^
| Najnowsze filmy i artykuły | “Prawosławie” zdemaskowane | Dlaczego Piekło musi być wieczne? | Antychryst rozpoznany! | Co fałszywi chrześcijanie mylą w liście do Efezjan | Dlaczego tak wielu nie może uwierzyć | “Magicy” potwierdzają o istnieniu świata duchowego | Niesamowite dowody na istnienie Boga | Wiadomości |
| Posoborowy Kościół „katolicki” zdemaskowany | Kroki do nawrócenia | Poza Kościołem nie ma zbawienia | Forum dyskusyjne | Różaniec święty | Ojciec Pio | Tradycyjne katolickie zagadnienia i grupy | Wspomóż ocalić dusze: darowizna |  |
Skandale i Herezje Jana XXIII
Jan XXIII (Angelo Roncalli) - człowiek który zwołał 2 Sobór Watykański i uważany był za papieża w latach 1958-1963
Przeanalizujmy niektóre fakty dotyczące Angelo Roncalli (Jan XXIII). Urodził się w 1881 roku i zajmował stanowiska dyplomatyczne w Bułgarii, Turcji i Francji, był także „patriarchą” Wenecji.
NIEKTÓRE DZIAŁANIA JANA XXIII PRZED JEGO „WYBOREM” NA „PAPIEŻA” W 1958 ROKU
Przez lata Święte Oficjum przechowywało akta dotyczące Angelo Roncalliego (Jana XXIII), na których widniało „podejrzany o modernizm”. Akta sięgają roku 1925, kiedy Roncalliego, znanego z nieortodoksyjnych nauk, w połowie semestru natychmiast usunięto z profesury w Seminarium Laterańskim (był oskarżony o modernizm) i wysłano do Bułgarii. Ten transfer do Bułgarii zapoczątkował jego dyplomatyczną karierę. Rzym był szczególnie zaniepokojony stałą i bliską współpracą Roncalliego ze suspendowanym księdzem, Ernesto Buonaiutim, ekskomunikowanego za herezję w 1926 roku.[2]
Już w 1926 roku Angelo Roncalli (Jan XXIII) napisał do prawosławnego schizmatyka:
To oświadczenie oznacza, że jedyny prawdziwy Kościół nie został jeszcze ustanowiony.
W 1935 roku Angelo Roncalli przybył do Turcji i zaprzyjaźnił się podsekretarzem departamentu spraw zagranicznych, Naman Rifat Menemengioglu.[4] Menemengioglu powiedział Roncalliemu:
Roncalli odpowiedział: „Kościół będzie uważał, aby nie naruszać waszej wolności.”[5] Podczas pobytu w Turcji, Roncalli stwierdził także: „Wy Irlandczycy jesteście niemożliwi. W chwili, gdy przychodzicie na świat, zanim jeszcze zostaniecie ochrzczeni, zaczynacie potępiać każdego, kto nie należy do Kościoła, zwłaszcza protestantów!”[6]
Oto kolejny cytat, który pokazuje heretyckie poglądy Roncalliego: „Ekstremalna antykatolicka frakcja greckiego prawosławnego kościoła z radością ogłosiła porozumienie z kościołem Anglii, w którym każda strona uznała ważność święceń tej drugiej. Roncalli był naprawdę szczęśliwy. Grekom, którzy przebiegle zapytali go, co sądzi o tym porozumieniu, powiedział szczerze: 'Nie mam nic oprócz pochwał dla naszych oddzielonych braci za ich gorliwość w dążeniu do jedności wszystkich chrześcijan.'”[7]
Desmond O’Grady, były watykański korespondent Washington Post, poinformował, że Roncalli, kiedy stacjonował w Stambule w 1944 „wygłosił kazanie na temat soboru, który ma się odbyć w okresie powojennym”[8].
Kiedy Roncalli był nuncjuszem we Francji, został mianowany obserwatorem Stolicy Apostolskiej do agencji kultury ONZ, UNESCO. W lipcu 1951 roku wygłosił on przemówienie „szczodrze wychwalając UNESCO …”[9]. Roncalli nazwał UNESCO „wielką międzynarodową organizacją …”[10]
Kiedy Angelo Roncalli był nuncjuszem we Francji, mianował on masona 33 stopnia i bliskiego przyjaciela, Barona Yves Marsaudon, na szefa francuskiego oddziału Rycerzy Maltańskich, katolickiego świeckiego zakonu.[11]
MÓWIONO ŻE JAN XXIII JEST MASONEM
Yves Marsaudon, wspomniany francuski mason i pisarz, twierdził również, że Roncalli (Jan XXIII) został masonem 33 stopnia, gdy był nuncjuszem we Francji. Mary Ball Martinez napisała, że francuska gwardia republikańska ze swoich stanowisk zaobserwowała: „… nuncjusza [Roncalliego] w cywilnym ubraniu opuszczającego swoją rezydencję, aby uczestniczyć w czwartkowych wieczornych spotkaniach [loży masońskiej] Wielkiego Wschodu Francji.”[12]
Magazyn 30 Days przeprowadził również wywiad kilka lat temu z szefem włoskich masonów. Wielki mistrz Wielkiego Wschodu Włoch stwierdził: „W związku z tym, wydaje się, że Jan XXIII został zainicjowany (do loży masońskiej) w Paryżu i uczestniczył w działaniu stambulskich warsztatów.”[13]
Pewnego razu w Paryżu, „Jego Eminencja” Roncalli wziął udział w bankiecie gdzie został posadzony obok kobiety, która była ubrana w bardzo nieskromną suknię z głębokim dekoltem. Towarzystwo Roncalliego czuło się nieco nieswojo. Goście kierowali spojrzenia na „papieskiego nuncjusza”. Roncalli przerwał ciszę stwierdzając z humorem:
Kiedy Jan XXIII został później „wyniesiony” do kolegium kardynałów, nalegał on, aby otrzymać czerwony biret z rąk ateisty i notorycznie antyklerykalnego socjalisty Vincenta Aurioli, prezydenta Francji, którego określił jako „uczciwy socjalista”.[15]
Jan XXIII, jako kardynał, otrzymujący swój kardynalski biret z rąk notorycznego antykatolika Vincenta Aurioli
Roncalli ukląkł przed Auriolem, a Auriol nałożył kardynalski biret na głowie Roncalliego. Potem Auriol powiesił „szeroką czerwoną wstęgę wokół szyi kardynała, biorąc go w ramiona i całując każdy policzek, co nadało osobowe ciepło formalnemu protokołowi”[16]. Auriol musiał wytrzeć łzy chusteczką, kiedy Roncalli wyszedł, by przyjąć swoją nową godność jako „kardynał”[17]
Podczas pełnienia funkcji społecznych w Paryżu, Roncalli (Jan XXIII) był często widziany w towarzystwie radzieckiego ambasadora M. Bogomolova, mimo że rząd sowiecki wznowił przedwojenną politykę brutalnej eksterminacji katolików w Rosji.
Angelo Roncalli (Jan XXIII) sympatyzujący z mordercą katolików
Jan XXIII, Ed Herriot i inni radykałowie
Jan XXIII był również znany jako „wielki przyjaciel i powiernik” Edouarda Herriota, sekretarza antykatolickich radykalnych socjalistów (Francji).[18] „Prawdopodobnie największym przyjacielem Roncalliego był wielki stary socjalista i antyklerykał Edouard Herriot.”[19]
Zanim Roncalli opuścił Paryż, przygotował on pożegnalną kolację swoim przyjaciołom. „Wśród gości znaleźli się politycy z prawicy, lewicy i centrum, zjednoczeni przy tej okazji, z sympatii do miłego gospodarza”.[20] Kiedy Roncalli był „kardynałem” Wenecji, „nie dał komunistom podstaw do krytykowania go. Nawykowe antyklerykalne obelgi ustąpiły miejsca pełnego szacunku milczeniu.”[21]
Podczas pobytu w Wenecji „kardynał” Roncalli „napomniał wiernych, aby powitali socjalistów z całych Włoch, którzy odbywali swój trzydziesty drugi kongres” w Wenecji.[22]„Patriarcha (Jan XXIII), w lutym 1957 roku, zamieścił zawiadomienia na murach w całej Wenecji na otwarcie trzydziestego drugiego kongresu Socjalistycznej Partii Włoch. Brzmiały one następująco: 'Cieszę się z wyjątkowego znaczenia tego wydarzenia, które jest tak ważne dla przyszłości naszego kraju'.”[23]
Roncalli przemawiał kiedyś w weneckim ratuszu. Oświadczył on:
To jest jawnie heretyckie.
