Prawdziwa Msza katolicka zastąpiona nową, nieważną Mszą

Brat Michał Dimond, O.S.B.Brat Piotr Dimond, O.S.B.29 October 2022

„Doprawdy, gdyby jednemu z diabłów z Listów [starego diabła do młodego] C. S. Lewisa zlecono podmienienie liturgii, nie mógłby tego uczynić lepiej. [1]

Nowa Msza przeciw Mszy Tradycyjnej

Tradycyjna łacińska Msza, najświętszy akt kultu rytu rzymskiego Kościoła katolickiego, została skodyfikowana przez papieża św. Piusa V w bulli Quo Primum w 1570 roku.

Tradycyjna Msza

W swej słynnej bulli Quo Primum papież św. Pius V zabronił jakiejkolwiek zmiany tradycyjnej łacińskiej Mszy.

Papież św. Pius V, Quo Primum Tempore, 14 lipca 1570: „Dlatego więc, aby wszyscy i wszędzie zaadaptowali i przestrzegali tego, co zostało im przekazane przez Święty Kościół Rzymski, Matkę i Nauczycielkę wszystkich innych Kościołów, będzie odtąd bezprawiem na zawsze w całym świecie chrześcijańskim śpiewanie albo recytowanie Mszy św. według formuły innej, niż ten Mszał przez nas wydany … Z tego powodu, nikomu nie wolno naruszać lub nierozważnie zmieniać tego tekstu Naszego zezwolenia, ustanowienia, nakazania, polecenia, skierowania, przyznania, indultu, deklaracji, woli, dekretu i zakazu. Ktokolwiek by ośmielił się tak uczynić, niech wie, iż naraża się na gniew Boga Wszechmogącego oraz błogosławionych Apostołów Piotra i Pawła.”[2]

Dnia 3 kwietnia 1969 roku Paweł VI zastąpił tradycyjną łacińską Mszę w kościołach posoborowych swoją własną kreacją, nową Mszą czy novus ordo. Od tego czasu, w kościołach, które celebrują nową Mszę lub novus ordo, świat widział następujące rzeczy:

Świat widział Msze klaunów, w których „kapłan” ubiera się jak klaun z całkowitą kpiną wobec Boga.

Świat widział księdza ubranego jak Dracula; w koszulce piłkarskiej w towarzystwie cheerleaderek; z nakryciem głowy w kształcie sera …

… podjeżdżanie volkswagenem pod ołtarz kościoła, kiedy ludzie śpiewają hosanna. Były disco Msze …

… występy gimnastyczne podczas nowej Mszy; Msze z balonami; Msze karnawałowe;

… rozbierane Msze, w których uczestniczą skąpo ubrane lub nagie osoby. Świat widział Msze żonglerki, podczas których żongler występuje.

Świat widział, jak kapłani celebrują nową Mszę z chipsami Dorito;

… z Mountain Dew; na kartonowym pudełku; z ciasteczkami; z chińską herbatą w połączeniu z kultem przodków; z koszykówką, gdy kapłan odbija piłkę po całym ołtarzu; z gitarą, podczas gdy kapłan wykonuje solowe wystąpienie.

Świat był świadkiem nowej Mszy z księdzem prawie całkowicie nagim, gdy tańczył wokół ołtarza lub wykonywał inne obrzydliwości …

Świat widział nowe Msze z kapłanami ubranymi w rodzime pogańskie kostiumy;

… z żydowską Menorą umieszczoną na ołtarzu;

… z posągiem Buddy na ołtarzu; z zakonnicami składającymi ofiary boginiom; z lektorami przebranymi za satanistów voodoo. Świat zobaczył nową Mszę, podczas której wykonawca ubrany jest w smoking i opowiada dowcipy. Świat widział koncerty rockowe podczas nowej Mszy;

… nowe Msze gitarowe oraz polka Msze;

… marionetkową nową Mszę; nową Mszę, w której ludzie gromadzą się wokół ołtarza przebrani za diabłów;

… nową Mszę, w której ludzie wykonują lubieżne tańce w rytm perkusji. Świat widział nową Mszę, w której zakonnice przebrane za westalki (pogańskie dziewice) składają pogańskie ofiary.

Świat widział także nowe Msze inkorporujące fałszywą religię. Pojawiły się nowe Msze buddyjskie;

… nowe Msze hinduistyczne i muzułmańskie;

… nowe Msze, w których żydzi i unitarianie ofiarowali świece swoim fałszywym bogom. Są nawet kościoły, w których całe zgromadzenie odprawia Mszę z kapłanem;

… gdzie kapłan czasami rozmawia z ludźmi zamiast odprawiać Mszę.

To, co skatalogowaliśmy, to tylko niewielka próbka tego, co dzieje się w każdej diecezji na świecie, gdzie celebruje się nową Mszę, w takim czy innym stopniu. Nasz Pan mówi nam: „Po owocach ich poznacie” (Mt 7:16). Skutki nowej Mszy są niewiarygodnie skandaliczne, świętokradcze i bałwochwalcze. Jest tak, ponieważ nowa Msza sama w sobie, nawet w swej najczystszej postaci jest fałszywa, nieważna i obrzydliwa.

Nawet organizacja broniąca nowej Mszy została zmuszona przyznać co następuje o typowej nowej Mszy - tj. nowej Mszy, zwykle celebrowanej w kościołach (bez konieczności nawet brania pod uwagę wyżej wymienione świętokradztw, które są powszechne): „Większość nowych Mszy, w których uczestniczyliśmy … są bardzo entuzjastycznie okazującymi wiarę uroczystościami, muzyka nie jest religijna, kazania są próżne, oraz wyrażają one brak szacunku do Boga …”[3]

Kiedy w 1969 roku ukazała się nowa Msza, kardynałowie Ottaviani, Bacci i inni teologowie napisali do Pawła VI. Zaznaczamy, że to co powiedzieli o nowej Mszy dotyczy wersji łacińskiej, tak zwanej „najczystszej” wersji nowej Mszy. Ich studium jest powszechnie znane jako Interwencja Ottavianiego. Ich studium stwierdza:

„… Novus Ordo [nowy porządek Mszy], tak w całości, jak w szczegółach, wyraźnie oddala się od katolickiej teologii Mszy św., sformułowanej na 22 sesji Soboru Trydenckiego..”[4]

Widzieli oni wyraźnie, że łacińska wersja nowej Mszy wyraźnie oddala się od nauczania Soboru Trydenckiego. Spośród dwunastu modlitw z offertorium w tradycyjnej Mszy, tylko dwie zostały zachowane w nowej. Usunięte modlitwy z offertorium to te same, które usunęli heretycy Marcin Luter oraz Thomas Cranmer. Nowa Msza została promulgowana przez Pawła VI z pomocą sześciu protestanckich pastorów.

Sześcioma protestanckimi pastorami, którzy pomogli zaprojektować nową Mszę, byli: George, Jasper, Shepherd, Kunneth, Smith i Thurian.

Paweł VI przyznał się nawet swojemu dobremu przyjacielowi Jean Guitton, że jego intencją zmiany Mszy było uczynienie jej protestancką.

Jean Guitton (bliski przyjaciel Pawła VI) napisał: „Intencją papieża Pawła VI w odniesieniu do tego, co powszechnie nazywa się [nową] Mszą, było zreformowanie liturgii katolickiej w taki sposób, aby niemal pokrywała się ona z protestancką. Papież Paweł VI miał ekumeniczną intencję usunięcia, a przynajmniej skorygowania, lub przynajmniej osłabienia, tego, co we Mszy było zbyt katolickie w tradycyjnym sensie, i powtarzam, aby zbliżyć Mszę katolicką do Mszy kalwińskiej.”[5]

Paweł VI usunął to, co było zbyt katolickie we Mszy, aby uczynić Mszę protestanckim nabożeństwem.

Badanie proprium i oracji tradycyjnego mszału w porównaniu do nowego ujawnia masakrę tradycyjnej wiary. Tradycyjny zawiera 1182 oracji. Około 760 z nich zostało całkowicie usuniętych z nowej Mszy. Z około 36%, które pozostały, korektorzy zmienili ponad połowę przed wprowadzeniem ich do nowego mszału. Tak więc tylko około 17% oracji z tradycyjnej Mszy pozostało nietkniętych w nowej. Uderzająca jest również treść poprawek dokonanych w oracjach. Tradycyjne oracje, które opisywały następujące pojęcia zostały wyraźnie zniesione z nowego mszału: zepsucie grzechu; sidła niegodziwości; ciężkie przestępstwo grzechu; droga do zatracenia; przerażenie w obliczu gniewu Bożego; gniew Boży; Boski Majestat; nasza zatwardziałość serca; słabości duszy; nasza słaba wola; nasza tęsknota duszy; siła naszych wad;pożądliwość ciała i oczu; ciosy Jego gniewu; ciężar zła; pokusy; niegodziwe myśli; zagrożenia dla duszy; wrogowie duszy i ciała. Zlikwidowano również oracje opisujące: godzinę Jego śmierci; utratę Nieba; wieczną śmierć; karę wieczną; utrapienie piekła i jego ogień. Szczególny nacisk położono także na usunięcie z Nowej Mszy oracji opisujących: oderwanie się od świata; modlitwy za zmarłych; prawdziwa wiara i istnienie herezji; odniesienia do Kościoła walczącego; zasługi świętych; cuda i piekło.[6] Można zobaczyć rezultaty tej rzezi tradycyjnej wiary z proprium nowej Mszy.

Nowa Msza jest pełna świętokradztw, profanacji i najbardziej absurdalnych obrzydliwości, jakie można sobie wyobrazić, ponieważ odzwierciedla ona fałszywą religię, która porzuciła tradycyjną wiarę katolicką.

Fałszywa religia, którą odzwierciedla nowa Msza, jest jednym z powodów, dla którego jest ona całkowicie pusta; dlatego owoce są jałowe i złe. Religia praktykowana w kościołach, gdzie celebrowana jest nowa Msza, jest całkowitym świętokradztwem i próżną celebracją człowieka.

Nawet Dietrich von Hildebrand, zwolennik religii posoborowej, powiedział o nowej Mszy:

„Doprawdy, gdyby jednemu z diabłów z Listów [starego diabła do młodego] C. S. Lewisa zlecono podmienienie liturgii, nie mógłby tego uczynić lepiej.”[7]

Z wyjątkiem jednego przyklęknięcia celebransa po konsekracji, prawie każdy znak szacunku dla Ciała i Krwi Chrystusa, który charakteryzował tradycyjną Mszę, został albo usunięty albo opcjonalny dla nowej Mszy.

Nie ma już obowiązku, aby sakralne naczynia były złocone, jeśli nie są wykonane z metali szlachetnych. Sakralne naczynia, które mogą dotykać tylko namaszczone ręce kapłana, są teraz dotykane przez wszystkich.

Kapłan często ściska dłonie z innymi przed rozdzieleniem hostii.[8] Ogólna instrukcja nowej Mszy deklaruje, że ołtarze nie muszą już być z kamienia naturalnego; że kamień ołtarzowy zawierający relikwie męczenników nie jest już potrzebny; że tylko jedna tkanina jest potrzebna na ołtarzu; że na ołtarzu nie trzeba mieć krucyfiksu, a nawet świec.[9]

Żadne z obowiązkowych wymagań, wypracowanych przez ponad 2000 lat, aby zapewnić, że ołtarz jest odpowiedniej godności, nie zostało zachowane w nowej Mszy.

Kiedy protestanci odłączyli się od Kościoła katolickiego w Anglii w XVI wieku, zmienili Mszę, aby odzwierciedlić ich heretyckie wierzenia. Ołtarze zostały zastąpione stołami. Łacinę zastąpiono angielskim. Posągi i ikony zostały usunięte z kościołów. Usunięto Ostatnią Ewangelię i Spowiedź Powszechną. „Komunię” rozdawano do ręki. Msza była głośno mówiona i skierowana twarzą do zgromadzenia wiernych. Tradycyjna muzyka została odrzucona i zastąpiona nową. Trzy czwarte kapłanów w Anglii zgodziło się na nowe nabożeństwo.

Dokładnie to powtórzyło się 1969 roku, kiedy Paweł VI promulgował nową Mszę, Novus Ordo Missae. Podobieństwa między anglikańską Księgą Modlitw z 1549 roku a nową Mszą są uderzające. Jeden z ekspertów zauważył:

„Stopień, w jakim novus ordo Missae odchodzi od teologii Soboru Trydenckiego, można najlepiej ocenić, porównując modlitwy, które usunęło z liturgii mszalnej Consilium, z modlitwami usuniętymi wcześniej przez Cranmera. Zbieżność jest nie tylko uderzająca – jest przerażająca. Nie może tu być mowy o przypadku.”[10]

Aby podkreślić ich heretyckie przekonanie, że Msza nie jest ofiarą, a jedynie posiłkiem, protestanci usunęli ołtarz i postawili stół w jego miejsce. W protestanckiej Anglii, na przykład, „23 listopada 1550 roku tajna Rada nakazała, aby w całej Anglii zniszczono ołtarze i zastąpiono je stołami komunijnymi.”[11]

Kościół posoborowy z podobnym protestanckim stołem dla swojej nowej protestanckiej „Mszy”

Główni protestanci oświadczyli: „Forma stołu zmieni naiwne, zabobonne poglądy papieskiej Mszy do właściwego podejścia do Wieczerzy Pańskiej. Użycie ołtarza polega na składaniu ofiary na nim: użycie stołu służy ludziom do posiłku.[12] Walijski katolicki męczennik, Richard Gwyn, oświadczył w proteście przeciwko tej zmianie: „Zamiast ołtarza jest nędzny stół, zamiast Chrystusa jest chleb.”[13]

A św. Robert Bellarmin zauważył: „… kiedy wchodzimy do świątyń heretyków, gdzie nie ma niczego prócz ambony i stołu, mamy wrażenie, że wchodzimy do miejsca profanacji, a nie do domu Boga.”[14]

Podobnie jak nowe nabożeństwa protestanckich rewolucjonistów, nowa Msza jest celebrowana na stole.

Anglikańskiej Księga Modlitwy z 1549 roku była również nazwana „Wieczerza Pańska i Komunia święta, zwana potocznie Mszą”[15]. Tytuł ten podkreślał protestancką wiarę, że Msza jest po prostu posiłkiem, kolacją - a nie ofiarą. Kiedy Paweł VI promulgował Generalną Instrukcję Nowej Mszy, tytuł został sformułowany w dokładnie w taki sam sposób. Tytuł brzmiał: „Wieczerza Pańska lub Msza”.[16]

Anglikanie, tworząc swoją księgę liturgiczną w 1549 roku usunęli z Mszy psalm Osądź mnie, Boże (Judica me, Deus), z powodu jego odniesienia do ołtarza Boga. Ten psalm również usunięto w nowej Mszy.

Anglikańska Księga Modlitwy z 1549 roku usunęła z Mszy modlitwę, która rozpoczyna się słowami Przebacz nam nasze grzechy, ponieważ przywoływała ona ofiarę. Tę modlitwę również usunięto w nowej Mszy.

Modlitwa, która rozpoczyna się słowami Błagamy Cię, Panie, odnosi się do relikwii w ołtarzu. Tę modlitwę również usunięto w nowej Mszy.

W anglikańskiej Księdze Modlitwy z 1549 roku zostały zachowane Introit, Kyrie, Gloria, Kolekta, Epistoła, Ewangelia oraz Credo. Wszystkie one zostały również zachowane w nowej Mszy.

Odpowiednik do modlitw offertorium: Przyjmij, Ojcze święty … Boże, któryś godność natury ludzkiej … Ofiarujemy Ci, Panie … W duchu pokornych … Przyjdź, Dawco świętości, wszechmogący … Przyjmij, Trójco Święta; wszystkie je usunięto w anglikańskiej Księdze Modlitwy z 1549 roku. Wszystkie je usunięto również w nowej Mszy, za wyjątkiem dwóch fragmentów.

W anglikańskiej Księdze Modlitwy z 1549 roku zostały zachowane dialog Wznieście swe serca, Prefację oraz Sanctus. Zostały one zachowane również w nowej Mszy.

Kanon rzymski został usunięty w anglikańskiej Księdze Modlitwy z 1549 roku. Został on zachowany jedynie jako opcja w nowej Mszy.

Arcy-heretyk protestanckiej rewolucji Tomasz Cranmer

Arcy-heretyk protestanckiej rewolucji Marcin Luter

Tomasz Cranmer (autor anglikańskiej Księgi Modlitwy z 1549) i Marcin Luter, obaj znieśli modlitwę Wybaw nas, Panie - prawdopodobnie dlatego, że przytacza ona wstawiennictwo Matki Bożej i świętych. Tylko zmodyfikowana wersja tej modlitwy pozostała w nowej Mszy, bez przywoływania świętych. Należy również zauważyć, że modlitwa offertorium w nowej Mszy, która rozpoczyna się słowami Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, została wzięta z żydowskiej modlitwy przy stole.[17]

Ponadto, novus ordo Msza usunęła również tradycyjną wielkopiątkową modlitwę o nawrócenie żydów. Modlitwę tę zastąpiono modlitwą, która nie mówi o nawróceniu żydów, ale o tym, aby mogli oni „wzrastać” w wierności Jego przymierzu! Tak więc w oficjalnej wielkopiątkowej modlitwie nowej Mszy ma miejsce wyrażenie apostazji. Twierdzenie, że Stare Przymierze jest nadal aktualne, jest promocją judaizmu i herezją.

Dwie różne modlitwy za żydów Wielkiego Piątku dla dwóch różnych religii

W Wielki Piątek, religia novus ordo modli się: „za żydów, do których przodków Pan Bóg przemawiał, aby pomógł im wzrastać w miłości ku Niemu i w wierności Jego przymierzu.”

W Wielki Piątek, Kościół katolicki modli się: „za wiarołomnych (perfidnych, niewiernych) żydów: niech Bóg i Pan nasz zdejmie zasłonę z ich serc, aby i oni poznali Jezusa Chrystusa Pana naszego.”

W anglikańskiej Księdze Modlitwy z 1549 roku usunięto modlitwę „To sakramentalne połączenie Ciała i Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa, którego mamy przyjąć, niech się nam przyczyni do żywota wiecznego. Amen.”. Zastąpiono ją zmodyfikowaną wersją, która brzmi „Ciało i Krew Pana naszego Jezusa Chrystusa, które łączymy i będziemy przyjmować, niech nam pomogą osiągnąć życie wieczne”. Jak widać, zmodyfikowana wersja tej modlitwy została zachowana w nowej Mszy z usuniętym ważnym słowem „sakramentalne”.

Anglikańska Księga Modlitwy do nabożeństwa z 1549 roku porzuciła dyscyplinę obrządku rzymskiego udzielania Komunii pod jedną postacią, na rzecz udzielania Komunii pod obiema postaciami. W wielu miejscach na świecie, na nowej Mszy, Komunia udzielana jest pod obiema postaciami.

W Księdze modlitw powszechnych z 1552 r. anglikanie nauczają, że Komunię należy udzielać na rękę, aby zaznaczyć, że chleb jest zwykłym chlebem i że kapłan nie różni się istotnie od świeckiego.[18]

Nowa Msza realizuje Komunię na rękę prawie w każdym zakątku świata, a nawet posuwa się dalej niż Cranmer, pozwalając osobom przystępującym do Komunii stać oraz przyjmować Komunię od świeckich szafarzy.

Modlitwy w tradycyjnej Mszy, jednoznacznie nawiązują do rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii jak Ciało Twoje, Panie, które spożyłem, zostały usunięte z Nowej Mszy.

Modlitwa, która rozpoczyna się Trójco Przenajświętsza, przyjmij z upodobaniem hołd swego sługi, była najmniej akceptowalną modlitwą po Komunii dla wszystkich protestantów z powodu jej odniesienia do ofiary przebłagalnej. Marcin Luter i Tomasz Cranmer (anglikańska Księga Modlitwy) usunęli ją. Nowa Msza również się jej pozbyła.

Przejdźmy do kolejnej zmiany. Gdyby Ostatnia Ewangelia, która zamyka tradycyjną Mszę, zostałaby włączona do Nowej, wtedy kłóciłaby się ze wzorcem protestanckiego nabożeństwa, które kończy się błogosławieństwem. Tak więc nie została ona włączona do nowej.

Modlitwy po tradycyjnej Mszy, Modlitwy Leonowe, w tym Zdrowaś Maryjo; Witaj Królowo; Boże, Ucieczko nasza; modlitwa do św. Michała Archanioła i wezwanie do Najświętszego Serca Pana Jezusa, stanowiły w praktyce ważną część liturgii. Trudno byłoby sobie wyobrazić pięć modlitw mniej zgodnych z protestantyzmem. Wszystkie zostały usunięte w nowej.

Biorąc pod uwagę to wszystko, Michael Davies powiedział: „To rzecz bezdyskusyjna, że … ryt rzymski został zniszczony …”.[19]

Oprócz faktu, że nowa Msza jest protestanckim nabożeństwem, widzimy również, że kościoły novus ordo uderzająco i bez wątpienia podobne są do lóż masońskich. Spójrz na zdjęcia. Oto loże masońskie:

A tutaj mamy kościół novus ordo:

Oba są prawie nie do odróżnienia; w obu skupienie jest na człowieku, z krzesłem przewodniczącego w centrum. Być może dlatego, że głównym architektem nowej Mszy Pawła VI był „kardynał” Annibale Bugnini, który był masonem.

Annibale Bugnini, główny architekt nowej Mszy i mason

„Kardynał” Annibale Bugnini był przewodniczącym consilium, który opracował nową Mszę Pawła VI. Według masońskiego rejestru z 1976 roku, Bugnini został zainicjowany w Loży Masońskiej dnia 23 kwietnia 1963 roku.[20]

Poza wszystkimi tymi problemami nowej Mszy, jest jeszcze jeden poważniejszy problem. Największym problemem nowej Mszy jest to, że jest ona nieważna. Jezus Chrystus nie jest obecny w nowej Mszy, ponieważ zmieniła ona słowa konsekracji.

DOWÓD NA TO, ŻE NOWA MSZA NIE JEST WAŻNA – ZMIENIONO SŁOWA KONSEKRACJI

Mówi się, że sakrament jest ważny, jeśli ma miejsce. Sakrament Eucharystii jest ważny jeśli chleb i wino staną się rzeczywistym Ciałem, Krwią, Duszą i Boskością Jezusa Chrystusa. Aby każdy sakrament był ważny musi być obecna materia, forma, szafarz oraz intencja.

Papież Eugeniusz IV, Soborze Florenckim, 1439: „Wszystkie sakramenty dokonują się dzięki trzem czynnikom, mianowicie: rzeczom jako materii, słowom jako formie i osobie szafarza udzielającego sakramentu z intencją czynienia tego, co czyni Kościół. Jeśli brakuje któregoś z nich, sakrament się nie dokonuje.”[21]

Problem z ważnością nowej Mszy wynika z formy, tych słów, które są konieczne do urzeczywistnienia Sakramentu Eucharystii. Forma niezbędna do urzeczywistnienia Eucharystii w rycie rzymskim została ogłoszona przez papieża Eugeniusza IV na Soborze Florenckim.

Papież Eugeniusz IV, Soborze Florenckim, Cantate Domino, 1441: „… w oparciu o nauczanie i autorytet apostołów Piotra i Pawła święty Kościół rzymski … Przy konsekracji Ciała Pańskiego używa się formy słownej: to jest bowiem ciało moje. przy konsekracji zaś krwi: to jest bowiem kielich krwi mojej, nowego i wiecznego przymierza, tajemnica wiary, która za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.”[22]

W dekrecie papieża św. Piusa V De Defectibus znajdujemy powtórnie te same słowa:

Papież św. Pius V, De Defectibus, Rozdział 5, Część 1: „Słowa konsekracji, które są FORMĄ tego Sakramentu, są następujące: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, oraz: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, TAJEMNICA WIARY, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. Jeśli ktoś usunąłby lub zmieniłby cokolwiek w FORMIE konsekracji Ciała i Krwi i w tej właśnie zmianie słów [nowe] sformułowanie nie miałoby tego samego znaczenia, nie konsekrowałby sakramentu.”[23]

Nauka ta pojawiała się na początku każdego rzymskiego mszału ołtarzowego od 1570 do 1962 roku. Widzimy, że te same słowa, które Sobór Florencki wymienia, papież św. Pius V deklaruje, że są konieczne. Dlatego wszystkie te słowa konsekracji są pogrubione w tradycyjnych rzymskich mszałach ołtarzowych i dlatego mszał rzymski uczy kapłanów, aby trzymali kielich aż do czasu zakończenia wszystkich tych słów.

Papież św. Pius V określa, że jeśli słowa konsekracji ulegną zmianie, w taki sposób, że znaczenie ulegnie zmianie, kapłan nie sporządzi (nie konsekruje;nie urzeczywistni; nie dokona) sakramentu. W nowej Mszy słowa konsekracji zostały drastycznie zmienione, a znaczenie uległo zmianie.

Po pierwsze, oryginalna łacińska wersja nowej Mszy usunęła słowa mysterium fidei - „tajemnica wiary” - ze słów konsekracji. To powoduje poważne wątpliwości, ponieważ „mysterium fidei” jest częścią formy w obrządku rzymskim. Chociaż słowa „mysterium fidei” nie są częścią niektórych formuł konsekracji obrządku wschodniego, zostały one ogłoszone jako część obrządku rzymskiego. Można je również znaleźć w niektórych obrządkach wschodnich. Papież Innocenty III i kanon Mszy również mówią nam, że słowa „mysterium fidei” zostały przekazane przez samego Jezusa Chrystusa.

Papież Innocenty III, Cum Marthae circa, 29 listopada 1202, w odpowiedzi na pytanie o formę Eucharystii i włączenia „mysterium fidei”: „Pytałeś, kto dodał do formy słów, które Sam Chrystus wyraził, kiedy przemienił chleb i wino w Ciało i Krew, tej w kanonie Mszy, której powszechnie Kościół używa, której żaden z Ewangelistów, jak czytamy, nie wyraził … W kanonie Mszy to wyrażenie 'mysterium fidei' jest rzeczywiście wpisane w Jego słowa … Z pewnością znajdujemy wiele takich rzeczy, zarówno słów jak i czynów Pana, które zostały pominięte przez Ewangelistów, które, jak czytamy, Apostołowie uzupełniali ustnie lub wyrażali czynem … Dlatego wierzymy, że formę słów, jaką znajdujemy w kanonie, Apostołowie otrzymali od Chrystusa, i od nich ich następcy.”[24]

Słowa „tajemnica wiary” w konsekracji są wyraźnym odniesieniem do rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii. Te słowa zostały również usunięte przez heretyka Thomasa Cranmera w jego anglikańskiej książeczce do nabożeństwa z 1549 roku, ze względu na wyraźne odniesienie do rzeczywistej obecności Chrystusa w Eucharystii.[25] Kiedy słowa są usuwane z rytu, ponieważ ich znaczenie jest sprzeczne z zamierzonym znaczeniem rytu, powstają wątpliwości. Moglibyśmy powiedzieć więcej na ten temat, ale teraz musimy wymierzyć ostry cios w ważność nowej Mszy.

W niemal wszystkich tłumaczeniach w języku krajowym nowej Mszy na świecie, słowa konsekracji brzmią następująco:

FORMA KONSEKRACJI W NOWEJ MSZY

„To jest bowiem ciało moje. To jest bowiem kielich krwi mojej nowego i wiecznego przymierzam, która za was i ZA WSZYSTKICH BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.”

Słowa „za was i za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” zostały zmienione na za was i za wszystkich będzie wylana na odpuszczenie grzechów. Słowo „wielu” zostało usunięte i zastąpione słowem „wszystkich”. Ta ogromna zmiana unieważnia wszystkie nowe Msze. Po pierwsze, słowo „wielu” zostało użyte przez Jezusa do ustanowienia sakramentu Eucharystii, jak widzimy to w Ewangelii Mateusza 26:28: „Albowiem ta jest krew moja nowego Testamentu, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów”. Słowa użyte przez naszego Pana, „za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów” reprezentują skuteczność krwi, którą Jezus przelał. Krew Jezusa jest skuteczna dla zbawienia wielu, nie wszystkich ludzi. Próbując to wyjaśnić, Katechizm Soboru Trydenckiego wyraźnie stwierdza, że nasz Pan nie miał na myśli „wszystkich” i dlatego nie powiedział tego!

Katechizm Soboru Trydenckiego, O formie Eucharystii: „Lecz słowa: Za was i za wielu innych, od Mateusza i Łukasza od każdego z osobna wzięte, które Kościół św. Duchem Bożym nauczony, razem złączył i należą do pokazania pożytku męki Chrystusa Pana. Bo jeżeli się jej mocy przypatrzymy, więc to wyznawać musimy, iż Krew Zbawiciela dla zbawienia wszystkich ludzi była wylana. Jeżeli przyjrzymy się, kto otrzymuje zasługi śmierci Pana, to łatwo zobaczymy, iż ten pożytek nie do wszystkich ale tylko do wielu należy. Gdy bowiem Chrystus Pan mówił: Za was, rozumiał, albo tych, którzy tam byli, albo z ludu żydowskiego wybranych, którzy oprócz Judasza Jego Uczniami byli, z którymi On rozmawiał. A gdy dodał za wielu innych, otóż innych, albo z żydowskiego narodu, albo z pogan wybranych chciał rozumieć. SŁUSZNIE SIĘ WIĘC STAŁO, IŻ SIĘ NIE MÓWI ZA WSZYSTKICH, ponieważ na tym miejscu o pożytkach tylko męki rzecz była, który to pożytek samym wybranym przyniosła.”[26]

Jak widzimy, zgodnie z Katechizmem Soboru Trydenckiego, słowa „za wszystkich” celowo nie były użyte przez naszego Pana, ponieważ oddawałyby one fałszywe znaczenie.

