Obiekcja 11: Jakie ma znaczenie to, czy Benedykt XVI/Francziszek jest papieżem czy nie? Problem mnie nie dotyczy.

Odpowiedź: Jeśli to, czy Benedykt XVI jest papieżem czy nie, nie ma znaczenia, to niekatolicyzm sekty Soboru Watykańskiego II nie ma znaczenia, nowa Msza nie ma znaczenia, itd. Nie można oddzielić jednego od drugiego. Nie możesz oddzielić papieża od Kościoła. Ponadto, utrzymywanie, że Benedykt XVI jest głową Kościoła katolickiego, to twierdzenie, że bramy piekielne zwyciężyły go.

Ponadto, uporczywe uznawanie Benedykta XVI za papieża, jest popełnieniem grzech przeciwko Wierze; jest to bowiem twierdzenie, że ten ma prawdziwą Wiarę, kto w rzeczywistości jest jawnym heretykiem i odstępcą od niej. Co więcej, uznanie Benedykta XVI i innych antypapieży Soboru Watykańskiego II za prawdziwych papieży jest zgorszeniem dla niekatolików; jest to brak możliwości spójnego przedstawienia wiary niekatolikom. W tej kwestii musimy teraz zobaczyć Druzgocący Dylemat, aby pokazać, jak ważna jest ta kwestia.

Druzgocący Dylemat: Dlaczego katolicy nie mogą nawet przedstawić wiary protestantowi, jeśli akceptują oni antypapieży Soboru Watykańskiego II jako prawdziwych papieży

Załóżmy, że jutro spotkasz dobrze poinformowanego protestanta, który chce zostać katolikiem. Podczas gdy ten człowiek twierdzi, że jest zainteresowany stanie się „katolikiem”, ma poważne problemy z nauczaniem Kościoła katolickiego na temat usprawiedliwienia: odrzuca on kanony i dekrety Soboru Trydenckiego z XVI wieku. Kiedy on wyjaśnia swoje stanowisko, myślisz sobie: „Jak ten człowiek spodziewa się zostać katolikiem, kiedy nie wierzy on w nauczanie Soboru Trydenckiego o usprawiedliwieniu?”

Więc ty, będąc miłosiernym katolikiem, poinformujesz go, że jeśli chce zostać katolikiem, musi zaakceptować i uwierzyć w nauczanie Soboru Trydenckiego o usprawiedliwieniu i odrzucić pogląd Lutra o usprawiedliwieniu tylko przez wiarę (sola fide), ponieważ Kościół katolicki (nie wspominając Pismo Święte - List Jakuba 2:24) potępia pogląd usprawiedliwienia tylko przez wiarę.

Papież Paweł III, Sobór Trydencki, Sesja 6, Rozdział 10, ex cathedra: „'Widzicie, iż z uczynków bywa usprawiedliwiony człowiek, A NIE Z WIARY TYLKO' (List Jakuba 2:24)”[1]

Ale Protestant odpowie mówiąc:

„Przepraszam, proszę pana, nie muszę akceptować i wierzyć nauczaniu Soboru Trydenckiego o usprawiedliwieniu, aby stać się katolikiem. Nie muszę też wierzyć, że usprawiedliwienie tylko przez wiarę jest herezją, jak mówisz. Twój papież, Benedykt XVI i jego poprzednik, Jan Paweł II, obaj katolicy, zgadzają się i zatwierdzili dokument mówiący, że usprawiedliwienie tylko przez wiarę nie jest herezją, i że kanony Trydenckie o usprawiedliwieniu nie mają zastosowania do luterańskiego wyjaśnienia usprawiedliwienia.” I przystąpi do wysunięcia kolejno trzech argumentów by to udowodnić.

Nr. 1 - Protestant najpierw przytacza Wspólną deklarację w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, zatwierdzoną przez Watykan dnia 31 października 1999 roku. Cytuje on dwa fragmenty ze Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, które okazuje się, że ma ją w swojej walizce.

Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu: „# 5. To chce uczynić ta Wspólna Deklaracja. Chce ona ukazać, że na podstawie dialogu Kościoły luterańskie i Kościół rzymskokatolicki są teraz w stanie reprezentować wspólne rozumienie naszego usprawiedliwienia przez Bożą łaskę w wierze Chrystusa. Nie zawiera ona wszystkiego, co w każdym Kościele naucza się na temat usprawiedliwienia; stanowi jednak konsens w podstawowych prawdach nauki o usprawiedliwieniu oraz UKAZUJE, ŻE ISTNIEJĄCE NADAL RÓŻNE PODEJŚCIA NIE SĄ JUŻ POWODEM DO FORMUŁOWANIA POTĘPIEŃ DOKTRYNALNYCH.”[2]

Cytując to, protestant poprawnie wyjaśnia, że wyklucza to jakiekolwiek potępienie luterańskiego poglądu na temat usprawiedliwienia (tylko przez wiarę, itd.). Następnie cytuje #13.

Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu: „# 13. … KONSENS, W KTÓREGO ŚWIETLE ODPOWIEDNIE POTĘPIENIA DOKTRYNALNE XVI STULECIA NIE DOTYCZĄ DZISIEJSZEGO PARTNERA.”[3]

Po zacytowaniu tego, protestant słusznie mówi, że oznacza to również, że potępienia Soboru Trydenckiego (w XVI wieku) luterańskiego poglądu o usprawiedliwieniu nie mają już zastosowania.

Nr. 2 - Aby jeszcze bardziej uzasadnić swój argument, protestant przystępuje do przytoczenia jeszcze dwóch fragmentów z tej samej Wspólnej deklaracji o usprawiedliwieniu.

Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu: „# 41. W konsekwencji potępienia doktrynalne XVI stulecia, na ile odnoszą się do nauki o usprawiedliwieniu, jawią się w nowym świetle: POTĘPIENIA SOBORU TRYDENCKIEGO NIE DOTYCZĄ NAUKI KOŚCIOŁÓW LUTERAŃSKICH PRZEDŁOŻONEJ W TEJ DEKLARACJI.”[4]

Protestant podkreśla oczywisty fakt, że oznacza to, że żadna luterańska nauka, zawarta we Wspólnej deklaracji o usprawiedliwieniu, nie jest potępiona przez Sobór Trydencki. Następnie udowadnia, że usprawiedliwienie przez tylko wiarę należy do nauczania kościołów luterańskich we Wspólnej Deklaracji.

Wspólna deklaracja o usprawiedliwieniu: „# 26.  WEDŁUG ROZUMIENIA LUTERAŃSKIEGO, BÓG USPRAWIEDLIWIA GRZESZNIKA TYLKO WE WIERZE (sola fide). W wierze człowiek obdarza pełnym zaufaniem swojego Stwórcę i Zbawiciela, w ten sposób wchodzi w społeczność z Nim.”[5]

Logicznie konkluduje, że zgodnie z własnym porozumieniem Watykanu z luteranami w sprawie usprawiedliwienia, tylko wiara z całą pewnością nie jest potępiona przez Sobór Trydencki. Tym samym mówi ci:

„Widzi pan, katolicy, którzy stosują się i wierzą we Wspólna deklaracja w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, nie uważają, że tylko wiara jest herezją, która jest nieomylnie potępiona dekretem Soboru Trydenckiego, podczas gdy pan twierdzi, że katolik musi w to wierzyć, aby być katolikiem.”

Nr. 3 - Wreszcie, ten przebiegły protestant wie, że spróbujesz mu powiedzieć, że Jan Paweł II i Benedykt XVI nie podpisali Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu. Zaznacza więc, że Wspólna Deklaracja została podpisana pod auspicjami Jana Pawła II i wielokrotnie zatwierdzana przez Benedykta XVI.

Jan Paweł II, Na spotkaniu z Luteranami z Finlandii, 19 stycznia 2004: „… pragnę wyrazić zadowolenie z postępu, jaki dokonał się w dialogu ekumenicznym pomiędzy katolikami a luteranami w ciągu ostatnich pięciu lat, od czasu podpisania Wspólnej Deklaracji w sprawie Doktryny o Usprawiedliwieniu.”[6]

Benedykt XVI, Przemówienie do Metodystów, 9 grudnia 2005: „Zachęciła mnie inicjatywa, dzięki której członkowie kościołów Światowej Rady Metodystów przyłączyliby się do Wspólnej Deklaracji w sprawie Nauki o Usprawiedliwieniu, podpisanej przez Kościół Katolicki i Światową Federację Luterańską w 1999 rok.”[7]

Protestant kończy swoją prezentację mówiąc:

„Benedykt XVI (a przed nim Jan Paweł II) jest katolikiem i stosuje się do Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, która to deklaracja wyraźnie naucza, że tylko wiara nie jest potępiona przez Sobór Trydencki, i że pozostałe różnice między luteranami a katolikami w sprawie usprawiedliwienia nie są powodem do jakichkolwiek doktrynalnych potępień. Dlatego, gdy zostanę katolikiem, będę zajmował to samo stanowisko co Benedykt XVI i jak przedkłada to Wspólna deklaracja z luteranami. Będę wierzył, że tylko wiara usprawiedliwia i nie będę wierzył, że jest to potępiona herezja! I nie przyjmę kanonów i dekretów Soboru Trydenckiego, ponieważ Jan Paweł II i Benedykt XVI zaakceptowali, poparli i zgodzili się ze Wspólną Deklaracją, co oznacza, że kanony Soboru Trydenckiego już nie obowiązują.”

Wiesz, że jako katolik masz ścisły obowiązek powiedzenia mu, że wiara w tylko wiara oraz wiara w religię katolicką są niezgodne. Więc jako mu odpowiesz?

Jeśli utrzymujesz, że Benedykt XVI i Jan Paweł II są ważnymi papieżami, dasz następującą odpowiedź, która jest jedyną rzeczą, która przychodzi na myśl:

„Jan Paweł II i Benedykt XVI są w błędzie. Nie są oni nieomylni we wszystkim, co mówią lub robią. Wspólna Deklaracja nie jest nieomylna. Sobór Trydencki jest nieomylny.”

A sprytny Protestant, szybko dostrzegając wady w tej nielogicznej i marnej odpowiedzi, odpowiada:

„Proszę pana, nigdy nie powiedziałem, że Wspólna Deklaracja jest nieomylna. Nieomylność nie ma nic wspólnego z naszą dyskusją. Najważniejsze jest to, że przyznajesz, że Benedykt XVI jest katolikiem, z którym jesteś w komunii i z którym każdy katolik musi być w komunii. Przyznajesz, że nie jest on heretykiem, który jest poza wspólnotą Kościoła katolickiego za przyjęcie Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu, więc musisz przyznać, że ja również będę katolikiem w komunii z Kościołem (a nie heretykiem), gdy zajmę to samo stanowisko.”