DZIAŁANIA I WYPOWIEDZI JANA XXIII PO JEGO „WYBORZE” NA „PAPIEŻA” W 1958
Krótko po swojej „elekcji” i przeprowadzenia się do Watykanu, „Jan XXIII odnalazł wiekowy posąg Hipolita, antypapieża z III wieku. Odrestaurował go i umieścił przy wejściu do watykańskiej biblioteki”.[26] „Rozczarowane twarze pojawiły się wszędzie na placu św. Piotra, gdy Jan XXIII rozpoczął swoje pierwsze papieskie błogosławieństwo, ponieważ ledwie uniósł on swe ręce. Jego znak krzyża wydał się dla rzymian żałosnym gestem, gdyż wydawało się, że poruszał on nadgarstkiem na poziomie około biodra”.[27]
„Jan XXIII orzekł, że był zażenowany kiedy tytułowano go 'Jego Świątobliwość' [czy] 'Ojciec Święty' …”.[28] „Przez długi czas Jan XXIII mówił 'ja' zamiast 'my' w swoich oficjalnych przemówieniach. Oczekuje się od papieży używania formy 'my' oraz 'nas' przynajmniej przy okolicznościach oficjalnych.”[29]
Kiedy Jan XXIII wydał encyklikę o pokucie, ta nie oznajmiała żadnego postu ani żadnego dnia obowiązkowego powstrzymania się od pokarmów czy świeckich przyjemności.[30] Jan XXIII powiedział o sobie: „Jestem Papieżem, który naciska na akcelerator.”[31]
Ojciec Jana XXIII był winiarzem. Mówiąc o swoim ojcu, Jan XXIII powiedział:
JAN XXIII O HERETYKACH, SCHIZMATYKACH I NIEKATOLIKACH
Jan XXIII określił co sądził on na temat tego, jaką postawę powinien przyjąć Sobór Watykański II wobec niekatolickich sekt, w tych słowach: „Nie zamierzamy przeprowadzać sądów nad przeszłością. Nie chcemy udowadniać, kto miał rację, a kto nie. Jedynie co chcemy powiedzieć to: 'Pójdźmy razem; połóżmy kres naszym podziałom'”.[33] Jego instrukcje do „kardynała” Bea, szefa sekretariatu soboru ds. związku chrześcijan, brzmiały: „Musimy na razie odłożyć te elementy które nas dzielą.”[34]
Pewnego razu „kongresman nagle wypalił: 'Jestem Baptystą'. Uśmiechnięty Jan XXIII powiedział: 'Cóż, ja jestem Jan'”.[35] (od tłumacza: słowo baptist w języku angielskim oznacza baptysta albo chrzciciel - więc kiedy ten mówił o swojej przynależności do sekty baptystów, Jan XXIII odpowiedział żartem odwołując się Jana Chrzciciela). Jan XXIII powiedział niekatolikowi Rogerowi Schutzowi, założycielowi wspólnoty ekumenicznej w Taize (niekatolicki, ekumeniczny klasztor): „Jesteście w Kościele, idź w pokoju”, Schutz zawołał: „Ale wtedy my jesteśmy katolikami!?”, Jan XXIII powiedział: „Tak, już nie jesteśmy oddzieleni.”[36]
To jest jawnie heretyckie.
Jan XXIII z młodym br. Rogerem z Taize, notorycznie protestanckim ekumenistą, któremu Benedykt XVI udzielił Komunii przed śmiercią. Jan XXIII powiedział także br. Rogerowi, że jest w Kościele.
Jan XXIII jako pierwszy przyjął w Watykanie „arcybiskupa” kościoła episkopalnego, pierwszego „prałata” episkopalnego kościoła Stanów Zjednoczonych oraz pierwszego arcykapłana shinto.[38] Jan XXIII powiedział: „Gdybym urodził się muzułmaninem, wierzę, że już na zawsze pozostałbym dobrym muzułmaninem, wiernym swojej religii.[39]
Jan XXIII był pierwszym pretendentem do papiestwa, który przyjął arcykapłana shinto w Watykanie
Jednym z pierwszych działań Jana XXIII było przyjęcie w audytorium muzułmańskiego szacha Iranu. Kiedy szach Iranu zamierzał odejść, „Jan XXIII dał mu swoje błogosławieństwo, które delikatnie przeformułował, aby uniknąć naruszenia mahometańskich zasad religijnych: 'Oby najobfitsza przychylność Wszechmogącego Boga była z tobą'”.[40]
Poprzez przeformowanie tego błogosławieństwa, Jan XXIII: 1) usunął Trójcę Przenajświętszą, która jest wzywana w błogosławieństwie, aby nie obraził niewierzącego; oraz 2) udzielił błogosławieństwa członkowi fałszywej religii. Jest to sprzeczne z nauką Pisma świętego, która zabrania udzielania błogosławieństwa niewierzącym, jak powtórzył to ponownie papież Pius XI.
W dniu 18 lipca 1959 roku Jan XXIII wycofał następującą modlitwę: „Królem bądź tych wszystkich, którzy jeszcze błąkają się w ciemnościach pogaństwa albo islamizmu.”[42] W swoim apelu apostolskim, dnia 17 października 1925 roku, papież Pius XI nakazał publiczne odmawianie tej modlitwy w święto Chrystusa Króla.[43] Jan XXIII usunął z kalendarza Czternastu Świętych Wspomożycieli i wielu innych świętych, w tym św. Filomenę.
Św. Filomena, jedna ze świętych usuniętych z kalendarza świętych przez Jana XXIII i Pawła VI
Za papieża Grzegorza XVI, Święta Kongregacja do spraw Świętych Obrzędów wydała pełną i korzystną decyzję na rzecz czci św. Filomeny; dodatkowo papież Grzegorz XVI nadał św. Filomenie tytuły „Wielka Cudotwórczyni XIX stulecia” oraz „Patronka Żywego Różańca”.[44]
Ten sam papież kanonizował ją w 1873 roku. Kanonizacja świętego jest „publiczną i oficjalną deklaracją heroicznej cnoty osoby i włączenie jej imienia do kanonu (listy lub rejestru) świętych … To orzeczenie Kościoła jest nieomylne i niereformowalne.”[45]
Poniżej jest zdjęcie ze spotkania Jana XXIII ze wschodnimi schizmatykami na Soborze Watykańskim II. Jan XXIII chciał, aby duchowni „prawosławnych” kościołów w Rosji (z których wielu było agentami KGB) uczestniczyli w soborze. „Prawosławni” powiedzieli, że niektórzy z ich duchownych uczestniczyliby, pod warunkiem, że na soborze nie będzie potępienia komunizmu. Stąd Jan XXIII - inicjator apostazji Soboru Watykańskiego II - pośredniczył w „wielkim interesie”, którym było porozumienie Watykan-Moskwa. Watykan zgodził się nie potępiać komunizmu, po to aby wschodni schizmatycy mogli obserwować przebieg soboru![47] To jest dopiero interes, prawda? Jan XXIII wyraźnie był masonem i prawdopodobnie komunistą; był on człowiekiem, który rozpoczął masową konspirację i apostazję, to jest sektę Soboru Watykańskiego II.
Jan XXIII ze wschodnimi schizmatykami na Soborze Watykańskim II
Kolejne zdjęcie Jana XXIII ze schizmatykami; proszę zwrócić uwagę na uścisk dłoni, który wygląda na Masoński uścisk
Jan XXIII widząc gdzie niekatoliccy obserwatorzy mają być posadzeni, oświadczył: „Tak nie będzie! Posadźcie naszych odłączonych braci blisko mnie”. Jak to jeden uradowany anglikanin powiedział: „A więc to tam byliśmy - dokładnie w pierwszym rzędzie”.[48]
Dnia 11 października 1962 roku, Jan XXIII wygłosił przemówienie otwierające sobór:
Jak widzimy powyżej, w swoim przemówieniu otwierającym Sobór Watykański II, Jan XXIII stwierdził, że Kościół historycznie sprzeciwiał się i potępiał błędy, ale obecnie nie zamierza wydawać żadnych potępień. Wyraził również herezję, że „cała rodzina chrześcijańska jeszcze nie osiągnęła w pełni widzialnej jedności w prawdzie”. Po pierwsze, „cała rodzina chrześcijańska” składa się tylko z katolików. Twierdzenie, że „cała rodzina chrześcijańska” obejmuje niekatolików, jak to uczynił Jan XXIII, jest herezją. Po drugie, Jan XXIII powiedział, że rodzina chrześcijańska (Kościół katolicki) „nie osiągnęła w pełni widzialnej jedności w prawdzie”. Kolejna herezja. To jest zaprzeczenie jedności prawdziwego Kościoła Chrystusowego. Prawdziwy Kościół jest jeden w wierze. Kościół katolicki zawsze posiadał i będzie utrzymywał jedność w prawdzie.
Jan XXIII zmienił także rubryki w brewiarzu i mszale. Nakazał wycofanie leonowych modlitw, modlitw przypisanych przez papieża Leona XIII do odmówienia po Mszy. Modlitwy te zostały również przepisane przez papieża św. Piusa X i papieża Piusa XI.[52] Obejmowało to Modlitwę do św. Michała Archanioła, która wyraźnie wspomina o walce Kościoła z diabłem. Jan XXIII usunął ze Mszy psalm Osądź mnie (psalm 42). Następnie Jan XXIII wycofał Ostatnią Ewangelię, Ewangelię św. Jana. Ta Ewangelia jest również używana w egzorcyzmach.[53]
Następnie Jan XXIII wyeliminował drugi Confiteor (spowiedź powszechna) we Mszy. Dopiero po tych wszystkich zmianach wprowadził zmianę do kanonu Mszy wstawiając imię św. Józefa.[54] Prośba o umieszczenie w kanonie imienia św. Józefa została oficjalnie odrzucona przez papieża Piusa VII, 16 września 1815 roku[55] i przez papieża Leona XIII, 15 sierpnia 1892 roku[56]. Inne znaczące zmiany dotyczące Najświętszej Ofiary Mszy (które poprzedziły całkowicie nową Mszę Pawła VI w 1969 roku) weszły w życie w Pierwszą Niedzielę Adwentu w 1964 roku.
JAN XXIII O SOCJALIZMIE I KOMUNIZMIE
Jan XXIII napisał list wychwalający Marca Sangniera, założyciela Sillon. Sillon była organizacją, która została potępiona przez papieża Piusa X. Jan XXIII napisał o Sangnierze: „Mocna fascynacja jego (Sangniera) słów, jego duszy, zachwyciła mnie, i najbardziej pamiętne wspomnienia mojej całej kapłańskiej młodości są dla jego osoby i jego działalności politycznej i społecznej …”[57]
W swojej encyklice Mater et Magistra (O współczesnych przemianach społecznych w świetle zasad nauki chrześcijańskiej) Jana XXIII promował ideały socjalistyczne i nie potępił ani razu antykoncepcji czy komunizmu. Zapytany, jak odpowiedziałby on na pozdrowienie komunistycznego dyktatora, Jan XXIII odparł: „Jestem papieżem Janem, nie z powodu jakiś osobistych zasług, ale z powodu działania Boga, a Bóg jest w każdym z nas”.[58] „Jan dobrze się bawił z komunistami; można by pomyśleć, że byli oni braćmi”.[59] Komunizm został potępiony 35 razy przez papieża Piusa XI i 123 razy przez papieża Piusa XII.[60]
W dniu 6 marca 1963 roku Jan XXIII przyjął Aleksei Adzhubei i jego żonę, Radę, na specjalnej audiencji. Rada była córką premiera ZSRR, Chruszczowa. Rada (córka Chruszczowa) mówiła o swoim spotkaniu z Janem XXIII: „… dał mi i Aleksei parę symbolicznych prezentów, które były przeznaczone również dla mojego ojca, i powiedział: '… To dla twojego papy'”[61]
Z okazji swoich osiemdziesiątych urodzin (25 listopada 1961 roku) Jan XXIII otrzymał telegram od Chruszczowa, w którym złożył mu „gratulacje i szczere życzenia, dobrego zdrowia i sukcesu w jego szlachetnym dążeniu do przyczynienia się do … pokoju na ziemi.”[62]
Sekretarz generalny brytyjskiej partii komunistycznej, John Gollan, dnia 21 kwietnia 1963 roku, przed kamerami telewizyjnymi powiedział, że „encyklika (Pacem in Terris) [Jana XXIII] zaskoczyła i ucieszyła” go, dlatego też uzewnętrznił on swoją „najszczerszą satysfakcję na ostatnim 28 Kongresie Partyjnym.”[63]
Jednym z dobrych przyjaciół Jana XXIII był komunista oraz laureat Pokojowej Nagrody Lenina, Giacomo Manzu.[64] Jan XXIII powiedział: „Nie widzę powodu, dlaczego chrześcijanin nie mógłby zagłosować na marksistę, skoro uzna go za bardziej odpowiedniego do podążania za taką linią polityczną i historycznym przeznaczeniem …”[65]
Kościół katolicki potępił komunizm przy ponad 200 okazjach.[66]
JAN XXIII WYCHWALANY PRZEZ MASONÓW I KOMUNISTÓW PODCZAS SWOJEGO „PONTYFIKATU”
To jest herezja. Nie jest prawem człowieka publiczne oddawanie czci fałszywym bogom. Wielu papieży to potępiło to, o czym pisaliśmy w rozdziale o Soborze Watykańskim II. Kiedy teolog Świętego Oficjum, ks. Ciappi, powiedział Janowi XXIII, że jego encyklika Pacem in Terris zaprzecza nauczaniu o wolności religijnej papieża Grzegorza XVI i papieża Piusa IX, Jan XXIII odpowiedział: „Nie urażę się kilkoma plamami, jeśli większość aż promienieje.”[68]
Encyklika Jana XXIII Pacem in Terris była wychwalana przez samych masońskich przywódców jako masoński dokument. Oto kilka przykładów:
To jest cytat z Masonic Bulletin, oficjalnego organu Najwyższej Rady 33 Stopnia Dawnego i Uznanego Rytu Szkockiego Masonerii, dla Masońskiego Dystryktu Stanów Zjednoczonych Meksyku znajdującego się przy ul. Lucerna 56 w Meksyku, DF (rok 18, nr 220, maj 1963):
„ŚWIATŁO WIELKIEGO ARCHITEKTA WSZECHŚWIATA OŚWIECA WATYKAN „
W książce Resurgence du Temple, opublikowanej i zredagowanej przez Zakon Templariuszy (masonów), 1975:149, znajduje się następujący interesujący cytat: „Kierunek naszego działania: Kontynuacja Dzieła Jana XXIII i wszystkich, którzy podążyli za nim w drodze do uniwersalizmu templariuszy.”[70]
JAN XXIII I ŻYDZI
CZY JAN XXIII UJAWNIŁ ŻE JEST ŻYDEM?
Jan XXIII powitał raz pewnych żydowskich gości słowami: „Jestem Józef, brat wasz”.[72] Chociaż ta bardzo tajemnicza wypowiedź Jana XXIII do żydów była często cytowana, jej znaczenie nie zostało jeszcze wyjaśnione. Uważamy, że istnieje dobre wytłumaczenie jej znaczenia: To stwierdzenie Jana XXIII, „Jestem Józef, brat wasz”, jest cytatem z Księgi Rodzaju 45:4. Była to wypowiedź patriarchy Józefa, syna Jakuba, skierowana do jego braci, którzy przybyli do Egiptu w czasie głodu. Ci, którzy znają biblijną opowieść, wiedzą, że Józef został sprzedany niewolnikom przez jego braci wiele lat wcześniej, ale osiągnął najwyższą pozycję w egipskim królestwie (mimo że nie był jednym z nich), ponieważ z powodzeniem interpretował sny Faraona. Odkąd osiągnął najwyższą pozycję w królestwie Egipcjan, mógł on swobodnie rozporządzać skarbami królestwa według własnego upodobania - np. dać swoim braciom. Obdarował on sowicie swoich braci.
