Czy Pismo Święte przepowiedziało 70 lat bez papieża?

Pomimo tak wielu dowodów na to, że pretendenci do papiestwa po Soborze Watykańskim II (tj. od Jana XXIII do Franciszka) nie są prawdziwymi papieżami, ale heretyckimi antypapieżami, którzy (zgodnie z nauczaniem katolickim) nie zasiadali na Stolicy Piotrowej, wielu odrzuca stanowisko sedewakantystyczne, ponieważ uważają, że niemożliwe jest, aby Bóg pozostawił Kościół katolicki na dziesięciolecia bez prawdziwego papieża.

Papież Paweł IV, Cum ex Apostolatus Officio, 15 lutego 1559:
„… aby nigdy nie dała się ujrzeć ohyda spustoszenia na miejscu świętym, o której jest mowa od Daniela proroka… Dodajemy również, że gdyby kiedykolwiek się okazało, że jakiś biskup… przed dokonaniem jego wyboru do godności kardynała, albo przed wyniesieniem go do godności papieskiej odpadł od wiary katolickiej, albo popadł w jakąkolwiek herezję, wówczas wybór albo wyniesienie tej osoby, nawet dokonane w zgodzie i jednomyślnie przez wszystkich kardynałów będzie żadne, nieważne i próżne.”

Św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice, Księga 2., Rozdz. 30.:
„Papież, będący jawnym heretykiem automatycznie (per se) przestaje być papieżem i głową Kościoła, jako że natychmiast przestaje być chrześcijaninem oraz członkiem Kościoła. Z tego powodu może być on osądzony i ukarany przez Kościół. Jest to zgodne z nauką wszystkich Ojców, którzy nauczali, że jawni heretycy natychmiast tracą wszelką jurysdykcję.”

Uważają oni, że jest to niezgodne z dogmatycznym nauczaniem Kościoła katolickiego zdefiniowanym na Soborze Watykańskim I mówiącym, że święty Piotr będzie miał wieczystych następców w prymacie. Ten zarzut jest fałszywy i został obalony w przeszłości, a film ten obejmie kilka niezwykle ważnych nowych kwestii, które, miejmy nadzieję, otworzą oczy większej liczbie ludzi na prawdę. Fakty te dodatkowo pokazują, że ci, którzy odrzucają stanowisko sedewakantystyczne, tj. prawdziwe katolickie stanowisko w sprawie obecnego kryzysu po Soborze Watykańskim II, popełniają kolosalny błąd. Weźmy pod uwagę następujące fakty.

W różnych fragmentach Starego Testamentu Bóg obiecał, że tron króla Dawida będzie wieczysty i, że będzie on miał na nim wiecznych następców.

2 Księga Samuela 7:16 - „I będzie wierny dom twój i królestwo twe aż na wieki przed obliczem twoim, i stolica twoja [Dawida] będzie trwała zawsze.”

1 Księga Królewska 2:45 (lub 3 Księga Królewska 2:45 w Biblii Jakuba Wujka) - „A król Salomon błogosławiony, i stolica Dawidowa będzie utwierdzoną przed Panem aż na wieki.”

Psalm 89:4-5, 36-37* - „»Zawarłem przymierze z wybranymi moimi, przysiągłem Dawidowi, słudze memu: Na wieki utwierdzę potomstwo twoje i zbuduję od pokolenia do pokolenia stolicę twoją.«… Raz przysiągłem na świętość moją: »Nie skłamię Dawidowi: Potomstwo jego będzie trwać na wieki, a stolica jego jak słońce przed oczami mymi i jak księżyc utwierdzony na wieki, a świadek na niebie wierny«”

*(lub w niektórych wersjach Ps, 88)

2 Księga Kronik 13:5 - „Czy nie wiecie, iż Pan, Bóg Izraelski, dał królestwo Dawidowi nad Izraelem na wieki, jemu i synom jego przymierzem soli?”

Są też i inne fragmenty, które można by przytoczyć, ale weźmy pod uwagę następujący fragment z Księgi Jeremiasza 33:17:

Księga Jeremiasza 33:17 - „Bo to mówi Pan: Nie zginie z Dawida mąż, siedzący na stolicy domu Izraelowego.”

Jak można zauważyć, sam Bóg obiecał, że tron Dawida będzie wieczysty, że będzie miał wieczystych następców, i że Dawidowi nigdy nie zabraknie człowieka z jego rodziny, który zasiądzie na jego tronie.

Zgadnijcie, co się stało wkrótce po tym, jak Jeremiasz wygłosił to proroctwo, Imperium Babilońskie splądrowało Jerozolimę i zabrało do siebie króla Sedekiasza, następcę tronu Dawida, na wygnanie, gdzie umarł.

Po śmierci króla Sedekiasza około 586 r. przed Chrystusem nie było następcy tronu Dawida przez ponad 500 lat. Tron Dawida, który sam Bóg nieomylnie obiecał, że będzie wieczny i będzie miał wieczystych następców, oraz że nigdy nie zabraknie człowieka z rodu Dawida, który zasiądzie na nim,

został opuszczony przez Boga przez ponad 500 lat.

Powtórzę to jeszcze raz, tron pozostawał opuszczony przez ponad 500 lat.

W związku z tym niektórzy ludzie myśleli, że Boża obietnica nie została spełniona lub nie wiedzieli, w jaki sposób zostanie wypełniona. W jaki sposób więc wieczna sukcesja obiecana przez Boga w odniesieniu do tronu Dawida była kontynuowana i wypełniona po ponad 500 latach wakatu? Sukcesja Dawida była kontynuowana i wypełniona przez samego Jezusa. Jezus przyszedł i zajął tron Dawida w sposób, którego wielu się nie spodziewało, i utrzymuje go na zawsze.

Dzieje Apostolskie, 2:30-32 - „[Dawid] będąc więc prorokiem, i wiedząc, że Bóg pod przysięgą mu obiecał, że potomek jego będzie siedział na stolicy jego: patrząc w przyszłość, mówił o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie został zatrzymany w otchłani, ani ciało jego nie oglądało skażenia. Tego to Jezusa wskrzesił Bóg, czego my wszyscy świadkami jesteśmy.”

Jak jest napisane w Ewangelii wg św. Łukasza 1:32:

Ewangelia wg św. Łukasza 1:32 - „Ten będzie wielki, a będzie zwany Synem Najwyższego. I da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego, i będzie królował w domu Jakubowym na wieki…”

W odniesieniu do Proroctwa z Księgi Jeremiasza 33:17 jest napisane:

„Bo to mówi Pan: Nie zginie z Dawida mąż, siedzący na stolicy domu Izraelowego.”

W komentarzu Ojca Haydocka napisano:

Haydock Commentary, Jeremiah 33:17 - „To zostało potwierdzone w Chrystusie, który jest z rodu Dawida, i którego królestwo w Jego Kościele nie będzie miało końca… Plemię Judy trwało najwybitniej aż do Jego przyjścia, ale nie było króla aż do Hirkana, a on pochodził z innego plemienia. Kapłani rządzili po Nehemiaszu, aż Herod został mianowany przez Rzymian, należy to zatem tłumaczyć wiecznym Królestwem Chrystusa.”

Komentatorzy niekatoliccy również przyjmują do wiadomości ten bardzo długi wakat tronu Dawida. Następujący cytat pochodzi z komentarza znanego metodysty Józefa Bensona, który zmarł w 1821 roku:

Joseph Benson Commentary, Jeremiah 33 - „Jest oczywiste, że proroctwa zawarte w tych wersetach [tj. Jeremiasza 33:17-18] nie wypełniły się u Żydów po niewoli babilońskiej, bo od tego czasu do przyjścia Chrystusa, Dawid był bez następcy swego rodu zasiadającego na tronie Judy lub Izraela… Dlatego nie może być wątpliwości, że Jeremiasz przepowiada tu królestwo Mesjasza.”

Tak więc nie było żadnego następcy na tronie Dawida po śmierci króla Sedekiasza około lub po 586 r. przed Chrystusem aż do przyjścia Pana Jezusa Chrystusa ponad 500 lat później. Jeśli może być 500 lat wakatu w urzędzie, któremu Bóg przyobiecał, że będzie miał wieczystych następców i nigdy nie zabraknie na nim człowieka z rodu Dawida, to z łatwością może być 70 lat wakatu na tronie św. Piotra jako część biblijnego wyroku, który wypełnia proroctwo o czasach ostatecznych.

Apokalipsa św. Jana 17:4-5 - „A niewiasta przyobleczona była w purpurę i szkarłat i ozdobiona złotem i drogimi kamieniami i perłami, trzymała puchar złoty w swej ręce, pełny obrzydliwości i plugawej rozpusty swojej, a na czole swoim napisane imię: »Tajemnica; Babilon wielki, matka rozpusty i obrzydliwości ziemi«.”

Przedłużony wakat katedry św. Piotra jest dokładnie tym, co obserwujemy w tej apostazji po Soborze Watykańskim II, o czym świadczy wiele dowodów teologicznych. Zanim wyjaśnimy więcej na temat tronu Dawida i jego znaczenia dla obecnej sytuacji, powróćmy do Soboru Watykańskiego I. Sobór Watykański I wydał wiele dogmatycznych oświadczeń na temat wieczności urzędu papieskiego. Często cytowanym kanonem w tym względzie jest następujący tekst:

Papież Pius IX, I Sobór Watykański, 1870 - „Gdyby zatem kto powiedział, iż nie pochodzi to z ustanowienia samego Chrystusa Pana czyli z prawa Bożego, że błogosławiony Piotr w Prymacie swoim nad powszechnym Kościołem ma nieprzerwanych następców, albo, że Papież rzymski nie jest w tymże Prymacie św. Piotra następcą, niech będzie wyklęty.”

Ten kanon nie oznacza oczywiście, że tron Piotrowy nie może być pusty. W historii Kościoła katedra św. Piotra była wielokrotnie pusta po śmierci papieża i przed wyborem kolejnego. Ten okres bez papieża nazywa się interregnum [bezkrólewiem] i może trwać latami. Ten Kanon Soboru Watykańskiego I oznacza raczej, że zawsze, gdy jest ważny papież, jest on wiecznie następcą św. Piotra w tym samym prymacie. Czyli posiada tę samą władzę, którą miał święty Piotr nad Kościołem i to prawo prymatu będzie trwało do końca czasów.

