Woda jest konieczna do Chrztu a Ewangelia Jana 3:5 jest dosłowna

„ZAPRAWDĘ, ZAPRAWDĘ, POWIADAM CI, JEŚLI SIĘ KTOŚ NIE NARODZI Z WODY I Z DUCHA, NIE MOŻE WEJŚĆ DO KRÓLESTWA BOŻEGO.” (EWANGELIA JANA 3:5)

Kościół katolicki jest strażnikiem oraz interpretatorem Pisma Świętego. Jedynie on otrzymał moc i władzę do tego by nieomylnie określać prawdziwy sens świętych tekstów.

Papież Pius IX, Sobór Watykański I, Sesja 3, Rozdział 2, o Objawieniu, 1870: „… my odnawiając tenże dekret, wyjaśniamy, że jego zamysłem jest, aby w sprawach wiary i moralności, należących do gmachu nauki chrześcijańskiej, za prawdziwy sens Pisma Świętego należy przyjmować taki, jaki utrzymywała i utrzymuję święta matka Kościół, do której należy osądzanie o prawdziwym sensie i o wyjaśnianiu świętych pism. Nikomu zatem nie wolno wyjaśniać Pisma Świętego przeciw temu sensowi, albo też przeciw jednomyślnej zgodzie ojców.”[1]

Ale nie każdy fragment Pisma Świętego jest rozumiany przez Kościół katolicki w sensie dosłownym. Na przykład w Ewangelii Mateusza 5:29, Pan nasz Jezus Chrystus mówi nam, że jeśli nasze oko jest dla nas powodem grzechu, to powinniśmy je wyłupać, bowiem lepiej aby zginął ten jeden członek, niż żeby nasze całe ciało zostało wrzucone do Piekła.

Ewangelia Mateusza 5:29 - „Jeśli więc prawe twoje oko jest ci powodem do grzechu, wyłup je i odrzuć od siebie. Lepiej bowiem jest dla ciebie, gdy zginie jeden z twoich członków, niż żeby całe twoje ciało miało być wrzucone do piekła.”

Jednakże, słów naszego Pana tutaj nie należy rozumieć dosłownie. Jego słowa są wypowiadane w przenośni, aby opisać okazję do grzechu lub coś w życiu, co może nas zgorszyć i stać się przeszkodą dla naszego zbawienia. Musimy to wyłupić i odrzucić, mówi nasz Pan, ponieważ lepiej jest być bez tego, niż całkowicie zginąć w ogniu piekielnym.

Z drugiej strony, inne wersety Pisma Świętego są rozumiane przez Kościół w sensie dosłownym. Na przykład:

Ewangelia Mateusza 26:26-28 - „A gdy oni jedli, Jezus wziął chleb i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dał uczniom, mówiąc: Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje. Następnie wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy, bo to jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów.”

Kiedy Pan nasz Jezus Chrystus mówi w Ewangelii Mateusza 26:26: „To jest Ciało moje”, w Ewangelii Mateusza 26:28: „To jest moja Krew”, Jego słowa są rozumiane przez Kościół katolicki dokładnie tak, jak zostały zapisane, ponieważ wiemy, że Pan nasz Jezus Chrystus rzeczywiście odnosił się do Jego rzeczywistego Ciała i Krwi, a nie do symbolu czy figury.

Pytanie zatem brzmi: jak Kościół katolicki rozumie słowa Jezusa Chrystusa w Ewangelii Jana 3:5 „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego”? Czy Kościół katolicki rozumie te słowa tak, jak zostały zapisane, czy w jakiś inny sposób? Czy Kościół katolicki rozumie te słowa w ten sposób, że każdy człowiek musi narodzić się ponownie z wody i z Ducha Świętego, aby zostać zbawionym, jak mówi nasz Pan? Odpowiedź jest jasna: każda jedna dogmatyczna definicja, którą Kościół katolicki wydał, odnosząca się do słów naszego Pana z Ewangelii Jana 3:5, rozumie je dosłownie, dokładnie tak, jak zostały zapisane.

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, „Exultate Deo”, 22 listopada 1439, ex cathedra: „Pierwsze miejsce wśród wszystkich sakramentów zajmuje chrzest święty, który jest bramą życia duchowego; przez niego stajemy się członkami Chrystusa i uczestnikami ciała Kościoła. A ponieważ przez pierwszego człowieka śmierć przeszła na wszystkich, nie możemy, jak mówi Prawda, wejść do królestwa niebieskiego, jeśli nie odrodzimy się z wody i z Ducha [Ewangelia Jana 3:5]. Materią tego sakramentu jest prawdziwa i naturalna woda, obojętne, czy jest zimna czy ciepła.”[2]

Oznacza to, że oświadczenie Pana naszego Jezusa Chrystusa, że nikt nie może być zbawiony bez narodzenia się ponownie z wody i z Ducha Świętego, jest dosłownym dogmatem Wiary katolickiej.

Papież Paweł III, Sobór Trydencki, Sesja 7, Kanon 2, o Sakramencie Chrztu, 1547, ex cathedra: „Gdyby ktoś mówił, że prawdziwa i naturalna woda nie jest konieczna do udzielania chrztu, a więc że słowa Pana naszego, Jezusa Chrystusa: 'Gdy się kto nie odrodzi z wody i z Ducha Świętego' [Ewangelia Jana 3:5] dotyczą pewnej przenośni - niech będzie wyklęty.”[3]

Papież Paweł III, Sobór Trydencki, Sesja 7, Kanon 5, o Sakramencie Chrztu, 1547, ex cathedra: „Gdyby ktoś mówił, że chrzest [sakrament] jest dowolny, a więc nie jest konieczny do zbawienia (patrz Ewangelia Jana 3:5) - niech będzie wyklęty.”[4]

Papież Paweł III, Sobór Trydencki, Sesja 5, o Grzechu Pierworodnym, ex cathedra: „Grzech wszedł na świat przez jednego człowieka … aby przez odrodzenie oczyścić je z tego, co ściągnęły na siebie wskutek zrodzenia. Jeżeli bowiem 'ktoś nie odrodzi się z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego' [Ewangelia Jana 3:5].”[5]

Papież św. Zozym, Synod w Kartaginie XVI, o Grzechu Pierworodnym i Łasce: „Gdy bowiem Pan mówi: 'jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego' [Ewangelia Jana 3:5], który katolik wątpi w to, że będzie partnerem diabła, który nie zasłużył na bycie współdziedzicem Chrystusa.”[6]

Papież Grzegorz IX, Cum, sicut ex, do Sigurd z Nidaros, 8 lipca 1241: „Ponieważ, jak dowiedzieliśmy się z twojej relacji, niekiedy zdarza się z powodu niedoboru wody, że niemowlęta z waszych ziem są ochrzczone w piwie, odpowiadamy wam w głosie tych obecnych, że skoro, zgodnie z ewangeliczną nauką, konieczne jest aby 'odrodzić się z wody i z Ducha Świętego' (Ewangelia Jana 3:5), nie należy uważać za prawidłowo ochrzczonych tych, którzy zostali ochrzczeni w piwie.”[7]

Przypisy:

[1] Denzinger 1788.

[2] Denzinger 696; Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 1, p. 542.

[3] Denzinger 858.

[4] Denzinger 861; Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, p. 685.

[5] Denzinger 791; Decrees of the Ecumenical Councils, Vol. 2, pp. 666-667.

[6] Denzinger 102, authentic addition to Can. 2.

[7] Denzinger 447.