Alfons Maria Liguori, Traktat o Najświętszej Eucharystii: „Słowa za was i za wielu użyte są dla odróżnienia skuteczności Krwi Chrystusa od jej owoców: ponieważ Krew naszego Zbawiciela ma wystarczającą wartość, aby zbawić wszystkich ludzi, ale jej owoce dotyczą jedynie pewnej liczby ludzi, a nie wszystkich i to jest ich własna wina …”[27]

Użycie słowa „wszystkich” zmienia znaczenie formy konsekracji. Nikt, nawet papież, nie może zmienić słów, które Jezus Chrystus ustanowił dla sakramentu Kościoła.

Papież Pius XII, Sacramentum Ordinis (#1), 30 listopada 1947: „… władza Kościoła nie sięga istoty sakramentów, tj. tego, co w znaku sakramentalnym, w świetle źródeł boskiego objawienia, pochodzi z ustanowienia Chrystusa.”[28]

Ponieważ „wszystkich” nie oznacza tego samego co „wielu”, sakrament nie spełnia się (nie konsekruje się; nie dokonuje się; nie ma miejsca; nie urzeczywistnia się) w nowej Mszy.

Papież św. Pius V, De Defectibus, Rozdział 5, Część 1: „Słowa konsekracji, które są FORMĄ tego Sakramentu, są następujące: TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE, oraz: TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, TAJEMNICA WIARY, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW. Jeśli ktoś usunąłby lub zmieniłby cokolwiek w FORMIE konsekracji Ciała i Krwi, i w tej właśnie zmianie słów, [nowe] sformułowanie nie miałoby tego samego znaczenia, nie konsekrowałby sakramentu.”[29]

INNY PUNKT WIDZENIA NA TEN PROBLEM CAŁKOWICIE DOWODZI, ŻE NOWA MSZA JEST NIEWAŻNA

Jest jeszcze inny punkt widzenia na ten problem, na który musimy teraz spojrzeć. W słynnej bulli Apostolicae Curae z 1896 roku, papież Leon XIII uczy:

Papież Leon XIII, Apostolicae Curae, 13 listopada 1896: „Wszystkim też jest wiadome, że sakramenty Nowego Przymierza, jako widzialne i skuteczne znaki niewidzialnej łaski, muszą zarówno oznaczać łaskę, którą skutkują, jak i skutkować łaską, którą oznaczają.”[30]

Jeśli nie oznacza (wyraża) łaski, którą skutkuje oraz nie skutkuje łaską, którą oznacza (wyraża), to nie jest to sakrament - kropka. Czym więc jest łaska uskuteczniona przez sakrament Najświętszej Eucharystii?

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, „Exultate Deo”, O Eucharystii, 1439: „Ponadto zgadza się to z symbolicznym oznaczeniem skutku tego sakramentu, którym jest zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem.”[31]

Św. Tomasz z Akwinu, Suma Teologiczna, Cz. III, Z. 73, A. 3: „Sam sakrament i Rzeczywistość, którą on tworzy, Rzeczywistością [sakramentu Eucharystii] tą jest, jak wiemy, jedność Mistycznego Ciała, warunkującego zbawienie w sposób konieczny.”[32]

Jak uczy Sobór Florencki, św. Tomasz z Akwinu i wielu innych teologów, łaską uskutecznioną przez Eucharystię jest zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem. Św. Tomasz nazywa tę łaskę „jedność Mistycznego Ciała”. Łaskę uskutecznioną przez Eucharystię (zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem lub jedność Mistycznego Ciała) należy starannie odróżniać od samej Eucharystii: Ciała, Krwi, Duszy i Boskość Chrystusa.

Ponieważ zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem jest łaską uskutecznioną przez Sakrament Eucharystii - lub to, co jest również nazywane rzeczywistością Sakramentu lub łaską właściwą dla Sakramentowi Eucharystii - ta łaska musi być oznaczona (wyrażona) w formie konsekracji, aby była ważna, jak naucza papież Leon XIII. Zatem musimy spojrzeć na tradycyjną formę konsekracji i znaleźć miejsce, w którym ta łaska - zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem - jest oznaczona (wyrażona).

Tradycyjna forma konsekracji, ogłoszona przez papieża Eugeniusza IV na Soborze Florenckim i papieża św. Piusa V w De Defectibus, jest następująca:

„TO JEST BOWIEM CIAŁO MOJE. TO JEST BOWIEM KIELICH KRWI MOJEJ, NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA, TAJEMNICA WIARY, KTÓRA ZA WAS I ZA WIELU BĘDZIE WYLANA NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW.”

Proszę zwrócić uwagę raz jeszcze: szukamy tej części formy, która oznacza (wyraża) to, że osoba, która przyjmuje ten sakrament godnie, staje się zjednoczona lub silniej zjednoczona z Jezusem Chrystusem i Jego Mistycznym Ciałem.