Ewangelia wg św. Mateusza 16:18-19 - „A ja tobie powiadam, że ty jesteś opoka, a na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne nie przemogą go. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; a cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane i w niebiosach; a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane i w niebiosach.”

Ewangelia wg św. Jana 21:15-17 - „Gdy więc pośniadali, rzecze Jezus do Szymona Piotra: »Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię więcej niż ci?« Rzecze mu: »Tak Panie! Ty wiesz, że cię miłuję.« Rzecze mu: »Paś baranki moje.« Rzecze mu po wtóre: »Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię?« Rzecze mu: Tak Panie! Ty wiesz, że cię miłuję.« Rzecze mu: »Paś baranki moje.« Rzecze mu po raz trzeci: »Szymonie, synu Jana! Miłujesz mię?« Zasmucił się Piotr, że mu trzeci raz rzekł: »Miłujesz mię?« i rzekł mu: »Panie, ty wszystko wiesz; ty wiesz, że cię miłuję.« Rzecze mu: »Paś owce moje.«”

Jan Chrzciciel Franzelin był teologiem Soboru Watykańskiego I, który został mianowany kardynałem przez papieża Piusa IX. W 1887 roku, po definicjach dogmatycznych Soboru Watykańskiego I, Kardynał Franzelin napisał na temat wieczności urzędu papieskiego co następuje:

Kardynał Franzelin, Theses De Ecclesia Christi, Thesis 13, 1887, str. 227:

„W związku z tym powstaje rozróżnienie między tronem a siedzącym na nim w kwestii wieczności. Tron, czyli wieczyste prawo prymatu - należne Bogu w Jego niezmiennym prawie i nadprzyrodzonej opatrzności oraz należne Kościołowi w jego prawie i obowiązku wiecznego przechowywania jako depozytu władzy ustanowionej przez Boga dla poszczególnych następców Piotra i zapewnienia ich sukcesji na mocy solidnego prawa - nigdy nie ustaje.

Ale poszczególni spadkobiercy lub ci, którzy zasiadają na tronie Apostolskim, są śmiertelnymi ludźmi, więc tron nigdy nie może zawieść, ale może być nieobsadzony i często jest nieobsadzony. Nawet w tym czasie rzeczywiście pozostaje boskie prawo i instytucja wieczności...”

Tak więc instytucja pozostaje wieczysta nawet wtedy, gdy stolica jest pusta. Różni teologowie nauczali, że tron św. Piotra może być pusty przez długi czas, np. ojciec Edmund O'Reilly inny wybitny teolog, który zmarł po Soborze Watykańskim I powiedział, że mogło być papieskie bezkrólewie, [interregnum] czyli okres bez papieża, które trwałoby przez całą Wielką Schizmę Zachodnią, która trwała prawie 40 lat. Oto, co zatwierdził po soborze:

O. Edmund J. O’Reilly, The Relations of the Church to Society, 1892, str. 287-288

„Wielka Schizma Zachodnia [1378-1417] podsuwa mi refleksję, którą pozwolę sobie tutaj wyrazić… żeby prawdziwy Kościół miał pozostawać przez trzydzieści do czterdziestu lat bez powszechnie uznawanej Głowy i zastępcy Chrystusa na ziemi – jest niemożliwością. A jednak tak było; i nie mamy żadnej gwarancji, że to się znowu nie stanie…

Wniosek jaki chciałbym z tego wyciągnąć jest taki, że nie możemy być zbyt pochopni w wypowiedziach na temat tego co Bóg może dopuścić. ...być może my albo nasi następcy w przyszłych pokoleniach chrześcijan, doczekają jeszcze bardziej niesamowitego zła od tego, które już się dokonało, i to jeszcze przed nieuchronnym nadejściem tego wielkiego końca wszystkich rzeczy na ziemi, jaki poprzedzi dzień sądu.

Wydarzenia dotyczące Kościoła, niewykluczone przez Boskie obietnice, nie mogą być uważane za praktycznie niemożliwe, tylko dlatego, że miałyby być straszne i w bardzo wysokim stopniu niepokojące.”

Powiedział on również:

O. Edmund J. O’Reilly, The Relations of the Church to Society, 1892, pp. 287-288:
„… nie dlatego, że bezkrólewie trwające przez cały ten okres [Wielkiej Schizmy Zachodniej] byłoby niemożliwe albo niezgodne z obietnicami Chrystusa, ponieważ nie jest to w żaden sposób oczywiste…”

Są to ważne kwestie, ale to, co wykazaliśmy w odniesieniu do ponad 500-letniego wakatu na tronie Dawida, który Bóg obiecał, że będzie miał wiecznych następców, dowodzi, że długi okres wakatu na tronie św. Piotra nie jest wcale sprzeczny z nieskazitelnością, Soborem Watykańskim I ani z Bożymi obietnicami dla Jego Kościoła. W rzeczy samej, ten przedłużający się wakat katedry św. Piotra był zapowiadany i wskazywany w proroctwach.

Co jest dodatkowo fascynujące w tym porównaniu między wakatem na tronie Dawida a obecnym wakatem na tronie Świętego Piotra, to fakt, że w obu przypadkach zaangażowany był Babilon.