Kiedy weźmiemy pod uwagę dowody na to, że Jan XXIII był masonem, że Jan XXIII zainicjował na Soborze Watykańskim II rewolucyjny proces przeciwko Kościołowi katolickiemu, i że „pontyfikat” Jana XXIII zainicjował między innymi nową rewolucyjną postawę wobec żydów, to znaczenie jego wypowiedzi do żydów staje się oczywiste. Podobnie jak Józef, który nie był jednym z egipcjan, znalazł się na samym szczycie hierarchii egipcjan i ujawnił się swoim braciom wypowiedzią „Jestem Józef, brat wasz”, tak też Jan XXIII oświadczył żydom, że „Jestem Józef, brat wasz”, ponieważ w rzeczywistości był on żydowskim infiltratorem zakorzenionym na najwyższej pozycji w hierarchii chrześcijan (w każdym razie wyglądało na to). To był sekretny sposób, poprzez który Jan XXIII ujawnił to, kim naprawdę był: konspiracyjnym antypapieżem służącym wrogom Kościoła.
Tuż przed śmiercią Jan XXIII ułożył następującą modlitwę za żydów. Modlitwa ta została potwierdzona przez Watykan jako dzieło Jana XXIII.[73]
Jan XXIII mówi, że żydzi nadal są narodem wybranym, co jest heretyckie. Zwrot „perfidni Żydzi” był wyrazem używanym przez katolików w Liturgii Wielkiego Piątku do czasu, aż Jan XXIII usunął go w 1960 roku.[75] Słowo „perfidny” oznacza „niewierny”. „W Wielki Piątek 1963 roku kardynał, który był celebransem w [Bazylice] św. Piotra, z siły przyzwyczajenia wypowiedział stare słowa (perfidni Żydzi). Jan XXIII oszołomił wiernych, przerywając mu w połowie słowa, mówiąc: 'Powiedz to po nowemu'”.[76]
Jan XXIII powiedział nowo ochrzczonemu żydowskiemu chłopcu: „Stając się katolikiem, nie pozostajesz mniej żydem”.[78] W noc śmierci Jana XXIII naczelny rabin Rzymu i inni przywódcy społeczności żydowskiej, zgromadzili się z setkami tysięcy na Placu św. Piotra, aby opłakiwać.[79]
Alden Hatch, autor książki A Man Named John: The Life of John XXIII, powiedział o Janie XXIII: „… z pewnością żaden (z poprzednich papieży) nie dotknął serc ludzi wszystkich religii - i tych bez wiary. Gdyż wiedzieli oni, że on ich kochał, bez względu na to, kim byli lub w co wierzyli.”[80]
ŚMIERĆ JANA XXIII
Po jego śmierci, Watykan posłała po Gennara Goglię, który wraz z kolegami zabalsamował Jana XXIII. Goglia wstrzyknął dziesięć litrów płynu do balsamowania w nadgarstek i żołądek Jana XXIII w celu zneutralizowania rozkładania się ciała.[81] To tłumaczy, dlaczego ciało Jana XXIII nie rozłożyło się jak normalne ciała. W styczniu 2001 roku ciało Jana XXIII zostało ekshumowane i umieszczone w nowej kuloodpornej szklanej trumnie eksponowanej w Bazylice św. Piotra. Twarz i dłonie Jana XXIII również pokryte były woskiem.[82]
WYPOWIEDZI MASONÓW, KOMUNISTÓW I NIEKATOLIKÓW, WYCHWALAJĄCE JANA XXIII PO JEGO ŚMIERCI
Po śmierci Jana XXIII liczne listy od komunistów, masonów i żydów zostały wysłane do Watykanu, wyrażające żal z powodu śmierci Jana XXIII. Ludzie tacy jak „Fidel Castro i Nikita Chruszczow przesłali przekazy pochwały i żalu.”[83] Z dnia 4 czerwca 1963 roku, wydanie The Reporter (El Informador):
Guadalajara, Jal., Meksyk, 3 czerwca 1963 r.
Dr. Jose Guadalupe Zuno Hernandez”[84]
Charles Riandey, najwyższy wielki mistrz tajnych stowarzyszeń, w swojej przedmowie do książki Yvesa Marsaudona (ministra stanowego najwyższej rady francuskich tajnych stowarzyszeń) oświadczył:
Drugi wstęp do tej książki był skierowany do „jego czcigodny kontynuator, Jego Świątobliwość Papież Paweł VI.”[86]
Wysokiej rangi mason, Carl Jacob Burckhardt, napisał w Journal de Geneve: „Znam kardynała Roncalliego bardzo dobrze. Był on deistą i racjonalistą, którego mocna strona nie leżała w zdolności do wierzenia w cuda i otaczania czcią sacrum.”[87]
HERETYK NIE MOŻE BYĆ WAŻNYM PAPIEŻEM
Jak już widzieliśmy, Kościół katolicki naucza, że heretyk nie może być ważnie wybranym papieżem, ponieważ heretyk nie jest członkiem Kościoła katolickiego. Przedstawione tu fakty dowodzą, że Jan XXIII, człowiek, który zwołał Sobór Watykański II oraz zapoczątkował odstępczy kościół soborowy, był niewątpliwie heretykiem. Nie był prawdziwym papieżem. Angelo Roncalli (Jan XXIII) był niekatolickim, konspiracyjnym antypapieżem, który rozpoczął apostazję Soboru Watykańskiego II.
ZADZIWIAJĄCE PODOBIEŃSTWA POMIĘDZY ATYPAPIEŻEM JANEM XXIII WIELKIEJ SCHIZMY ZACHODNIEJ I ANTYPAPIEŻEM JANEM XXIII SOBORU WATYKAŃSKIEGO II
Papieże przez 500 lat unikali imienia Jan, ponieważ ostatnim, który go nosił, był cieszący się złą sławą antypapież Jan XXIII (Baldassare Cossa) z Wielkiej Schizmy Zachodniej. Podobieństwa pomiędzy pierwszym antypapieżem Janem XXIII (Baldassare Cossa) a drugim antypapieżem Janem XIII (Angelo Roncalli) są interesujące, jeśli nie uderzające:
Panowanie pierwszego antypapieża Jana XXIII rozciągało się na pięć lat (1410-1415), podobnie jak panowanie niedawnego antypapieża Jana XXIII, które rozciągało się na pięć lat (1958-1963).
Pierwszy antypapież Jan XXIII zwołał fałszywy sobór, Sobór w Konstancji (Sobór w Konstancji dopiero później stał się prawdziwym ekumenicznym soborem, z pewnymi sesjami zatwierdzonymi przez prawdziwego papieża, ale w chwili, gdy otworzył go antypapież Jan XXIII, był to fałszywy sobór). Podobnie niedawny antypapież Jan XXIII zwołał fałszywy sobór, Sobór Watykański II.
Pierwszy antypapież Jan XXIII otworzył swój fałszywy Sobór w Konstancji w czwartym roku swojego panowania, w 1414 roku. Niedawny antypapieża Jan XXIII otworzył swój fałszywy Sobór Watykański II również w czwartym roku swojego panowania, w 1962 roku.
Panowanie pierwszego antypapieża Jana XXIII zakończyło się krótko przed trzecią sesją jego fałszywego soboru, w 1415 roku. Niedawny antypapieża Jan XXIII umarł krótko przed trzecią sesją jego fałszywego soboru, w 1963 roku.
Uważamy, że podobieństwa między pierwszym antypapieżem Janem XXIII a drugim nie są zwykłymi zbiegami okoliczności. Pierwszy antypapież Jan XXIII był także ostatnim antypapieżem, który panował z Rzymu. Czy Angelo Roncalli, niedawny antypapież Jan XXIII, przyjął to imię, wskazując symbolicznie (masoni robią różne rzeczy w sposób tajemniczy), że kontynuuje on linię antypapieży panujących z Rzymu?
Kardynał Heenan, który był obecny na konklawe w 1958 roku, które dało nam Jana XXIII, wspomniał raz: „Nie było wielkiej tajemnicy w wyborze papieża Jana. Został on wybrany, ponieważ był bardzo starym człowiekiem. Jego głównym zadaniem było uczynienie Jego Ekscelencji Montiniego (później Paweł VI), arcybiskupa Mediolanu, kardynałem, po to aby mógł on zostać wybranym w następnym konklawe. Taka była polityka i została ona przeprowadzona precyzyjnie.”[88]
Przypisy: