Konkretne katolickie nauczanie wobec judaizmu

Wstecz na Atanazjańskie Wyznanie Wiary

Żydzi przestrzegają Stare Prawo oraz odrzucają Boskość Chrystusa i Trójcę Świętą. Kościół naucza następujących rzeczy na temat ustania Starego Prawa, a także o wszystkich tych, którzy go wciąż przestrzegają:

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, 1441, ex cathedra: „Mocno wierzy, wyznaje i naucza, że przepisy prawne Starego Testamentu czy prawa Mojżesza dzielące się na obrzędy, święte ofiary i sakramenty, ponieważ zostały ustanowione w celu wskazania na kogoś w przyszłości, chociaż były właściwe dla kultu Bożego tamtego okresu, ustały z przyjściem Pana naszego Jezusa Chrystusa, na którego wskazywały, i zaczęły się sakramenty Nowego Testamentu. Ktokolwiek po Męce pokłada nadzieję w przepisach prawa i poddaje się im jako koniecznym do zbawienia, jak gdyby wiara w Chrystusa nie mogła bez nich zbawiać, grzeszy śmiertelnie. Jednakże [Kościół] nie zaprzecza, że od męki Chrystusa aż do ogłoszenia Ewangelii można było ich przestrzegać, byleby nie uważać ich za konieczne do zbawienia. Lecz twierdzi, że po ogłoszeniu Ewangelii nie można tego czynić pod groźbą utraty zbawienia wiecznego. Ogłasza, że po tym czasie wszyscy praktykujący obrzezanie, szabat i pozostałe przepisy prawa są obcy dla wiary Chrystusa i nie mogą być uczestnikami zbawienia wiecznego, o ile kiedyś nie odwrócą się od tych błędów.”[1]

Papież Benedykt XIV, Ex Quo Primum (#61), 1 marca 1756: „Pierwszą rzeczą jest to, że obrzędy Prawa Mojżeszowego zostały zniesione wraz z przyjściem Chrystusa, i że po ogłoszeniu Ewangelii nie mogą być one dłużej przestrzegane bez zaciągnięcia grzechu.”[2]

Papież Pius XII, Mystici Corporis Christi (#29-30), 29 czerwca 1943: „Nasamprzód bowiem przez śmierć Odkupiciela przestał istnieć Stary Zakon, a na jego miejscu Nowy Zakon powstaje … na drzewie krzyża swego Pan Jezus zniósł Stary Zakon przykazań i przepisów (Ef 2, 15) … ustanawiając we Krwi swojej, przelanej za cały rodzaj ludzki, Nowy Zakon (Mt 26, 28). 'Wtedy to', powiada św. Leon Wielki, głosząc naukę o krzyżu, 'wtedy to stała się ta oczywista zmiana Starego Zakonu na Ewangelię, Synagogi na Kościół, wielu ofiar na jedną Ofiarę, aby wraz ze śmiercią Pana owa mistyczna zasłona, która broniła przystępu do głębi świątyni i tajemnic najświętszych, rozdarła się od góry do dołu pod działaniem jakiejś gwałtownej, błyskawicznej siły'. Na krzyżu zatem umarł Stary Zakon (i miał się zaraz po pogrzebie swoim stać śmiercionośnym) …”[3]

Przypisy:

[1] Denzinger 712.

[2] The Papal Encyclicals, Vol. 1 (1740-1878), str. 98.

[3] The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), str. 42.