Wrogowie Kościoła, komuniści i masoni, usilnie starali się zinfiltrować Kościół katolicki

Papież Leon XIII, Dall’Alto (#2), 15 października 1890: „Obecnie nie ma potrzeby wytaczania procesu sektom zwanym masońskimi; wyrok jest już wydany: cele, środki, program, działalność, wszystko jest znane z bezsporną pewnością. Opętani duchem szatana, którego są narzędziem, płoną, jak i ich inspirator, śmiertelną i nieubłaganą nienawiścią do Jezusa Chrystusa i jego dzieła, czyniąc wszystko, co jest w ich mocy, by go skrępować i obalić.”[1]

Papież Leon XIII, In Ipso (#1), 3 marca 1891: „Niemniej jednak zasmuca nas myśl, że wrogowie Kościoła zjednoczeni w najbardziej nikczemnej konspiracji planują osłabić a nawet, jeśli to możliwe całkowicie zniszczyć tę cudowną budowlę, którą Sam Bóg wzniósł jako schronienie dla rodzaju ludzkiego.”[2]

Powszechnie wiadomo, że komuniści i masoni przedsięwzięli wysiłki infiltracji Kościoła katolickiego. Wysłali oni do kapłaństwa wielką liczbę swoich ludzi (agentów) w nadziei na osłabienie i zaatakowanie go poprzez wprowadzenie tych ludzi na wysokie stanowiska.

Pani Bella Dodd większość swojego życia spędziła w Komunistycznej Partii Ameryki i zostałaby mianowana na stanowisko Prokuratora Generalnego, gdyby partia dostała się do Białego Domu. Po swojej dezercji ujawniła ona, że jednym z jej zadań jako komunistycznego agenta było zachęcanie młodych radykałów (nie zawsze członków partii komunistycznej) do wejścia do seminariów katolickich. Powiedziała ona, że zanim opuściła amerykańską partię zachęciła prawie 1000 młodych radykałów do infiltracji seminariów i zakonów; a była ona tylko jednym komunistą.

Brat Józef Natale, założyciel Most Holy Family Monastery, był obecny na jednym z wykładów Belli Dodd we wczesnych latach pięćdziesiątych. Oświadczył on:

„Słuchałem tej kobiety przez cztery godziny i sprawiła że moje włosy jeżyły się głowie. Wszystko, co powiedziała spełniło się. Można by pomyśleć, że była ona największym prorokiem świata, ale nie była ona prorokiem. Przedstawiała jedynie krok po kroku plan bojowy przewrotu komunistycznego przeciw Kościołowi katolickiemu. Wyjaśniła ona, że spośród wszystkich religii świata, Kościół katolicki był tym, którego obawiali się komuniści ponieważ był on jedynym liczącym się przeciwnikiem.”[3]

Bella Dodd nawróciła się na Katolicyzm pod koniec swojego życia. Mówiąc jako były komunista, powiedziała: „W latach trzydziestych wprowadziliśmy tysiąc stu mężczyzn do kapłaństwa, aby zniszczyć Kościół od wewnątrz”. Chodziło o to, aby ci ludzie zostali wyświęceni, a następnie wspięli się po drabinie wpływów i władzy jako prałaci i biskupi. Wtedy powiedziała: „W tej chwili znajdują się oni na najwyższych pozycjach. Pracują nad wprowadzeniem zmian, aby Kościół katolicki nie mógł więcej konkurować z komunizmem. Powiedziała również, że zmiany te będą tak drastyczne, że „nie rozpoznacie Kościoła katolickiego”. (To było 10 - 12 lat przed II Soborem Watykańskim)

Brat Józef kontynuował, odnosząc się do tego, co powiedziała Bella Dodd: Chodziło o to, aby zniszczyć nie tyle sam kościół co raczej wiarę w ludziach, a nawet użyć instytucji kościoła, jeśli to możliwe, do zniszczyć wiary poprzez promowanie pseudo-religii: coś, co przypominałoby katolicyzm, ale nie byłby prawdziwym katolicyzmem. Kiedy Wiara zostanie zniszczona, wyjaśniła ona, do Kościoła zostanie wprowadzony kompleks winy … Określimy „dawny Kościół” etykietą opresyjnego, autorytarnego, pełnego uprzedzeń, aroganckiego w twierdzeniu, że jest jedynym posiadaczem prawdy, odpowiedzialnego za podziały grup religijnych na przestrzeni wieków. Będzie to konieczne, aby u przywódców Kościoła wywołać takie poczucie winy, ażeby doprowadzili do 'otwarcia na świat' oraz do bardziej elastycznego podejścia do wszystkich religii i filozofii. Komuniści wykorzystaliby tę otwartość, aby Kościół podkopać.”[4]

Masoni podjęli podobne próby infiltracji Kościoła katolickiego oraz wzniesienia swych ludzi na najwyższe szczeble. Tajne stowarzyszenie wyznawców Lucyfera, Carbonari, znane jako Alta Vendita, napisało serię Permanent Instructions, czy Kodeksu Reguł, opublikowanych we Włoszech w 1818 roku. Stwierdzał on:

„… Obowiązkiem tajnych stowarzyszeń są działania w kierunku Kościoła i papieża, w celu zwerbowania ich. Praca do której się szykujemy nie jest dziełem ani dnia, ani miesiąca, ani roku. Może trwać wiele lat, może nawet cały wiek … Papież, zgodny z naszymi pragnieniami, oto podmiot naszej walki; należy go wyczekiwać tak jak żydzi Mesjasza. Żądamy ”naszego” papieża, zrobionego przez nas i dla nas, jeśli taki jest możliwy. Z nim pójdziemy pewniej na szturm Kościoła, niż z tymi wszystkimi broszurami naszych francuskich i angielskich braci.”[5]

Ten sam masoński dokument dokonał tej uderzającej przepowiedni:

„Za sto lat … biskupi i kapłani będą sądzić, że maszerują pod sztandarem kluczy Piotra, podczas gdy w rzeczywistości będą podążać za nami … Reformy będą musiały zostać wprowadzone w imię posłuszeństwa.”[6]

Te organizacje i osoby, które do nich należą to agenci, których używa Diabeł do ataku na prawdziwy Kościół Chrystusowy.

List do Efezjan 6:12 - „Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich”

Dnia 3 kwietnia 1844 roku, przywódca Alta Vendita o imieniu Nubius napisał list jednego z  wysoko postawionych masonów. Powrócił do planu przeniknięcia Kościoła katolickiego i o próbie wprowadzenia masońskiego „papieża”, który promowałby religię wolnomularstwa. „Aby upewnić się co do papieża, musimy przede wszystkim przygotować pokolenie, godne królestwa o jakim marzymy … Niech duchowni maszerują pod twoim sztandarem (czyli masońskim) zawsze myśląc, że idą oni drogą Piotrową. Zarzuć swoją sieć jak Szymon, rozłóż ją w głębinach zakrystii, seminariów i klasztorów … Złowisz rewolucję ubraną w tiarę i pelerynkę papieską, uświęconą samym krzyżem; rewolucja ta będzie tak skuteczną, że wystarczy jej tylko malutka iskierka, aby podpalić cztery strony świata.”[7]

Mason Eliph Levi powiedział w 1862 roku: „Nadejdzie w końcu dzień, gdy papież … ogłosi, że wszystkie ekskomuniki zostały zniesione i wszystkie anatemy wycofane, kiedy wszyscy chrześcijanie będą zjednoczeni w Kościele, kiedy żydzi i muzułmanie zostaną pobłogosławieni i wezwani do niego … pozwoli on wszystkim sektom stopniowo zbliżyć się do niego i ogarnie on całą ludzkość w komunii jego miłości i modlitw. Wtedy protestanci przestaną istnieć. Bo przeciw czemu mieliby protestować?! Suwerenny papież będzie prawdziwym królem świata religijnego i zrobi co zechce ze wszystkimi narodami ziemi.”[8]

Ksiądz-apostata oraz prawnik kanoniczny [9] ks. Roca (1830-1893), po tym jak został ekskomunikowany powiedział: „Papiestwo upadnie; umrze pod uświęconym nożem, którego wykują ojcowie ostatniego soboru”[10]. Roca powiedział również: „Potrzeby jest nowy dogmat, nowa religia, nowa posługa i nowe obrzędy, które są bardzo podobne do tych z upadłego Kościoła. Boski kult prowadzony przez liturgię, ceremoniał, rytuał oraz przepisy Kościoła rzymskokatolickiego, wkrótce przejdzie transformację na soborze ekumenicznym.”[11]

Przypisy:

[1] The Papal Encyclicals, by Claudia Carlen, Raleigh: The Pierian Press, 1990, Vol. 2 (1878-1903), p. 226.

[2] The Papal Encyclicals, Vol. 2 (1878-1903), p. 237.

[3] Statements of Bro. Joseph Natale relating what former Communist Bella Dodd said.

[4] Statements of Bro. Joseph Natale relating what former Communist Bella Dodd said.

[5] The Permanent Instruction of the Alta Vendita.

[6] The Permanent Instruction of the Alta Vendita.

[7] NUBIUS, Secret Instructions on the Conquest of the Church, in Emmanuel Barbier, Les infiltrations maconiques dans i’Eglise, Paris/Brussels: Desclee de Brouwer, 1901, p.5). part of this also in Piers Compton, The Broken Cross, Cranbrook, Western Australia: Veritas Pub. Co. Ptd Ltd, 1984, p. 15-16.

[8] Dr. Rara Coomaraswamy, The Destruction of the Christian Tradition, p. 133.

[9] Piers Compton, The Broken Cross, Cranbrook, Western Australia: Veritas Pub. Co. Ptd Ltd, 1984, p. 42.

[10] Dr. Rudolf Graber, Athanasius and the Church of Our Time.

[11] Piers Compton, The Broken Cross, p. 42.