Rewolucja II Soboru Watykańskiego (1962-1965)

Żydowska herezja Watykan II

Herezja interkomunii Watykan II

Yves Marsaudon, Mason Rytu Szkockiego 33 stopnia, mówiąc o Soborze w 1965: „…Można tu właściwie mówić o rewolucji, która wyszła z naszych lóż masońskich - wspaniale rozłożyła swe skrzydła na kopule św. Piotra.”[1]

Sesja Soboru Watykańskiego II

II Sobór Watykański miał miejsce w latach 1962-1965. Jest fałszywym zborem, który zrewolucjonizował dwutysięczne nauczanie i tradycję. Jak zobaczymy, zawiera wiele herezji, które zostały otwarcie potępione przez papieży i prawdziwe sobory. Stworzył on nową religię, spowodował ogromne zmiany w każdym aspekcie wiary katolickiej, oraz co gorsza, wprowadził nową Mszę.

Przed Soborem Watykańskim II

Po Soborze Watykańskim II

Zmienił, stosunek oraz relacje wobec innych religii. Kościół nie może zmienić swojego nauczania o innych religiach, ponieważ zostało nam to przekazane przez Jezusa Chrystusa. Fałszywy Sobór zaatakował i pozornie zmienił ten święty depozyt.

II Sobór Watykański zwołany przez Jana XXIII, i był on zamknięty przez Pawła VI dnia 8 grudnia 1965 roku. Nie był ani powszechny ani ekumeniczny, ponieważ jak zobaczymy w szczegółach, został on zwołany i zatwierdzony przez jawnych heretyków (Jana XXIII oraz Pawła VI), którzy będąc odszczepieńcami, nigdy nie dzierżyli kluczy Piotrowych. Owoce są widoczne dla wszystkich. Każdy szczery katolik, który żył przed soborem i porówna go z religią w diecezjach dzisiejszych, może zaświadczyć o fakcie, że Sobór Watykański II zapoczątkował nową religię.

Najbardziej Specyficzna Herezja Soboru Watykańskiego II

Sobór Watykański II używa tego samego czasownika, co Sobór Florencki, aby nauczać dokładnie odwrotnie

Sobór Florencki dogmatycznie określił, że każda osoba, która ma pogląd sprzeczny z nauką Kościoła katolickiego o Panu naszym Jezusie Chrystusie lub Trójcy Świętej jest przez Boga odrzucona.

Papież Eugeniusz IV, Sobór Florencki, Bulla Cantate Domino, 1442, ex cathedra: „…święty Kościół rzymski, założony głosem Pana i Zbawiciela naszego, usilnie wierzy, wyznaje i naucza, że jeden jest Bóg- wszechmogący, niezmienny i wieczny: Ojciec, Syn i Duch Święty… Dlatego [Kościół rzymski] potępia, odrzuca i karze anatemą wszystkich, którzy orzekają inaczej lub przeciwnie, ogłasza ich za oddzielonych od „ciała Chrystusa, którym jest Kościół.”[2]

Jest to nieomylna dogmatyczna definicja Kościoła katolickiego dotycząca osób, które mają pogląd na temat Pana naszego Jezusa Chrystusa lub Trójcy Świętej przeciwny do Kościoła (np. żydzi, muzułmanie itd.). Sobór Florencki uroczyście określa, że każdy kto ma pogląd sprzeczny z Magisterium na temat naszego Pana i Trójcy Świętej (np. żydzi) jest potępiony i odrzucony. Uwaga: Sobór nie mówi jedynie, że pogląd przeciwny naszemu Panu jest odrzucony, ale że osoba (np. żyd) jest odrzucona. Ten dogmat jest zakorzeniony w prawdzie, którą nasz Pan w szczególności, objawił w Piśmie Świętym.

Ewangelia Mateusza 10:33 - „A który by się mnie wyparł przed ludźmi, wyprę się go i Ja przed Ojcem moim, który jest w niebiesiech.”

Słowo „wyprę” („wyprzeć”) oznacza odrzucić, wyrzec się. Ten kto wypiera się naszego Pana jest przez Niego odrzucony. Ale Sobór Watykański II w swej Deklaracji O Stosunku Kościoła Do Religii Niechrześcijańskich nauczał wprost przeciwnie.

Deklaracja Soboru Watykańskiego II, Nostra Aetate (#4): „Chociaż Kościół jest nowym Ludem Bożym, nie należy przedstawiać Żydów jako odrzuconych ani jako przeklętych przez Boga, rzekomo na podstawie Pisma świętego.”[3]

Sobór Watykański II zaprzeczył objawionej prawdzie w Ewangelii Mateusza 10:33, która została uroczyście określona przez Sobór Florencki. Nauka S-W 2 jest jawnie heretycka.

Ale sytuacja się pogarsza gdy rozważy się to głębiej. Dla rozwiania wątpliwości, przyjrzyjmy się uważnie tabelce:

Sobór Watykański II vs. Dogmatyczny Sobór Florencki

Dokonując nieomylnej dogmatycznej deklaracji, że wszyscy, którzy mają pogląd sprzeczny z wiarą w naszego Pana lub Trójcę Świętą są odrzuceni, oryginalna łacińska wersja Soboru Florenckiego używa słowa „reprobat” co oznacza „odrzuca”. Jest to forma łacińskiego słowa reprobo co oznacza „odrzucam” lub „potępiam”.

Ale tutaj szokująca niespodzianka: Deklaracja Nostra Aetate #4 (O Stosunku Kościoła Do Religii Niechrześcijańskich Soboru Watykańskie II) aby zadeklarować dokładnie przeciwnie, używa słowa „reprobati”, które jest odmianą słowa „reprobo” - dokładnie ten sam czasownik, którego użył Sobór Florencki! Oznacza to, że sobory Watykański II oraz Florencki mówiąc  o tej samej rzeczy, używają tego samego czasownika – ale w przeciwnym znaczeniu. Kościół katolicki określa, że wszyscy (żydzi itd.), którzy mają pogląd sprzeczny z wiarą w Chrystusa i Trójce Świętą, Kościół [ich]„reprobat” (odrzuca). II Sobór Watykański mówi nam, że żydzi nie powinni być uważani „reprobati” (za odrzuconych). Dekret z pewnością nie mógł bardziej precyzyjnie zaprzeczyć dogmatowi katolickiemu.

Nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, że II Sobór Watykański zaprzecza dogmatycznej nauce Soboru Florenckiego. Chociaż, jak zobaczymy, można znaleźć wiele innych i jawnych herezji, to jednak ta jest najbardziej specyficzna. Każdy kto zaprzeczyłby w świetle tych faktów, że jest tu nauczana herezja, jest po prostu kłamcą.

Ta herezja w Deklaracji Nostra Aetate jest teologiczną podstawą obecnego nauczania sekty posoborowej na temat żydów. Dlatego Watykan publikuje obecnie książki, które uczą, że żydzi są całkowicie wolni, aby żyć tak, jakby Mesjasz nigdy nie przyszedł, że Stare Przymierze jest ważne. Zobaczymy aktywne uczestnictwo Jana Pawła II i Benedykta XVI w religii żydowskiej, mające na celu ją uprawomocnić.

Inne zasadnicze herezje Soboru Watykańskiego II zostaną przedstawione w następujących dokumentach tego soboru:

Inne główne herezje Soboru Watykańskiego II

Omówimy teraz inne herezje znalezione w następujących dokumentach Soboru Watykańskiego II:

1.    Unitatis Redintegratio - Dekret o ekumenizmie

2.    Orientalium Ecclesiarum - Dekret o Kościołach wschodnich katolickich

3.    Lumen Gentium - Konstytucja „dogmatyczna” o Kościele

4.    Dignitatis Humanae - Deklaracja o wolności religijnej

5.    Ad Gentes - Dekret o działalności misyjnej Kościoła

6.    Nostra Aetate - Deklaracja o stosunku Kościoła do religii niechrześcijańskich

7.    Gaudium et Spes - Konstytucja duszpasterska o Kościele w świecie współczesnym

8.    Sacrosanctum Concilium - Konstytucja o liturgii świętej

Przypisy:

[1] Yves Marsaudon in his book Ecumenism Viewed by a Traditional Freemason, Paris: Ed. Vitiano, 121; quoted by Permanences, no. 21 (July 1965), 87; also quoted by Bishop Tissier De Mallerais, The Biography of Marcel Lefebvre, Kansas City, MO: Angelus Press, 2004, p. 328.

[2] Denzinger, The Sources of Catholic Dogma, B. Herder Book. Co., Thirtieth Edition, 1957, no. 703-705.

[3] Walter M. Abbott, The Documents of Vatican II, The America Press, 1966, p. 666.

[4] Decrees of the Ecumenical Councils, Sheed & Ward and Georgetown University Press, 1990, Vol. 1, p. 970.

[5] 1937 Latin Version of Denzinger, Enchiridion Symbolorum, Herder & Co.., no. 705.