Jeśli utrzymywałbyś, że Benedykt XVI jest ważnym papieżem, nie miałbyś nic do powiedzenia w odpowiedzi temu protestantowi. Debata się skończyła, a ty przegrałeś. Nie wolno ci z jednej strony mówić, że akceptacja tylko wiara i Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu jest niezgodna z wejściem tego protestanta do Kościoła katolickiego (chociaż jako katolik musisz, ponieważ zostało to określone w sposób nieomylny na Soborze Trydenckim), podczas gdy w tym samym czasie wykazywać posłuszeństwo Benedyktowi XVI jako głowie Kościoła katolickiego, który publicznie wyraził swoją akceptację Wspólnej deklaracji w sprawie nauki o usprawiedliwieniu. Protestant zapędził cię w kozi róg i musisz przyznać, że rzeczywiście może on zostać katolikiem i trzymać się tego, czego naucza Wspólna Deklaracja. Dowodzi to, że ci, którzy akceptują Benedykta XVI jako papieża, nie mogą nawet w spójny sposób przedstawiać Wiary katolickiej protestantowi. ZMUSZENI SĄ PRZYZNAĆ, ŻE MOŻNA BYĆ „KATOLIKIEM” I UTRZYMYWAĆ, ŻE TYLKO WIARA NIE JEST POTĘPIONĄ HEREZJĄ ORAZ ŻE KANONY SOBORU TRYDENCKIEGO NIE DOTYCZĄ POGLĄDU LUTERANÓW O USPRAWIEDLIWIENIU.

Dopóki osoba będzie uznawać Benedykta XVI za katolickiego papieża, dopóty będzie bronić kościoła, który odrzucił Sobór Trydencki, „kościoła”, który z definicji jest niekatolickim kościołem - kościołem heretyków.

Papież Innocent III, Eius exemplo, 18 grudnia 1208: „Sercem wierzymy i ustnie wyznajemy JEDEN KOŚCIÓŁ, NIE KOŚCIÓŁ HERETYKÓW, lecz święty, rzymski, katolicki i apostolski, i wierzymy, że poza nim nikt nie dostępuje zbawienia.”[8]

Ten sam sąd i autorytet, dzięki którym ustaliłeś, że ten bezwyznaniowy protestant był heretykiem i poza Kościołem katolickim - sąd, którego dokonałeś, gdy go spotkałeś i dowiedziałeś się, w co wierzył i jak odrzucił Sobór Trydencki - jest dokładnie tym samym sądem, do którego jesteś absolutnie zobowiązany aby dokonać nad Benedyktem XVI i innych antypapieżach Soboru Watykańskiego II. Powinno trafić do ciebie, że nie jesteś winny osądzenia Stolicy Apostolskiej czy papieża, gdy słusznie osądzasz, że Benedykt XVI jest niekatolikami; przeciwnie, ty identyfikujesz niekatolika za to, kim on jest, tak jak poprawnie zidentyfikowałeś bezwyznaniowego protestanta, którego poznałeś jako niekatolika, tak jak kogokolwiek innego, kalwinistę, metodystę czy anglikanina.

Przypisy:

[1] Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 675.

[2] L’Osservatore Romano, Special Insert, Joint Declaration of the Doctrine of Justification, November 24, 1999, #5.
https://ekai.pl/dokumenty/wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu-31-pazdziernika-1999/
https://ekumenizm.wiara.pl/doc/477995.Wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu

[3] L’Osservatore Romano, Special Insert, Joint Declaration of the Doctrine of Justification, November 24, 1999, #13.
https://ekai.pl/dokumenty/wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu-31-pazdziernika-1999/
https://ekumenizm.wiara.pl/doc/477995.Wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu/2

[4] L’Osservatore Romano, Special Insert, Joint Declaration of the Doctrine of Justification, November 24, 1999, #41.
https://ekai.pl/dokumenty/wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu-31-pazdziernika-1999/
https://ekumenizm.wiara.pl/doc/477995.Wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu/4

[5] L’Osservatore Romano, Special Insert, Joint Declaration of the Doctrine of Justification, November 24, 1999, #26.
https://ekai.pl/dokumenty/wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu-31-pazdziernika-1999/
https://ekumenizm.wiara.pl/doc/477995.Wspolna-deklaracja-w-sprawie-nauki-o-usprawiedliwieniu/3

[6] L’Osservatore Romano, Jan. 28, 2004, p. 4.

[7] L’Osservatore Romano, Dec. 21/28, p. 5.

[8] Denzinger 423.