• To starotestamentowy Babilon, Imperium Babilońskie, które splądrowało Jerozolimę, powodując 500-letni okres wakatu na tronie Dawida. Bóg zezwolił na przedłużone bezkrólewie jako karę za grzechy ludzi,
• i jest to nowotestamentowy Babilon, nierządnica babilońska, przepowiedziana na czasy ostateczne, kontr-kościoł, sekta Soboru Watykańskiego II w Rzymie pod rządami odstępczych antypapieży, która bezprawnie przejęła kontrolę nad fizycznymi strukturami Kościoła. Doprowadziło to do trwającego dziesięciolecia wakatu na tronie św. Piotra, podczas gdy jawni heretycy, którzy nie zostali ważnie wybrani, udawali w Rzymie papieży.

Nasze filmy pt. "Apocalypse Now In The Vatican" („Czas Apokalipsy w Watykanie”), "Babylon Has Fallen, Fallen!" („Upadł, upadł Babilon!”) i "Revelation 18:2 Just Happened" („Właśnie wydarzyło się proroctwo z Objawienia 18:2”) pokazują, że sekta Soboru Watykańskiego II i jej odstępczy antypapieże wypełniają proroctwo o nierządnicy babilońskiej na wiele uderzających sposobów.

Pierwszy papież św. Piotr został zamęczony w Rzymie i pochowany w miejscu, gdzie znajduje się Bazylika Świętego Piotra we współczesnym Watykanie.

Własne słowa św. Piotra w 1 Liście św. Piotra 5:13 wskazują, że Babilon Nowego Testamentu znajduje się tam, gdzie św. Piotr się znajduje.

1 List św. Piotra 5:13 - „Pozdrawia was współwybrany kościół, który jest w Babilonie…”

Oznacza to, że miejscem nowotestamentowego Babilonu jest Rzym, a dokładniej jest to Bazylika św. Piotra w Watykanie, gdzie pochowany został św. Piotr. Dlatego właśnie w tym miejscu wypełniły się proroctwa o Babilońskiej Nierządnicy.

Euzebiusz Cezarejski, Historia kościelna, Księga 2., Rozdz. 15.: „A Piotr czyni wzmiankę o Marku w swoim pierwszym liście, o którym mówi się, że napisał go w Rzymie, na co wskazuje, gdy nazywa to miasto, za pomocą figury, Babilonem.”

(Euzebiusz był historykiem starożytnego Kościoła)

Jako jeden z przykładów, w Apokalipsie św. Jana 18:2 jest napisane, że:

Apokalipsa 18:2 - „I [anioł] krzyknął potężnie, mówiąc: Upadł, upadł Babilon wielki i stał się mieszkaniem czartów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego i kryjówką wszelkiego ptactwa nieczystego i obmierzłego.”

8 grudnia 2015 r., w 50. rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II, podczas pokazu świateł Fiat Lux, Watykan wyświetlał obrazy nieczystych ptaków i zwierząt na fasadzie Bazyliki Świętego Piotra tuż nad miejscem, gdzie pochowany jest Święty Piotr w oszałamiającej zgodności ze słowami Apokalipsy 18:2.

Stało się to w samym miejscu nowotestamentowego Babilonu.

A teraz rozważ to. Starotestamentowy Babilon splądrował Jerozolimę w 586 r. przed Chrystusem pod rządami króla Nabuchodonozora II. Uważa się, że wybudował on w stolicy babilońskiego imperium Wiszące Ogrody Babilonu, które uważano za jeden z siedmiu cudów starożytnego świata.

To jest słynne przedstawienie tego, jak wyglądały Wiszące Ogrody Babilonu, można zobaczyć pnącza i drzewa wiszące nad filarami. Te wiszące ogrody Babilonu były być może najbardziej wyróżniającym się elementem stolicy imperium babilońskiego, które wzięło lud Boży do niewoli i spowodowało wakat na tronie Dawida.

A teraz spójrz na te zdjęcia z pokazu świetlnego Fiata Lux w Bazylice Świętego Piotra.

Oprócz wizerunków ptaków i zwierząt, które pasują do opisu Nierządnicy Babilońskiej z Apokalipsy 18:2, można zobaczyć replikę Wiszących Ogrodów Babilonu, zwróć uwagę na pnącza wiszące nad filarami, tak jak w Wiszących Ogrodach Babilonu.

Czy uważasz, że to tylko zbieg okoliczności? Otóż nie, to kolejny znak potwierdzający związek pomiędzy starotestamentowym Babilonem - Imperium Babilońskim, które wzięło lud Boży w niewolę w ramach biblijnego sądu, a nowotestamentowym Babilonem - odstępczą sektą Soboru Watykańskiego II, która powstaje pod koniec świata w tym miejscu, gdzie znajduje się św. Piotr jako część biblijnego sądu podczas Wielkiej Apostazji.

Nowotestamentowy Babilon doprowadził rzesze byłych członków prawdziwego Kościoła, Kościoła katolickiego, do apostazji i odejścia od prawdziwej wiary katolickiej, a tym samym do duchowej niewoli. Tak więc ci, którzy myślą, że bronią Kościoła katolickiego broniąc antypapieży posoborowych są całkowicie zwiedzeni. Nie bronicie Kościoła katolickiego, sprzymierzacie się z odstępczymi antypapieżami i z przepowiedzianą na czasy ostateczne nierządnicą babilońską.

Posoborowa sekta to niewola babilońska czasów ostatecznych. Ponieważ jednak jest to biblijny sąd nad nowotestamentowym ludem Bożym, występuje on w nowotestamentowym Babilonie, w miejscu, w którym znajduje się św. Piotr, czyli w Watykanie, a nie w starotestamentowym Babilonie. Pojawia się także w związku z duchowym oszustwem.

Apokalipsa 13:14 - „I zwiodła mieszkańców ziemi, aby uczynili obraz bestii; polecając mieszkańcom ziemi, aby uczynili obraz bestii, która ma ranę od miecza i ożyła.”

Babilońska niewola Soboru Watykańskiego II spowodowała przedłużający się wakat na katedrze św. Piotra, tak jak starotestamentowa niewola babilońska była połączona z wakatem tronu Dawida.

Ponadto istnieje niezaprzeczalny związek między urzędem Dawida w Starym Testamencie a urzędem św. Piotra w Nowym Testamencie. Osoby zajmujące się apologetyką papieską są tego świadome. Królestwo Jezusa, jego Kościół, jest wzorowane na Królestwie Dawida i starotestamentowym Izraelu. Królewscy ministrowie, którzy tworzyli gabinet królewski w monarchii Dawidowej, jak również 12 plemion Izraela symbolizowało dwunastu apostołów Jezusa. Premier Dawida otrzymał klucz, a Jezus przekazał Klucze Królestwa św. Piotrowi.

Księga Izajasza 22:20-22 - „I będzie dnia owego: zawezwę sługę mego Eliachima, syna Helkiasza, i oblokę go w szatę swoją, i pasem twoim wzmocnię go, a władzę twoją dam w rękę jego; i będzie jak ojciec mieszkańcom Jerozolimy i domowi judzkiemu. I dam klucz domu Dawidowego na ramię jego; i otworzy, a nie będzie kto by zamknął, i zamknie, a nie będzie kto by otworzył.”

Nasz film pt. "The Bible Proves The Papacy" („Biblijne dowody na papiestwo”) pokazuje również, że istnieje uderzająca zgodność między tym, co zrobił król Dawid na soborze w Jerozolimie opisanym w 28 rozdziale Pierwszej Księgi Kronik, a tym, co zrobił święty Piotr na soborze w Jerozolimie opisanym w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich.

Na soborze opisanym w 28 rozdziale Pierwszej Księdze Kronik Dawid wstał i powiedział:

1 Księga Kronik 28:4 - „A jednak Pan, Bóg Izraela, mnie wybrał z całej rodziny mojego ojca, abym był królem.”

Na soborze zapisanym w 15 rozdziale Dziejów Apostolskich Piotr wstał i powiedział:

Dzieje Apostolskie 15:7 -„Mężowie bracia! Wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wśród nas dokonał wyboru, żeby przez usta moje poganie usłyszeli słowa ewangelii, i uwierzyli.”

Na Soborze Jerozolimskim Piotr powiedział i zrobił to, co powiedział i zrobił Dawid, używając dokładnie tego samego słowa “wybrał”, które użył właśnie dlatego, że Piotr miał najwyższą władzę nad Kościołem Nowego Przymierza, tak jak król Dawid miał najwyższą władzę nad Izraelem.

Kościół jest Izraelem Bożym, List św. Pawła do Galatów 6:16.

List św. Pawła do Galatów 6:15-16 - „Albowiem w Chrystusie Jezusie ani obrzezanie nic nie znaczy, ani odrzezek, ale nowe stworzenie. A tym wszystkim, co według prawidła postępować będą, pokój i miłosierdzie Izraelowi bożemu.”

Jest zatem całkowicie zrozumiałe, że tak jak niewola babilońska w Starym Testamencie była połączona z długim wakatem na tronie Dawida, tak niewola babilońska w czasach ostatecznych jest połączona z długim wakatem tronu lub katedry św. Piotra. Warto też zauważyć, że przedłużony wakat tronu Dawida spowodowany przez Imperium Babilońskie poprzedził pierwsze przyjście Chrystusa. Sensowne jest więc, że przedłużony wakat na tronie św. Piotra poprzedzi drugie przyjście Chrystusa.

Jak więc będzie trwała wieczysta sukcesja na tronie św. Piotra po tym długim wakacie, który był spowodowany przez antypapieży posoborowych?

W pierwszym tysiącleciu papieże byli często wybierani przez aklamację duchowieństwa i ludu Rzymu. Święty Robert Bellarmin zwraca uwagę, że gdyby wszyscy kardynałowie umarli jednocześnie, prawo wyboru papieża przysługiwałoby albo soborowi, albo duchowieństwu rzymskiemu. Bóg może tak pokierować wydarzeniami, aby prawdziwy katolik został ogłoszony papieżem w Rzymie i wyświęcony na biskupa podobnie do sposobu wyboru w pierwszym tysiącleciu.

Jednak biorąc pod uwagę, że wyraźnie żyjemy w czasach ostatecznych i jesteśmy świadkami spełnienia się proroctw o Nierządnicy Babilońskiej, Bestii i Antychrysta, nie wierzę, że jest to najbardziej prawdopodobny scenariusz.

Apokalipsa 13:3 - „I widziałem jedną z głów jej [tzn. jednego z siedmiu króli rzymskich związanych z Nierządnicą Babilońską – zob. Ap. 17] jakby na śmierć zabitą, lecz rana jej śmiertelna została uleczona. I cała ziemia z podziwem spoglądała na bestię.”

To, co uważam za najbardziej prawdopodobne, to to, że tak jak sam Jezus Chrystus przyszedł za pierwszym razem i zakończył wakat na tronie Dawida, zasiadając na nim i utrzymując go na zawsze, tak samo Jezus powróci i obejmie tron Świętego Piotra utrzymując go wiecznie.

Jezus jest niewidzialną głową Kościoła, a ważny papież jest tylko jego przedstawicielem, jego wikariuszem i mówi się, że jest widzialną głową Kościoła. Kiedy Jezus powróci w chwale, obejmie widzialny prymat i zwierzchnictwo nad swoją owczarnią, w ten sposób sukcesja tronu św. Piotra może trwać wiecznie, dokładnie w taki sam sposób, jak wieczysta sukcesja tronu Dawida trwała wiecznie po długim wakacie sprawowanym przez samego Jezusa.

Moim zdaniem jest to najsensowniejszy scenariusz. Wakat na tronie Dawida trwał ponad 500 lat, oczywiście nie wierzymy, że obecny wakat na katedrze św. Piotra będzie trwał tak długo.

Chociaż Izraelowi brakowało króla na tronie przez setki lat, zgodnie z proroctwem Jeremiasza lud został wzięty do Babilonu, gdzie przez 70 lat przebywał w niewoli. Zajrzyj do Księgi Jeremiasza 25:11-12 i Jr 29:10.

Księga Jeremiasza 25:11-12 - „I będzie wszystka ta ziemia spustoszeniem i zdumieniem, i służyć będą te wszystkie narody królowi babilońskiemu siedemdziesiąt lat. A gdy wypełni się siedemdziesiąt lat, nawiedzę na królu babilońskim i na narodzie owym, mówi Pan, nieprawość ich, i na ziemi Chaldejskiej, i uczynię z niej pustynie wieczne.”

Skoro sekta posoborowa i jej odstępczy antypapieże z pewnością reprezentują nierządnicę babilońską i niewolę babilońską czasów ostatecznych, miałoby sens, że obecna sytuacja, w której nie ma w Rzymie ważnego papieża, lecz szereg antypapieży, może trwać 70 lat. W istocie, dlaczego Bóg zdecydował się użyć konkretnego słowa “Babilon” w 1 Liście św. Piotra 5 i Apokalipsie ze wszystkich słów, których mógł użyć, nawiązując w ten sposób bezpośrednio do starotestamentowego Babilonu, chyba że zamierzał wskazać, że ta babilońska niewola czasów ostatecznych w miejscu, gdzie znajduje się święty Piotr, będzie również trwała przez dziesiątki lat, tak jak starotestamentowa niewola babilońska trwała przez dziesiątki lat, a właściwie 70 lat.

Pierwszy antypapież Soboru Watykańskiego II, jawny heretyk Jan XXIII przejął kontrolę w Rzymie po swoim fałszywym wyborze 28 października 1958 roku, co najprawdopodobniej stanowi początek niewoli. Niektórzy twierdzą, że niewola naprawdę rozpoczęła się wraz z oficjalnym ogłoszeniem Soboru Watykańskiego II 8 grudnia 1965 roku. Pokaz świateł Fiata Lux, który pasował do opisu Apokalipsy 18:2, miał miejsce w 50. rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II, co nie było tylko przypadkiem, ponieważ sekta posoborowa jest nierządnicą babilońską, ale ponieważ antypapieże już wtedy rządzili w Rzymie, pogląd, że niewola zaczęła się dopiero w 1965 roku jest mniej prawdopodobny.

Ta niewola babilońska Soboru Watykańskiego II może skończyć się wcześniej w niż 70 lat, być może potrwa dłużej, ale 70 lat byłoby kolejnym dokładnym odpowiednikiem do tego, co wydarzyło się w Starym Testamencie, a język, którego Pismo Święte używa w Księdze Jeremiasza i w Apokalipsie, aby opisać wydarzenia Starego i Nowego Testamentu w odniesieniu do Babilonu, jest uderzająco podobny w różnych fragmentach.

Oczywiście nikt nie zna dnia ani godziny, kiedy Jezus Chrystus powróci. Bez względu na to jednak, jak długo będzie trwał ten wakat w tej niewoli babilońskiej, żyjemy w czasach ostatecznych i jesteśmy świadkami wypełniających się proroctw o Bestii czasów ostatecznych, Nierządnicy Babilońskiej, Antychryście itd. W tej kwestii zachęcamy do obejrzenia naszego filmu pt. "Apocalypse Now In The Vatican".

Fakty zawarte w tym filmie dowodzą, że nie ma nic sprzecznego z nauką katolicką ani z Soborem Watykańskim I w uznaniu, że od czasu papieża Piusa XII nie było ważnego papieża, i że wszyscy pretendenci Vaticanum II do papiestwa są heretyckimi antypapieżami. To jest właściwe stanowisko, to jest wniosek, do którego nauka katolicka wymaga, aby dojść w świetle faktów. Antypapieże Soboru Watykańskiego II są notorycznymi heretykami i apostatami. To nie są prawdziwi papieże, są oni przywódcami babilońskiej nierządnicy, która została przepowiedziana na czasy ostateczne, to jest kontr-kościół czasów ostatecznych.

Chcemy zakończyć ten film krótkim fragmentem z naszego filmu pt. "Apocalypse Now In The Vatican", który dotyczy nierządnicy babilońskiej.

Sobór Watykański II, który zakończył się 8 grudnia 1965 r., był właśnie tym soborem apostazji, który zapoczątkował i charakteryzuje apokaliptyczny kontr-kościół, nierządnicę babilońską czasów ostatecznych. Sekta Soboru Watykańskiego II wyraźnie wypełnia proroctwo o nierządnicy babilońskiej także na wiele innych sposobów.

Apokalipsa 18:3 - „Z wina bowiem jej szalonego nierządu piły wszystkie narody…”

Apokalipsa 17:2 - „… i opili się winem jej nierządu mieszkańcy ziemi.”

Apokalipsa 14:8 - „… winem szału swego nierządu”

W Apokalipsie niejednokrotnie jest napisane o “winie szalonego jej nierządu”, ponieważ po Soborze Watykańskim II dokonano zmian w części wina w formie konsekracji w ‘nowej Mszy’. Zmiany słów konsekracji z ‘za wielu’ na ‘za wszystkich’ zafałszowały Słowa Chrystusa i spowodowały, że te “msze” stały się nieważne.

Jest napisane, że nierządnica jest przyodziana w purpurę i szkarłat, ponieważ biskupi noszą purpurę, a kardynałowie szkarłat, a mężczyźni odziani w purpurze i szkarłacie są częstym widokiem w Watykanie. Nierządnica ma różne zewnętrzne cechy, ale nie istotę prawdziwego Kościoła katolickiego. Nierządnica jest pijana krwią świętych i męczenników, ponieważ drwi ze świętych przez swój fałszywy ekumenizm i indyferentyzm religijny.

Apokalipsa 17:6 - „I widziałem niewiastę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych…”

W Apokalipsie 17:6 jest napisane, że kiedy święty Jan zobaczył nierządnicę, zdziwił się bardzo.

Apokalipsa 17:6 - „…I ujrzawszy ją, zdziwiłem się zdumieniem wielkim.”

W Nowym Testamencie użyto go jeszcze tylko jeden raz, a mianowicie w drugim Liście do Koryntian 11:14, w którym św. Paweł opisuje szok zdumienie lub zamieszanie spowodowane przez fałszywych apostołów, którzy przybierają postać apostołów Chrystusa. Sensowne jest, że kiedy św. Jan zobaczył nierządnicę, to się bardzo dziwił, ponieważ to jest kontr-kościół prowadzony przez fałszywych apostołów Piotra, czyli antypapieży, którzy twierdzą, że są następcami apostoła Piotra, ale nimi nie są.

Rzeczownik [greckie słowo] (Zdumienie) jest Użyty Tylko Dwa Razy w Nowym Testamencie

2 List św. Pawła do Koryntian 11:13-15 - „Gdyż tacy fałszywi apostołowie są to robotnicy zdradliwi, przybierający postać apostołów Chrystusowych. I nie dziw [greckie słowo], bo i sam szatan przemienia się w anioła światłości. Nic więc wielkiego, jeśli słudzy jego przemieniają się jakby w sługi sprawiedliwości, a ich koniec będzie według ich uczynków.”

Apokalipsa 17:6-7 - „I ujrzawszy ją, zdziwiłem się zdumieniem wielkim [greckie słowo]. I rzekł mi anioł: »Czemu się dziwisz? Ja ci wytłumaczę tajemnicę niewiasty i bestii, która ją niesie, a ma siedem głów i dziesięć rogów.«”

Rzeczywiście, kiedy św. Jan pisze w Apokalipsie, że ludzie będą się dziwić, widząc Bestii, ponieważ wróciła, używa czasownika Θαυμάζω (thaumazo), czasownikowej formy θαύμα (thauma).

Apokalipsa 17:8 - „Bestia, którą widziałeś, a nie jest i ma wyjść z przepaści i pójdzie na zagładę i zdziwią się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze życia od założenia świata, widząc bestię, która była, a nie jest.”

(Greckie słowo) (thaumazo) – dziwić się, zdumiewać się

(Greckie słowo) – „być pod nadzwyczajnym wrażeniem lub zaniepokojonym czymś” (BDAG, str. 444)

Jest to dalsza wskazówka, że gdy pogański Rzym powróci, to będzie działać pod pozorem apostołów i ministrów Chrystusa, czyli będzie to pogański Rzym pod pozorem kościoła, będący w rzeczywistości kontr-kościołem. Dlatego, gdy pogański Rzym powróci w ostatnich dniach pod pozorami apostołów i sług Chrystusa, nie będzie on zaangażowany w fizyczne prześladowania, ale w próbę duchowego przewrotu.

Według Apokalipsy 17:4 nierządnica ma w ręku złoty kielich, który odnosi się do fałszywego kapłaństwa i fałszywych mszy w kontr-kościele Soboru Watykańskiego II. Z kolei św. Jan w 18:6 tej samej księgi nawiązuje do kielicha, do którego nierządnica nalewa.

Apokalipsa 18:6 - „Oddajcież jej, jak i ona oddawała wam, w dwójnasób podwójnie oddajcie według jej uczynków; do pucharu, w którym nalewała, nalejcie jej w dwójnasób.”

Jest to odniesienie do mieszania wody i wina podczas nowej mszy, co oznacza, że nierządnica dopuściła się poważnych naruszeń w tej dziedzinie liturgii, fałszując prawdziwy kult Kościoła katolickiego. Co ciekawe, starożytny wizerunek kobiety Europy znajduje się na wazonie używanym do mieszania wody i wina, co jest kolejną wskazówką, że to odniesienie w Apokalipsie 18:6 dotyczy Europy, która stała się duchową nierządnicą poprzez jej odstępstwo od katolicyzmu i jej liturgicznych obrzydliwości.

Ponadto, stwierdzenie “oddajcie jej w dwójnasób podwójnie według jej uczynków” z Apokalipsy 18:6 odpowiada wersetowi 17 z 5 rozdziału 1 Listu św. Pawła do Tymoteusza, gdzie pisze on, że kapłani, którzy dobrze rządzą, godnymi są podwójnej czci, ale w Apokalipsie 18:6, św. Jan pisze o nierządnicy, której oddane będzie w dwójnasób podwójnie według jej uczynków, ponieważ reprezentuje fałszywych kapłanów i fałszywych duszpasterzy, którzy rządzą w niegodziwy sposób.

1 List św. Pawła do Tymoteusza 5:17 - „Kapłani, którzy dobrze rządzą, niech będą uważani za godnych podwójnej czci, zwłaszcza którzy pracują w słowie i nauce.”

Można by podać więcej przykładów związku między sektą posoborową a babilońską nierządnicą, ponieważ sekta posoborowa jest wyraźnie babilońską nierządnicą, która siedzi na Bestii przepowiedzianej na czasy ostateczne.

Apokalipsa 17:3 - „I zaniósł mię w duchu na pustynię. I widziałem niewiastę, siedzącą na szkarłatnej bestii, pełnej imion bluźnierczych, mającej siedem głów i dziesięć rogów.”

Ma sens, że Antychryst, który został zraniony, a którego wizerunek jest później czczony, był związany z wydarzeniami w Watykanie w tym okresie. Potwierdza to dodatkowo wniosek twierdzący, że Jan Paweł II był Antychrystem. Co więcej, gdy Bestia pod wodzą Nerona uśmierciła św. Piotra, Piotr został zabity na Wzgórzu Watykańskim, które znajduje się na terenie dzisiejszego Watykanu. Więc kiedy Bestia powstała w pierwszym wieku, prześladowała widocznego przywódcę Kościoła w tym właśnie miejscu, gdzie znajduje się Watykan.

Piotr został tam pochowany, na terenie dzisiejszego Watykanu, a jego grób znajduje się pod ołtarzem głównym w Bazylice Świętego Piotra. Kiedy chrześcijaństwo duchowo podbiło Rzym i Europę, najbardziej imponująca fizyczna struktura chrześcijaństwa została zbudowana w tym samym miejscu, w którym pochowany jest św. Piotr, na terenie dzisiejszego Watykanu.

Dlatego ma sens, że kiedy bestia powróci z siedzącą na niej nierządnicą, proroctwa będą rozgrywać się właśnie tam, w Watykanie, gdzie pochowany jest św. Piotr i tak właśnie się stało. Dlatego widzimy, że proroctwa o Bestii, Siedmiu Królach, Antychryście i Babilońskiej Nierządnicy wypełniły się właśnie w Watykanie.

Wypełnienie tych proroctw w Rzymie służy udowodnieniu, a nie zaprzeczeniu, że Kościół katolicki jest jedynym prawdziwym Kościołem Jezusa Chrystusa.

Św. Ireneusz, Przeciwko herezjom, Księga 3, Rozdz. 3, A.D. 180: „Ponieważ jednak w takiej książce jak ta byłoby bardzo nużące wyliczanie sukcesji wszystkich Kościołów, wprowadzamy zamieszanie wśród tych, którzy... gromadzą się na bezprawnych spotkaniach; [czynimy to, powiadam] wskazując na tradycję wywodzącą się od apostołów, bardzo wielkiego, bardzo starożytnego i powszechnie znanego Kościoła założonego i zorganizowanego w Rzymie przez dwóch najchwalebniejszych apostołów, Piotra i Pawła; jak również [wskazując] na wiarę głoszoną ludziom, która dociera do naszych czasów poprzez sukcesje biskupów. Jest bowiem rzeczą konieczną, aby każdy Kościół zgadzał się z tym Kościołem [tj. rzymskim] ze względu na jego pierwszorzędny autorytet, to znaczy wiernych na całym świecie…”

To wielkie oszustwo polega na zwodzeniu tych, którzy twierdzą, że są katolikami i tych, którzy twierdzą, że są w jedności z Rzymem. Wiele biblijnych dowodów na rzecz wiary katolickiej znajdziesz na naszej stronie internetowej watykankatolicki.com oraz w naszych materiałach.

Proroctwa dotyczące upadku i nierządu Rzymu dotyczą odpadnięcia miasta Rzymu od wiary katolickiej, ponieważ wiara katolicka jest jedyną prawdziwą wiarą Jezusa Chrystusa, poza którą nie ma zbawienia. Ale żeby być prawdziwym katolikiem, trzeba być tradycyjnym katolikiem.