Dlaczego Piekło musi być wieczne?

Jest co najmniej jeden główny powód, dla którego Piekło musi być wieczne. To, że cierpienia piekielne są wieczne, jest oczywiście elementem wiary. Pan Jezus stwierdza to całkiem jasno w wielu miejscach (Ewangelia według św. Mateusza  rozdział 25:werset 41, Ewangelia Marka rozdział 9:werset 44, itd.).

Jest to również dogmatycznie potwierdzone przez Kościół Katolicki. Chociaż ludzie wiedzą, że tego uczy Biblia, wielu z nich wciąż jest głęboko zaniepokojonych rozważaniem tej przejmującej prawdy. Zastanawiają się, jak tak niewyobrażalna kara może być sprawiedliwa? W odpowiedzi wielu przywoła myśl, że obraza nieskończonego majestatu  Boga, zasługuje na nieskończoną karę. To oczywiście jest słuszny argument. Chciałbym jednak rozważyć ten problem z innego punktu widzenia. Poniżej przedstawiam moją opinię o tym dlaczego doskonały sens ma to, że cierpienia Piekła są wieczne.

Głównym powodem, dla którego Piekło musi być wieczne jest to, że jedynym stanem, który ma znaczenie dla człowieka jest stan obecny.

Na przykład, załóżmy, że mieszkasz w mroźnej części świata. Przypuśćmy, że miałeś ogrzewanie przez ostatnie dziesięć lat, lecz w tym roku twoją okolicę nawiedziła katastrofa i pozostawiła cię bez żadnego ogrzewania w samym środku zimy. Marzniesz i trzęsiesz się. Czy fakt, że miałeś ciepło przez ostatnie dziesięć lat, sprawia, że jesteś szczęśliwy podczas gdy tej zimy marzniesz? Nie, to ci w ogóle nie pomoże. Liczy się tylko to, że nie masz ogrzewania tej zimy. Prawda jest taka, że jedyne, co ma dla ciebie znaczenie, to twój obecny stan.  

W ten sam sposób, przypuśćmy, że żyłeś bez ogrzewania przez ostatnie dziesięć lat, ale w końcu masz je w tym roku. Czy fakt, że mieszkałeś bez ogrzewania w zeszłym roku i rok wcześniej, sprawia, że jesteś nieszczęśliwy, gdy jest ci wygodnie i ciepło teraz? Nie, liczy się tylko to, że masz ogrzewanie teraz. Liczy się tylko twój stan obecny.

Ta sama prawda dotyczy wszystkiego, w tym również przemijających przyjemności pożądanych przez światowych ludzi. Należy podkreślić, że żadna z tych przemijających przyjemności nie może przynieść prawdziwego i trwałego szczęścia, ponieważ człowiek został stworzony dla Boga i może być spełniony tylko w Nim. Ale rzecz, którą omawiamy, pozostaje prawdziwa także przy rozważaniu takich spraw. Na przykład ci, którzy chełpią się swoim obecnym stanem, wielkiej sławy, wielkiego bogactwa, wielkiego sukcesu lub wielkiego piękna, nie przejmują się tym, że nie posiadali tego dziesięć czy dwadzieścia lat temu. Liczy się dla nich tylko to, że są teraz sławni, teraz odnoszą sukcesy, teraz są zamożni czy piękni. Wszystko co ma znaczenie dla człowieka to stan obecny.

Zatem, gdyby cierpienia piekielne skończyły się w pewnym momencie, wówczas w tym samym momencie stan człowieka byłby wolny od kary. Nie odczuwałby on żadnego bólu. Ponieważ stan obecny jest wszystkim, co ma znaczenie dla człowieka, końcowy rezultat dla tego człowieka byłby taki, iż nie zostałby ukarany wcale.

Tak więc, gdy rozważy się to głęboko, prawdziwym jest stwierdzenie, że kara, która nie jest wieczna, ostatecznie, nie jest w rzeczywistości żadną prawdziwą karą. Jeżeli bowiem skończy się ona w jakimkolwiek momencie, to ostateczny stan człowieka, który jest wszystkim, co będzie miało dla niego znaczenie jest taki, który jest wolny od kary.

Niektórzy mogą sie sprzeciwić: a co z karami w czyśćcu? Kończą się one w pewnym momencie, ale są to prawdziwe kary.

Odpowiedź jest taka, że kary czyścowe mogą skończyć się nie karą lecz szczęściem, ponieważ są one w rzeczywistości równoważne z kochającą dyscypliną, przeznaczoną dla naszego większego dobra. Są to kary oczyszczające, przeznaczone dla przyjaciół Boga, którzy umierają w stanie łaski, a nie dla Jego wrogów. Mają one na celu uczynić osobę godną większego szczęścia i nagrody, a nie wylanie Bożego gniewu i zemsty na osobę, która według Niego w ostatecznym rozrachunku będzie potępiona. Tak więc, nie są to kary tej samej kategorii co mściwe kary, które Bóg wymierza tym, którzy umierają w grzechu śmiertelnym.

Ci, którzy umierają w stanie śmiertelnego wykroczenia przeciwko godności Bożej, muszą zostać ukarani w sposób rzeczywisty i mściwy. Kara wymierzona tym ludziom, ma na celu wylać gniew Boży na Jego wrogów.

Jak mówi Księga Powtórzonego Prawa rozdział 32 werset 35:

„Pomsta jest moja i Ja odpłacę im we właściwym czasie…”.

Taka kara może być prawdziwa jedynie wtedy, gdy wynik końcowy równy jest karze, a nie stanowi bez kary. Jedynym sposobem, w jaki mściwa kara może być wynikiem końcowym, który jest równy karze, a nie jej brak, jest poprzez nieprzerwanie trwający stan nieszczęścia. Dlatego właśnie Piekło musi być – i  jest – wieczne.