Czy słowa „NOWEGO I WIECZNEGO PRZYMIERZA” oznaczają zjednoczenie wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem? Nie. Te słowa nie oznaczają Mistycznego Ciała, lecz przeciwstawiają tymczasowe i zapowiadane ofiary Starego Prawa z wieczną i przebłagalną (pojednawczą) ofiarą Jezusa Chrystusa.

Czy słowa „TAJEMNICA WIARY” oznaczają zjednoczenie wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem? Nie. Te słowa oznaczają rzeczywistą obecność Chrystusa w Eucharystii, jak naucza Innocenty III; nie oznaczają one Mistycznego Ciała Jezusa Chrystusa.

Czy słowa „BĘDZIE WYLANA” oznaczają zjednoczenie wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem? Nie. Te słowa oznaczają prawdziwą ofiarę.

Jedyne słowa jakie pozostają w formie konsekracji są następujące: „ZA WAS I ZA WIELU NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW”.

Odpuszczenie grzechów jest konieczne do włączenia się do Mistycznego Ciała, jest niezbędnym składnikiem prawdziwego usprawiedliwienia, dzięki któremu jesteśmy prawdziwie zjednoczenie się z Jezusem Chrystusem. Słowa „za was i za wielu” odnoszą się do członków Mistycznego Ciała, którzy otrzymali takie odpuszczenie.

Słowa „ZA WAS I ZA WIELU NA ODPUSZCZENIE GRZECHÓW” są słowami w formie konsekracji, które oznaczają zjednoczenie wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem Chrystusa, co jest łaską właściwą dla Sakramentowi Eucharystii.

Otóż, jeśli spojrzymy na formę konsekracji novus ordo, to czy znajdziemy tam oznaczenie (wyrażenie) zjednoczenia wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem (łaskę właściwą dla Sakramentowi Eucharystii)? Oto forma konsekracji w nowej Mszy czy novus ordo Mszy:

Forma nowej Mszy: „To jest bowiem ciało moje. To jest bowiem kielich krwi mojej, nowego i wiecznego przymierza, która będzie wylana za was i za wszystkich na odpuszczenie grzechów.”

Czy słowa „za was i za wszystkich na odpuszczenie grzechów” oznaczają zjednoczenie z Mistycznym Ciałem Jezusa Chrystusa? Nie. Czy wszyscy ludzie są częścią Mistycznego Ciała? Nie. Czy wszyscy ludzie są częścią wiernych zjednoczonych z Chrystusem? Nie. Widzimy bardzo wyraźnie, że nowa Msza czy novus ordo z całą pewnością nie oznacza (nie wyraża) zjednoczenia z Mistycznym Ciałem (łaski właściwej dla Sakramentu Eucharystii), a zatem nie jest ważnym sakramentem!

Nie trzeba dodawać nic więcej … Nowa Msza nie jest ważna!

Papież Leon XIII, Apostolicae Curae, 13 listopada 1896: „Wszystkim też jest wiadome, że sakramenty Nowego Przymierza, jako widzialne i skuteczne znaki niewidzialnej łaski, muszą zarówno oznaczać łaskę, którą skutkują, jak i skutkować łaską, którą oznaczają.”[33]

Pope Leo XIII, Apostolicae Curae, 1896: „Nie jest to więc forma odpowiednia i nie może być wystarczająca do urzeczywistnienia sakramentu, ponieważ to właśnie pomija milczeniem co powinno decydować o jego znaczeniu.”[34]

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, „Exultate Deo”, O Eucharystii, 1439: „Ponadto zgadza się to z symbolicznym oznaczeniem skutku tego sakramentu, którym jest zjednoczenie chrześcijańskiego ludu z Chrystusem.”[35]

Aby jeszcze bardziej to udowodnić, należy zauważyć, że we wszystkich formach konsekracji w liturgicznych obrzędach Kościoła katolickiego, czy to w liturgii ormiańskiej, liturgii koptyjskiej, liturgii etiopskiej, liturgii syryjskiej, liturgii chaldejskiej, itd., zjednoczenie wiernych z Chrystusem / Mistycznym Ciałem jest wyrażone w formie konsekracji. Wszystkie liturgie, jakie kiedykolwiek zostały zatwierdzone przez Kościół, oznaczają (wyrażają) zjednoczenie wiernych z Chrystusem.

Oto fragmenty form konsekracji wina, używane we wschodnich obrządkach, które oznaczają to, co oznacza tradycyjna Msza i czego nie oznacza nowa Msza: zjednoczenie i członkowie Kościoła

LITURGIA ORMIAŃSKA: „… wylana za was i za wielu na przebłaganie i odpuszczenie grzechów.”

Proszę zauważyć, że słowa „za was i za wielu na przebłaganie i odpuszczenie grzechów” oznaczają (wyrażają) zjednoczenie i członków Mistycznego Ciała.

LITURGIA BIZANTYJSKA: „… wylana za was i za wielu na odpuszczenie grzechów.”