^
| Najnowsze filmy i artykuły | “Prawosławie” zdemaskowane | Dlaczego Piekło musi być wieczne? | Antychryst rozpoznany! | Co fałszywi chrześcijanie mylą w liście do Efezjan | Dlaczego tak wielu nie może uwierzyć | “Magicy” potwierdzają o istnieniu świata duchowego | Niesamowite dowody na istnienie Boga | Wiadomości |
| Posoborowy Kościół „katolicki” zdemaskowany | Kroki do nawrócenia | Poza Kościołem nie ma zbawienia | Forum dyskusyjne | Różaniec święty | Ojciec Pio | Tradycyjne katolickie zagadnienia i grupy | Wspomóż ocalić dusze: darowizna |  |
Sekta II Soboru Watykańskiego przeciw Kościołowi Katolickiemu w sprawie niekatolików otrzymujących Komunię Świętą
W poprzednich rozdziałach analizując nowości II Soboru Watykańskiego i oraz własne Jana Pawła II, stwierdziliśmy, że nauczali oni herezji, jakoby niekatolicy mogli prawomocnie otrzymać Komunię Świętą. Ważne jest, aby podkreślić tutaj, oficjalną aprobatę sekty posoborowej dla tego tego błędnego nauczania:
II Sobór Watykański
Sobór Watykański II, Orientalium Ecclesiarum #27: „Zgodnie z wyżej wymienionymi zasadami można chrześcijanom wschodnim, którzy w dobrej wierze pozostają odłączeni od Kościoła katolickiego, udzielać sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenia chorych - jeśli dobrowolnie o to poproszą i będą mieli należytą dyspozycję.[3]
Paweł VI uroczyście zatwierdza II Sobór Watykański
Antypapież Paweł VI, na końcu każdego dokumentu II Soboru Watykańskiego: „to wszystko, co wyrażone zostało w niniejszej konstytucji dogmatycznej, w całości i w szczegółach zyskało uznanie ojców świętego soboru. a my, na mocy udzielonej nam przez chrystusa władzy apostolskiej, wraz z czcigodnymi ojcami w duchu świętym to zatwierdzamy, postanawiamy i ustalamy i te postanowienia soborowe polecamy ogłosić na chwałę bożą … Ja, Paweł, biskup Kościoła Katolickiego.”[4]
Ich nowy oficjalny katechizm
Jan Paweł II, Katechizm Kościoła katolickiego (#1401): „… szafarze katoliccy mogą udzielić sakramentów (Eucharystii, pokuty i namaszczenia chorych) innym chrześcijanom, nie będącym w pełnej jedności z Kościołem katolickim …”[5] Jan Paweł II zatwierdził nowy katechizm Jan Paweł II, Fidei Depositum, 11 października 1992: „Katechizm Kościoła Katolickiego, który zatwierdziłem 25 czerwca tego roku i którego publikację zarządzam dziś mocą mojej władzy apostolskiej, wykłada wiarę Kościoła i naukę katolicką … Uznaję go za pewną normę nauczania wiary.”[6]
Ich nowy kodeks prawa kanonicznego
Kanon 844.4, 1983 Kodeks Prawa Kanonicznego: „Jeśli istnieje niebezpieczeństwo śmierci albo inna poważna konieczność, uznana przez biskupa diecezjalnego lub Konferencję Episkopatu, szafarze katoliccy mogą godziwie udzielać wymienionych sakramentów także pozostałym chrześcijanom, nie mającym pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, którzy nie mogą się udać do szafarza swojej wspólnoty i sami o nie proszą, jeśli odnośnie do tych sakramentów wyrażają wiarę katolicką i do ich przyjęcia są odpowiednio przygotowani.”[7] Kanon 844.3, 1983 Kodeks Prawa Kanonicznego: „Szafarze katoliccy godziwie udzielają sakramentów pokuty, Eucharystii i namaszczenie chorych członkom Kościołów wschodnich nie mających pełnej wspólnoty z Kościołem katolickim, gdy sami o nie proszą i są odpowiednio przygotowani. Odnosi się to także do członków innych Kościołów, które według oceny Stolicy Apostolskiej, są w takiej samej sytuacji, co wspomniane Kościoły wschodnie.”[8]
Encyklika
Jan Paweł II, Ut Unum Sint (# 58), 25 maja 1995: „… w pewnych szczególnych przypadkach duchowni katoliccy mogą udzielać Sakramentu Eucharystii, Pokuty i Namaszczenia chorych innym chrześcijanom, którzy nie są w pełnej komunii z Kościołem katolickim…”[9]
Przemówienia (jest to tylko jeden z wielu cytatów, które można podać)
Jan Paweł II, General Audience, 9 sierpnia 1995: „Odnosząc się do aspektów interkomunii, ostanie dyrektorium ekumeniczne potwierdza i precyzuje wszystko, co sobór zadeklarował: to znaczy, że pewna interkomunia jest możliwa, ponieważ kościoły wschodnie mają prawdziwe sakramenty, zwłaszcza Kapłaństwo i Eucharystię. W tym newralgicznym punkcie wydano szczegółowe instrukcje, w których stwierdza się, że gdy katolik nie może zwrócić się do katolickiego księdza, może on otrzymać sakramenty Pokuty, Eucharystii i Namaszczenia Chorych od szafarza kościoła wschodniego (dyrektorium, nr 123). I odwrotnie, katoliccy szafarze mogą prawomocnie udzielić sakramentów Pokuty, Eucharystii i Namaszczenia Chorych chrześcijanom wschodnim, którzy o to poproszą.”[10]
Encyklika komentująca tę herezję
Jan Paweł II, Ut Unum Sint (#58), 25 maja 1995: „… Ze względu na bardzo ścisłe więzi sakramentalne między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym … Kościół katolicki, stosownie do okoliczności czasu, miejsca i osób, nieraz stosował i stosuje łagodniejszy sposób postępowania, dając wszystkim środki zbawienia i świadectwo miłości między chrześcijanami przez uczestnictwo w sakramentach i innych czynnościach i rzeczach świętych … Nie należy nigdy tracić z oczu eklezjologicznego wymiaru uczestnictwa w sakramentach, zwłaszcza w świętej Eucharystii.”[11] Zwraca on uwagę na „eklezjologiczny wymiar” uczestnictwa w sakramentach z „prawosławnymi”. Jan Paweł II wskazuje, że należą oni do tego samego Kościoła. Moglibyśmy podać inne cytaty. Jednak sam jeden przez nas cytowany dowodzi, że jeśli antypapieże II Soboru Watykańskiego byliby prawdziwymi papieżami, wówczas byłoby to oficjalnym nauczanie Kościoła katolickiego, że heretykom i schizmatykom wolno prawomocnie udzielić Komunii Świętej. Jest to jednak niemożliwe, bowiem Kościół katolicki nieomylnie tego zabraniał.
Kościół katolicki i jego papieże nauczają dokładnie przeciwnie
Przez 20 stuleci Kościół katolicki zawsze nauczał, że heretycy nie mogą przyjmować sakramentów. Wiąże się to z dogmatem, że poza Kościołem katolickim nie ma odpuszczenia grzechów, zdefiniowanym przez papieża Bonifacego VIII, jak i innym mówiącym, że sakramenty przyczyniają się do zbawienia tylko w Kościele katolickim, jak określił papież Eugeniusz IV.
Tylko tym, którzy pozostają w Kościele katolickim, sakramenty Kościoła przyczyniają się do zbawienia. Taki jest dogmat! Ale został on odrzucony przez skandaliczne nauczanie II Soboru Watykańskiego, od którego „dozwolone” jest udzielanie Komunii Świętej tym, którzy nie pozostają w Kościele katolickim. Papieże na przestrzeni wieków głosili, że niekatolicy, którzy przyjmują Świętą Eucharystię poza Kościołem katolickim, przyjmują ją na własną zgubę.
Jak widzimy, nie jest to zaledwie kwestia dyscyplinarna, którą papież mógłby zmienić; ponieważ jest to związane z dogmatem, że heretycy są poza Kościołem i w stanie grzechu. Będąc poza Kościołem i w stanie grzechu, nie mogą oni otrzymywać Eucharystii dla zbawienia (Eugeniusz IV), ale tylko dla potępienia. Zmiana tego prawa, to próba zmiany dogmatu. Faktem jest, że Kościół katolicki nie może autorytatywnie nauczać, że jest prawomocne aby niekatolicy otrzymywali Komunię Świętą, tak jak nie może on autorytatywnie nauczać, że jest to prawomocne aby ludzie dokonywali aborcji. Pogląd, że niekatolicy mogą prawomocnie przyjmować Komunię Świętą, jest herezją, którą wielokrotnie potępiano. Jest to sprzeczne z całą historią Kościoła. Już sama ta kwestia dowodzi, że antypapieże II Soboru Watykańskiego nie są prawdziwymi papieżami i że mamy do czynienia z dwiema różnymi religiami (religia katolicka i wszyscy papieże przeciw religii sekty II Soboru Watykańskiego z jej antypapieżami.)
Przypisy: