^
| Najnowsze filmy i artykuły | “Prawosławie” zdemaskowane | Dlaczego Piekło musi być wieczne? | Antychryst rozpoznany! | Co fałszywi chrześcijanie mylą w liście do Efezjan | Dlaczego tak wielu nie może uwierzyć | “Magicy” potwierdzają o istnieniu świata duchowego | Niesamowite dowody na istnienie Boga | Wiadomości |
| Posoborowy Kościół „katolicki” zdemaskowany | Kroki do nawrócenia | Poza Kościołem nie ma zbawienia | Forum dyskusyjne | Różaniec święty | Ojciec Pio | Tradycyjne katolickie zagadnienia i grupy | Wspomóż ocalić dusze: darowizna |  |
Skandale i Herezje Jana Pawła I
Jan Paweł I (Albino Luciani), człowiek, który w 1978 przez 33 dni, twierdził, że był papieżem
Albino Luciani (Jan Paweł I) był synem zagorzałego Socjalisty.[2] Jan XXIII osobiście konsekrował Lucianiego na biskupa 27 grudnia 1958 roku.[3] Luciani był mianowany „kardynałem” przez Pawła VI.[4]
Luciani zaprzyjaźnił się z wieloma niekatolikami. Phillip Potter, sekretarz Światowej Rady Kościołów, był gościem jego domu. Inni jego goście byli żydami, anglikanami i zielonoświątkowymi „chrześcijanami”. Wymienił książki i bardzo przyjazne listy z Hansem Kungiem.[5]
Luciani (Jan Paweł I) wielokrotnie w swoich kazaniach przychylnie cytował Hansa Kunga.[6] (Dla tych, którzy nie wiedzą, Hans Kung zaprzecza Boskości Chrystusa). Luciani „zdawał sobie sprawę, że wielu świeckich katolików, których znał, należało do różnych lóż (masońskich) - w taki sam sposób miał on przyjaciół, komunistów”.[7]
Akceptował tezę „odpowiedzialnego rodzicielstwa” i konsultował ją z lekarzami i teologami. Podobnie jak Jan XXIII i Paweł VI, badał możliwość zastosowania „pigułki” jako „naturalnej” metody regulacji urodzeń.[8] Ci, którzy ulegli pokusie stosując sztuczną antykoncepcję, a następnie poszli do spowiedzi, zastawali Lucianiego „pełnego współczucia”.[9]
W kwietniu 1968 roku Albino Luciani napisał sprawozdanie i przekazał je Pawłowi VI, zalecając, że Kościół katolicki powinien zatwierdzić stosowanie pigułki antykoncepcyjnej opracowanej przez profesora Pincusa. Luciani zalecił, aby ta pigułka stała się katolicką pigułką antykoncepcyjną.[10] United Press International (UPI) odkrył, że Luciani był zwolennikiem watykańskiego orzeczenia na rzecz sztucznej kontroli urodzeń. Włoskie gazety również o tym pisały. Aby poprzeć dowodami tę historię, te doniesienia prasowe odnosiły się do dokumentu Lucianiego, który był wysłany do Pawła VI przez „kardynała” Wenecji, Urbaniego, w którym to dokumencie dokonano silnego zalecenia na rzecz pigułki antykoncepcyjnej.[11]
Później, podczas swego „pontyfikatu” - kiedy był „Janem Pawłem I” - Luciani często cytował wypowiedzi i encyklik Pawła VI. Wyraźnie brakowało jakiegokolwiek odniesienia Jana Pawła I do Humanae Vitae.[12]
Dnia 13 kwietnia 1968 roku Luciani rozmawiał z mieszkańcami Vittorio Veneto o tym zagadnieniu kontroli urodzeń.[13] Luciani poczynił następujące spostrzeżenia:
Kiedy Albino Luciani został „patriarchą” Wenecji, jego osobistym sekretarzem był ksiądz Mario Senigaglia. Senigaglia rozmawiał z Luciani (z którym rozwinął relację prawie ojcowsko-synowską) o różnych moralnych przypadkach związanych z parafianami. Luciani zawsze akceptował liberalny pogląd, który Senigaglia przyją. Senigaglia powiedział: „Był bardzo wyrozumiałym człowiekiem. Bardzo często słyszałem, jak mówił do par: 'Uczyniliśmy z seksu (ciężki) grzech, podczas gdy w rzeczywistości jest on związany z ludzką słabością i wątłością, a zatem jest prawdopodobnie najmniejszym z grzechów'.”[15]
Senigaglia potwierdził, że osobisty pogląd Lucianiego na temat rozwodu zaskoczyłby jego krytyków: „Potrafił zaakceptować rozwiedzionych i to robił. Z łatwością akceptował także innych, którzy żyli w tym, co Kościół nazywa 'grzechem'”.[16]
Był on także propagatorem fałszywego ekumenizmu. „W czasie swoich dziewięciu lat [jako „patriarcha” Wenecji] był gospodarzem pięciu konferencji ekumenicznych, w tym spotkanie anglikańsko-rzymskokatolickiej międzynarodowej komisji, która w 1976 roku wprowadziła przyjęte ustalenia na temat władzy …”[17]
LUCIANI O NOWEJ MIĘDZYNARODOWEJ ORGANIZACJI
Luciani: „Stopniowe, kontrolowane i powszechne rozbrojenie jest możliwe tylko wtedy, gdy powstanie międzynarodowa organizacja ze skuteczniejszymi uprawnieniami i możliwościami sankcji niż obecne ONZ …”[18]
LUCIANI O CHRZEŚCIJANACH
Cytując Gandhiego, Luciani powiedział: „Podziwiam Chrystusa, ale nie chrześcijan”.[19] W kazaniu wielkanocnym w 1976 roku Luciani wydał następujące oświadczenie:
Bluźnierstwem jest twierdzenie, że Kościół katolicki pozwolił na legalizację prostytucji.
Dnia 24 grudnia 1977 roku, jako „patriarcha” Wenecji, Albino Luciani oświadczył co następuje na temat rewolucji francuskiej: „… intencje tych, którzy na początku wzniecili powstanie i rewolucję, były bardzo dobre, a głoszone hasło brzmiało 'Wolność, Równość, Braterstwo'.”[21]
Krótko przed konklawe w 1978 roku Luciani został poproszony o jego opinię na temat pierwszego dziecka z probówki, Louise Brown. Mówiąc o dziecku z probówki i jej rodzicach Luciani powiedział: „Idąc za przykładem Boga, który pragnie i kocha życie ludzkie, ja również przesyłam moje najlepsze życzenia dziecku. Co do rodziców, nie mam prawa ich osądzać; subiektywnie, jeśli działali z dobrymi intencjami i w dobrej wierze, mogą nawet mieć wielką zasługę przed Bogiem za to na co się zdecydowali i o co poprosili lekarzy aby uczynili.”[22]
Luciani bardziej niż inni „kardynałowie” wprowadzał w życie ducha Soboru Watykańskiego II Jana XXIII.[23] Jan Paweł I wyrzekł się papieskiej tiary oraz zastąpił ceremonię koronacyjną prostą uroczystością.[24] Tiara, sprzedana przez Pawła VI, została teraz zastąpiona przez pallium, stułę z białej wełny owiniętą wokół ramion.[25]
Jan Paweł I ogłaszając program swojego „pontyfikatu”, powiedział co następuje w swoim pierwszym wystąpieniu:
Podczas inauguracji Jana Pawła I powiedział: „Pozdrawiamy również z czcią i miłością wszystkich ludzi na świecie. Traktujemy ich i kochamy ich jako naszych braci i siostry, ponieważ są dziećmi tego samego Ojca w niebie oraz braćmi i siostrami w Chrystusie Jezusie.”[31]
Rozmawiając z przyjacielem o schizmatyckim patriarsze Moskwy, Nikodemie, Jan Paweł I nazwał go „prawdziwy święty”.[32]
W liście do nowego schizmatyckiego patriarchy Moskwy o śmierci niedawno zmarłego schizmatyckiego patriarchy Moskwy Jan Paweł I powiedział:
Jan Paweł I nazywa zmarłego rosyjskiego schizmatyka, który odrzucił papieską nieomylność i 13 ostatnich dogmatycznych soborów (pośród innych nauk katolickich), oddanym sługą swego kościoła.
Jan Paweł I „wierzył w większy podział władzy z biskupami na całym świecie i planował zdecentralizować strukturę Watykanu.”[34]
Jan Paweł I powiedział: „Kościół nie powinien mieć władzy ani posiadać bogactwa … Jak pięknie by było jakby papież sam zrzekł się wszelkiej władzy świeckiej!”.[35] Jan Paweł I powiedział korpusowi dyplomatycznemu, że Watykan zrzekł się wszelkich roszczeń do władzy świeckiej.[36]
Jan Paweł I często mówił o Pawle VI z podziwem i sympatią: „Był on wielkim papieżem i wiele wycierpiał. Nie był zrozumiany …”[38]
Jan Paweł I również mówił o Bogu jako o „matce”.
W swojej Audiencji Generalnej 13 września 1978 roku Jan Paweł I wypowiedział się na temat niezmiennych prawd i powiedział:
We wrześniu 1978 roku usłyszano w papieskich apartamentach rozmowę Lucianiego ze swoim sekretarzem stanu, „kardynałem” Villotem: „Z radością porozmawiam o tym problemie z delegacją Stanów Zjednoczonych. Moim zdaniem nie możemy zostawić obecnej sytuacji w tym stanie”. Problemem była populacja świata, sytuacją było Humanae Vitae.[41]
Na szczycie jego listy priorytetów reform i zmian była potrzeba radykalnej zmiany stosunków Watykanu z kapitalizmem oraz złagodzenie tego co on uważał za cierpienie, a co wywodziło się bezpośrednio z Humanae Vitae.[42] [Chcemy wyjaśnić, że nie sugerujemy tego, że Humanae Vitae był dobrym dokumentem. Ani trochę. Humanae Vitae nauczał, że pary mogą korzystać z „naturalnej” antykoncepcji i mogą w ogóle nie mieć dzieci. Chodzi o to, że Humanae Vitae potępiło sztuczną antykoncepcję i z tego powodu Jan Paweł I bardzo się temu sprzeciwiał.]
W maju 1978 roku Luciani został zaproszony do udziału w międzynarodowym kongresie odbywającym się w Mediolanie w dniach 21-22 czerwca. Głównym celem kongresu były obchody zbliżającej się rocznicy encykliki Humanae Vitae. Luciani dał do zrozumienia, że nie będzie przemawiał na kongresie i że nie będzie w nim uczestniczył.[43]
19 września 1978 roku Jan Paweł I spotkał się ze swoim sekretarzem stanu „kardynałem” Villotem. Jan Paweł I oświadczył:
Watykan twierdził, że Jan Paweł I zmarł w wyniku poważnego zawału serca około godziny 23:00, dnia 28 września 1978 roku.[45]
Udowodniliśmy, że Jan Paweł I był jawnym heretykiem, który, spośród wielu rzeczy, w pełni akceptował on religijny indyferentyzm i fałszywy ekumenizm II Soboru Watykańskiego. Ponieważ był on heretykiem, to nie mógł być ważnie wybranym papieżem. Był on niekatolickim antypapieżem.
Przypisy: