce, jest rozdział na temat tego niesamowicie heretyckiego porozumienia.)
Jan Paweł II uczył, że nie-Katolicy mogą otrzymywać Komunię
Jan Paweł II nauczał również, że nie-Katolicy mogą zgodnie z prawem otrzymać Komunię Świętą. Kanon 844.3 z jego Prawa Kanonicznego z 1983r. głosi, że:
Pomysł, aby nie-Katolicy mogli legalnie otrzymywać Komunię Świętą czy inne sakramenty jest sprzeczny z 2000 letnią nauką Kościoła Katolickiego.
Co jest szczególnie znamienne w tej herezji Jana Pawła II (że można legalnie udzielać Komunii Św. nie-Katolikom) to fakt, że pojawia się ona również w jego nowym katechizmie, paragraf 1401. Ten dokument został ogłoszony, przez tak zwany najwyższy apostolski autorytet Jana Pawła II. W swojej konstytucji Fidei Depositium, Jan Paweł II promulgował swój nowy katechizm używając do tego "apostolskiego autorytetu" aby zadeklarować, iż jest on "pewną normą w nauczaniu wiary."
Katechizm Jana Pawła II nie jest pewną normą w nauczaniu wiary. Jest pewną normą w nauczaniu herezji. W związku z tym, że Jan Paweł II fałszywie ogłosił z Tronu Piotrowego, że jego katechizm jest pewną normą w nauczaniu wiary, podczas gdy nie jest, wiemy, że nie zasiada on na Tronie Piotrowym. Papież nie może błądzić, przemawiając ze Stolicy Apostolskiej, to jest, ze swoim apostolskim autorytetem z Tronu Piotrowego.
Ta herezja o nie-Katolikach będących dopuszczanym do otrzymywania Komunii Św., była również nauczana przez Watykan II, jak to już zaznaczyliśmy. Jan Paweł II akceptująco skomentował to nauczanie również w Ut Unum Sint:
Podkreśla "eklezjologiczne wymiar" udziału w sakramentach z "prawosławnymi". Jego wymiarem jest to, że są częścią tego samego Kościoła.
Jan Paweł II uczył, że nie-Katolickie sekty są środkami zbawienia
W następstwie Watykanu II, Jan Paweł II również nauczał, że nie-Katolickie sekty są środkiem zbawienia, co jest herezją.
Jan Paweł II uczył, że nie-Katolickie sekty mają świętych i męczenników
Jan Paweł II wielokrotnie uczył, że nie-Katolickie sekty mają świętych i męczenników.
To jest niezaprzeczalna, oczywista i zamanifestowana herezja. Jest artykułem boskiej i Katolickiej Wiary, że ci którzy nie są w Kościele Katolickim, nawet jeśli przelewają krew w imię Pana Jezusa Chrystusa, nie mogą być zbawieni.
Ten uroczyście zdefiniowany dogmat Soboru Florenckiego został później powtórzony prze Papieża Piusa XI:
Ciężko jest sobie wyobrazić bardziej dokładne i wyraźne zaprzeczenie tego konkretnie dogmatu, niż to zawarte w Ut Unum Sint #84 Jana Pawła II (zacytowane powyżej).
Proszę również zauważyć, że oczywisty heretyk Jan Paweł II, nie tylko deklaruje w Ut Unum Sint #84, że "święci" wywodzą się z nie-Katolickich Kościołów (czysta herezja), ale wychodzi poza to i oświadcza, że takie nie-Katolickie sekty "dały im" ich zbawienie: "Kościoły i Wspólnoty Kościelne, które dały im wstęp do wspólnoty zbawienia."
Wszystko to jest powtarzaną, publiczną i formalną herezją. I pomyśleć, że niektórzy "tradycjonaliści" mają śmiałość twierdzić, że Jan Paweł II nigdy nie zaprzeczył dogmatowi! Co za skandal i kłamstwo! Sama ta herezja, bez brania pod uwagę wszystkich innych, udowadnia, że on nie był Katolikiem. Świadczy, że Jan Paweł II wprost odrzucił uroczyście zdefiniowany dogmat (z Soboru Florenckiego, powyżej), że nie-Katolicy nie mogą być ocaleni, nawet jeśli przeleją swoją krew dla Pana Jezusa Chrystusa.
Jan Paweł II zaakceptował praktykę ministrantek
Jan Paweł II z ministrantkami
Jan Paweł II zaaprobował również praktykę ministrantek, praktykę która jest rozpowszechniona kościele Watykanu II. Praktyka ministrantek została potępiona jako niegodziwa przez Papieża Benedykta XIV, Papieża Gelazjusza i Papieża Innocentego IV.
Jan Paweł II również "kanonizował" osoby które w pełni przyjęły herezje Watykanu II, Nową Mszę i religijną obojętność. Ten czyn jest niemożliwy dla prawdziwego papieża, gdyż kanonizacje prawdziwych papieży są nieomylne. To ponownie służy jako dowód, że Jan Paweł II nie był prawdziwym papieżem.
Jan Paweł II również potępił Krucjaty. Krucjaty były uroczyście zaakceptowane przez cztery sobory i więcej niż 10 papieży, włączając Papieża Urbana II, Papieża Kaliksta II, Papieża Aleksandra III, Papieża Kaliksta III, Papieża Klemensa V i innych.
Jan Paweł II nagrodzony przez Masonów
Jan Paweł II otrzymujący order B'nai B'rith (Masońska Loża Nowego Jorku) 22 marca 1982r.
W grudniu 1996r. Wielka Loża Wschodu Włoskiej Masonerii przyznała Janowi Pawłowi II swój najwyższy honor, Order Galilee, jako wyraz podziękowania za wysiłek jaki włożył w popieranie masońskich ideałów. Człowiek reprezentujący włoską Masonerię zauważył, że Jan Paweł II zasłużył na ten honor, ponieważ promował "wartości uniwersalnej Masonerii; braterstwo, szacunek dla godności człowieka i ducha tolerancji, centralne punkty życia prawdziwych masonów."136
Jan Paweł II przeprosił Komunistyczne Chiny
24 października 2001r. Jan Paweł II przeprosił Komunistyczne Chiny. Zgadza się: Jan Paweł II przeprosił satanistyczny komunistyczny reżim w Chinach za domniemane błędy Katolików! Nawet pochwalił sprawiedliwość społeczną Komunistycznych Chin.
Sprawiedliwość społeczna w Chinach uwzględnia politykę jednego dziecka w rodzinie, która jest wprowadzana przymusową aborcją i antykoncepcją. Chiński rząd zabija miliony dzieci każdego roku, w połączeniu z osadzaniem w więzieniach, torturowaniem i mordowaniem Katolików.
Jan Paweł II oświadczył, że Kościół Katolicki i Chiny to dwie starożytne instytucje "nie będące do siebie w opozycji."138 Pochwalać sprawiedliwość społeczną Komunistycznych Chin jest ponad herezją; to jest satanistyczne.
Jan Paweł II promował teorie ewolucji
22 października 1996r. Jan Paweł II oświadczył, że ewolucja jest "więcej niż tylko hipotezą."139 To wskazywało, że uznawał ewolucję za prawdziwą.
Jan Paweł II powiedział, że Niebo, Piekło i Czyściec nie są rzeczywistymi miejscami
W serii przemówień w lecie 1999r., zrelacjonowanych w oficjalnej gazecie Watykanu, Jan Paweł II powiedział, że Niebo, Piekło i Czyściec nie są rzeczywistymi miejscami.
Podczas swojej audiencji generalnej 21 lipca 1999r., Jan Paweł II powiedział, że Niebo nie jest rzeczywistym miejscem.140
To przemówienie Jan Pawła II samo w sobie stanowi formalną herezję. Mówi, że nie wiemy, czy istoty ludzkie są potępione. Jest bosko objawioną prawdą Ewangelii, że istoty ludzkie są włączone w wieczne potępienie, tak jak Pan Jezus mówi kilkakrotnie. Na przykład:
W krótkiej audiencji do rodaków po Polsku, Jan Paweł II przypomniał nauczanie heretyka Hansa Urs von Balthasara, że "Jest Piekło, ale może być puste."144
4 sierpnia 1999r., Jan Paweł II powiedział, że Czyściec nie jest rzeczywistym miejscem.145
Na spotkaniu w Asyżu 24 stycznia 2002r., Jan Paweł II wydał "Dekalog z Asyżu." Słowo Dekalog znaczy "dziesięć przykazań."
Więc Jan Paweł II mówił, że ludzie powinni głosić nowe dziesięć przykazań, które on wydał w Asyżu.
Jan Paweł II zmienił Różaniec
Jan Paweł II całujący bochenek chleba?!
Jan Paweł II zmienił również Różaniec. W październiku 2002r., Jan Paweł II dodał pięć nowych tajemnic do Różańca, nazwanych "Tajemnicami Światła". W dokumencie który ogłosił te tajemnice światła, Jan Paweł II oświadczył:
Gdy my rozważamy tajemnice Pana Jezusa Chrystusa, nie zauważamy w Nim prawdy o człowieku. Jan Paweł II powiedział to ponieważ, nauczał, że człowiek jest Bogiem; a konkretnie, że prawdą o człowieku jest to, iż jest on Panem Jezusem Chrystusem.
Jan Paweł II nauczał, że człowiek jest Chrystusem
Jan Paweł II, Pierwsza Homilia, na zawsze zaznaczająca początek jego pastoralnej posługi, 22 października 1978r.: "'Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego` (Mat. 16:16). Te słowa zostały wypowiedziane przez Szymona, syna Jana, w dystrykcie Cezarea Filipowa... Te słowa zaznaczają początek Piotrowej misji, w historii zbawienia...
W swojej pierwsze homilii jako "papież" w 1978r., w dokładnie tym przemówieniu, które na zawsze zaznaczy początek jego pastoralnej posługi, w niedzielę 22 października 1978r., Jan Paweł II ogłosił światu, że CZŁOWIEK jest Chrystusem, Synem Boga żywego z Ew. Mateusza 16:16! On nawet powiedział, że to jest "nowa prawda" – nowa prawda, którą on miał tam objawić. "Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego". wypowiedziane przez Św. Piotra o Panu Naszym Jezusie Chrystusie, są słowami, które opisują prawdę o człowieku, według Jana Pawła II. To jest niezwykle znaczące, bo udowadnia, że słowa Matki Bożej w La Salette stały się prawdą.
W rzeczywistości, Jan Paweł II uczył na wiele sposobów, że człowiek jest Chrystusem. Czasem było to w sposób subtelny i sprytny a innym razem oczywisty i zuchwały. Jest to przedstawione szczegółowo w końcowej części tej książki, a poniżej tylko kilka cytatów:
"Katolickie społeczeństwo" w Tunezji nie ma innej ambicji niż świadczyć o godności człowieka? Takim stwierdzeniem Jan Paweł II ponownie wskazywał, że "Katolickie" społeczeństwo w Tunezji nie ma pragnienia nawracania innych nie-Katolików, ale tylko świadczyć o godności człowieka.
To znaczy, że ktoś może znaleźć w człowieku całe stworzenie.
Ewangelią jest Pan Jezus Chrystus (Jego życie i nauka); to jest religia wiary i moralności, którą On objawił światu. Powiedzieć, że Ewangelia, Dobra Nowina i Chrześcijaństwo są "głębokim zdumieniem nad człowiekiem" to zrównać człowieka z Panem Jezusem Chrystusem; ale to dokładnie dlatego Jan Paweł II to powiedział i tak postępował.
Jan Paweł II był przeklęty. Nauczał nowej Ewangelii, nie tej Pana Jezusa Chrystusa, ale człowieka w miejsce Pana Jezusa Chrystusa – Ewangelii Antychrysta.
Jan Paweł II niosący "skrzywiony Krzyż"
Paweł VI, Jan Paweł I, Jan Paweł II i Benedykt XVI nosili krzyż, który bardzo niewielu rozumiało – złowieszczo zagięty lub skrzywiony krzyż na którym ukazane jest Ciało Pana Jezusa jako postać zniekształcona i odpychająca. Taki skrzywiony lub zagięty/złamany krzyż, był używany przez magików i czarowników w szóstym wieku do przedstawiania biblijnego terminu "znak bestii." Sataniści w piątym i szóstym wieku, jak również magicy i czarownicy średniowiecza (476-1453), używali takich figurek do przedstawiania ich nienawiści dla Chrześcijaństwa. Fakt, że zgięty krzyż był używany do celów okultystycznych można zobaczyć w Muzeum Czarodziejstwa i Magii w Bayonne, we Francji.164
Podsumowanie o Janie Pawle II
Więc pytanie, jakie musi sobie zadać każdy uważający się za Katolika to to: czy Jan Paweł II był głową Kościoła Katolickiego? Lub czy Jan Paweł II był członkiem innej religii? Jeśli Jan Paweł II był członkiem innej religii – a kto śmiałby temu zaprzeczyć w świetle tych niezaprzeczalnych i przygniatających dowodów, które zaprezentowaliśmy? – to nie mógł być głową Katolickiego Kościoła.
Św. Franciszek Salezy, Doktor Kościoła:
Udowodniliśmy ponad wszelką wątpliwość, że Jan Paweł II był oczywistym heretykiem. Dlatego, że był heretykiem nie mógł być ważnie wybranym papieżem. Był nie-Katolickim antypapieżem. Jak już cytowaliśmy, Papież Paweł IV uroczyście w swojej Bulli Cum ex Apostolatus officio z 15 lutego 1559r., że jest niemożliwe, aby heretyk był ważnie wybranym papieżem.
Przypisy końcowe:
1 www.cnn.com, archiwa programu Larrego Kinga, 4 kwietnia 2005r.
2 Denzinger, The Sources of Catholic Dogma, B. Herder Book. Co., Thirtieth Edition, 1957, nr. 464.
3 The Papal Encyclicals, by Claudia Carlen, Raleigh: The Pierian Press, 1990, Vol. 5 (1958-1981), str. 255.
4 The Encyclicals of John Paul II, Huntington, IN: Our Sunday Visitor Publishing Division, 1996, str. 497
5 The Encyclicals of John Paul II, str. 643.
6 L' Osservatore Romano (The Vatican’s Newspaper), July 1, 1985, str. 3
7 Denzinger 795.
8 L’Osservatore Romano, June 23, 1980, str. 3.
9 L’Osservatore Romano, Jan. 1, 1979, str. 8.
10 The Papal Encyclicals, Vol. 5 (1958-1981), str. 249.
11 The Encyclicals of John Paul II, str. 517.
12 The Encyclicals of John Paul II, str. 542
13 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 280.
14 L’Osservatore Romano, May 7, 1984, str. 3.
15 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 260.
16 L’Osservatore Romano, May 14, 1984, str. 7.
17 L’Osservatore Romano, Jan. 18, 1995, str. 11.
18 The Papal Encyclicals, Vol. 2 (1878-1903), str. 304.
19 L’Osservatore Romano, April 16, 1997, str. 3.
20 Quoted in Abbe Daniel Le Roux, Peter, Lovest Thou Me?, Angelus Press, 1988, str. 147.
21 St. Thomas Aquinas, Summa Theologica, Pt. I-II, Q. 103., A. 4.
22 St. Thomas Aquinas, Summa Thelogica, Pt. II-II, Q. 12, A. 1, Obj. 2.
23 Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie, Nr. 2, Luty 1928 za www.opoka.org.pl
24 L’Osservatore Romano CD-Rom, Year 1986, Vatican City, Angelus Address of John Paul II, Oct. 12, 1986.
25 The Encyclicals of John Paul II, str. 540.
26 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 222.
27 L’ Osservatore Romano, May 29, 2002, str. 4.
28 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 237-238.
29 The Encyclicals of John Paul II, str. 502
30 Powyższy tekst Wyznania Wiary (wraz ze wstępem) pierwotnie zamieszczono w dodatku do książki: O prawdziwości Religii katolickiej podług św. Augustyna wolnym przekładem napisał L. R., Kraków 1853, ss. 213-229. (a), (Pisownię i słownictwo nieznacznie uwspółcześniono); za www.ultramontes.pl
31 Our Sunday Visitor, April 17, 2005.
32 L’Osservatore Romano, August 26, 1985, str. 9.
33 Wiadomości Archidiecezjalne Warszawskie, Nr. 2, Luty 1928 za www.opoka.org.pl
34 Associated Press, "Religious Leaders denounce Extremism," Oct. 29, 1999.
35 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, str. 625.
36 Quoted by Amleto Giovanni Cicognani, Canon Law, Philadelphia, PA: The Dolphin Press, 1935, str.177.
37 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), str. 381.
38 L’Osservatore Romano, Dec. 9, 1980, str. 5.
39 L’Osservatore Romano, March 1, 2000, str. 5.
40 Von Pastor, History of the Popes, II, 346; quoted by Warren H. Carroll, A History of Christendom, Vol. 3 (The Glory of Christendom), Front Royal, VA: Christendom Press, 1993, str. 571.
41 L’ Osservatore Romano, March 29, 2000, str. 2.
42 The Catholic World Report, “World Watch," June, 2000, str. 16.
43 L’Osservatore Romano CD-Rom, Year 2001, Speech of John Paul II from the mosque, May 6, 2001.
44 Warren H. Carroll, A History of Christendom (The Building of Christendom), Vol. 2, str. 298.
45 The Encyclicals of John Paul II, str. 474; dostępne także w http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_30121987_sollicitudo-rei-socialis.html
46 L’Osservatore Romano, Oct. 23, 1989, str. 12.
47 L’Osservatore Romano, Feb. 19, 1990, str. 12.
48 L’Osservatore Romano, May 23, 2001, str. 11.
49 L’Osservatore Romano, May 12, 1999, str. 11.
50 The Catechism of the Catholic Church, by John Paul II, St. Paul Books & Media, 1994, str. 223.
51 Denzinger 73.
52 Denzinger 712.
53 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 98.
54 The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 42.
55 L’ Osservatore Romano, Dec. 9, 1980, str. 6.
56 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 98.
57 Documentation Catholique 94 (1997), 1003; quoted in The Bible, The Jews and the Death of Jesus, Bishops’ Committee for Ecumenical and Interreligious Affairs, United States Conference of Catholic Bishops, 2004, str. 31.
58 Bulletin du prieure Marie-Reine [195 rue de Bale, 68100 Mulhouse]; also The Angelus, Feb-March 2004, str. 70.
59 The Catechism of the Catholic Church, #121.
60 The Sunday Sermons of the Great Fathers, Chicago: Regnery Press, 1959, Vol. 1., str. 92.
61 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, str. 78.
62 Darcy O' Brien, The Hidden Pope, New York, NY: Daybreak Books, 1998, pstr. 368-369.
63 http://www.lehman.cuny.edu/lehman/enews/2005_09_26/feat_pac.html
64 Gilbert Levine, Interview with CBS’s 60 Minutes.
65 Romano Amerio, Iota Unum, Kansas City, MO: Angelus Press, 1998, str. 578.
66 www.cnn.com, archives of Larry King Live show, April 4, 2005.
67 Catholic Family News, Niagra Falls, NY, September, 2002, str. 3.
68 L’ Osservatore Romano, 2001.
69 L’ Osservatore Romano, May 29, 2002, str. 5.
70 Directory for the Application of the Principles and Norms of Ecumenism, by the Pontifical Council for Promoting Christian Unity, Boston, MA: St. Paul Books & Media, pstr. 78-79.
71 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 57.
72 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 58.
73 Adista, Feb. 26, 2001.
74 The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 93.
75 The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 95.
76 The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 99. Tłumaczenie za: www.gloria.tv
77 The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 100. Tłumaczenie za: www.gloria.tv
78 Information Service 84 (1993/III-IV) 145; http://www.cnewa.org/ecc-bodypg-us.aspx?eccpageID=82&IndexView=alpha#footnote45
79 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), str. 317.
80 L’Osservatore Romano, Jan. 27, 1993, str. 2.
81 The Papal Encyclicals, Vol. 2 (1878-1903), str. 399.
82 The Encyclicals of John Paul II, str. 248.
83 L' Osservatore Romano, March 1, 2000, str. 5.
84 L’ Osservatore Romano, Oct. 16, 2002, str. 5.
85 America Magazine, “A New Chapter in Catholic-Orthodox Relations," July 3-10, 1999, Vol. 181, No. 1
86 Zenit.org, November 2, 2000.
87 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, str. 234.
88 L’ Osservatore Romano, Oct. 16, 2002, str. 4.
89 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 297 and footnote 4.
90 L’ Osservatore Romano, Oct. 16, 2002, str. 4.
91 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 230.
92 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 207.
93 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 201
94 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), str. 318.
95 L’Osservatore Romano, July 2, 2003, str. V.
96 Denzinger 1827.
97 The Encyclicals of John Paul II, str. 953; http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25051995_ut-unum-sint.html
98 Quoted in Sacerdotium, # 2, Instauratio Catholica, Madison Heights, WI, str. 64.
99 L’Osservatore Romano, Nov. 15, 2000, str. 6/7 – Joint Communique of John Paul II and Catholicos Karekin II.
100 30 Days Magazine, November, 1996.
101 30 Days Magazine, November, 1996.
102 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 321.
103 Denzinger 1966.
104 L’Osservatore Romano, 10/8/03, str. 9.
105 CWNews, Sept. 8, 2003.
106 L’Osservatore Romano, Oct. 8, 2003, str. 9.
107 L’Osservatore Romano, Nov. 14, 1983, str. 9.
108 L’Osservatore Romano, July 9, 1985, str. 5.
109 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 268.
110 30 Days Magazine, Issue No. 7-8, 1995, str. 19.
111 L’Osservatore Romano, Jan. 28, 2004, str. 4.
112 The Code of Canon Law (1983), A Text and Commentary, Commissioned by the Canon Law Society of America, Edited by James A. Coriden, Thomas J. Green, Donald E. Heintschel, Mahwah, NJ: Paulist Press, 1985, str. 609.
113 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 364.
114 The Catechism of the Catholic Church, str. 5.
115 Denzinger 1833.
116 Denzinger 1837.
117 The Encyclicals of John Paul II, str. 950.; http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25051995_ut-unum-sint.html
118 The Catechism of the Catholic Church, str. 216.
119 Denzinger 1000.
120 The Encyclicals of John Paul II, str. 965.
121 Denzinger 714.
122 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), str. 368.
123 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 229.
124 The Encyclicals of John Paul II, str. 965.
125 L’ Osservatore Romano, Nov. 15, 2000, str. 5.
126 The Encyclicals of John Paul II, str. 914.; http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25051995_ut-unum-sint.html
127 Salvifici Doloris, Apostolic Letter of John Paul II, Feb. 11, 1984, Pauline Books, str. 35.
128 L’Osservatore Romano CD-Rom, Year 1993, Angelus Address of John Paul II, Sept. 9, 1993.
129 L’Osservatore Romano CD-Rom, Year 1994, Tertio Millennio Adveniente of John Paul II, Nov. 10, 1994.
130 L’Osservatore Romano CD-Rom, Year 1994, Tertio Millennio Adveniente of John Paul II, Nov. 10, 1994.
131 The Encyclicals of John Paul II, str. 965.; http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25051995_ut-unum-sint.html
132 The Encyclicals of John Paul II, str. 965.; http://w2.vatican.va/content/john-paul-ii/pl/encyclicals/documents/hf_jp-ii_enc_25051995_ut-unum-sint.html
133 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 64.
134 Denzinger 247.
135 The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 64.
136 The Remnant, St. Paul, MN, April 30, 2000, str. 6.
137 L’ Osservatore Romano, Oct. 31, 2001, str. 3.
138 L’ Osservatore Romano, Oct. 31, 2001, str. 4.
139 Statement to the Pontifical Academy of Sciences, Oct. 22, 1996, Original French Version.
140 National Catholic Register, Mt. Morris, IL, August 1-7, 1999, str. 4.
141 L' Osservatore Romano, August 4, 1999, str. 7.
142 L' Osservatore Romano, August 4, 1999, str. 7.
143 L' Osservatore Romano, August 4, 1999, str. 7.
144 National Catholic Register, August 8-14, 1999.
145 National Catholic Register, August 15-21, 1999, str. 5.
146 Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, str. 774.
147 L’ Osservatore Romano, June 19, 2002, str. 9.
148 L’ Osservatore Romano, Oct. 23, 2002, str. 5.
149 L’Osservatore Romano, Nov. 2, 1978, str. 1.
150 L’Osservatore Romano, Feb. 27, 1984, str. 1.
151 L’Osservatore Romano, Jan. 8, 1992, str. 9.
152 L’Osservatore Romano, Jan. 22, 1990, str. 6.
153 L’Osservatore Romano, Sept. 2, 1985, str. 3.
154 L’Osservatore Romano, Jan. 1, 1979, str. 1.
155 L’ Osservatore Romano, Jan. 2, 2002, str. 1.
156 L’Osservatore Romano, Jan. 6, 1986, str. 1.
157 L’Osservatore Romano, April 2, 1991, str. 1.
158 L’Osservatore Romano, Jan. 30, 2002, str. 6/7.
159 L’Osservatore Romano, June 16, 2004, str. 8.
160 L’Osservatore Romano, Aug. 29, 1988, str. 10.
161 L’Osservatore Romano, Sept. 19, 2001, str. 10.
162 The Papal Encyclicals, Vol. 5 (1958-1981), pstr. 251-252.
163 The Papal Encyclicals, Vol. 3 (1903-1939), str. 6.
164 Piers Compton, The Broken Cross, str. 72.
165 St. Francis De Sales, The Catholic Controversy, Rockford, IL: Tan Books, 1989, str. 45.