Obiekcja 18: Sobór w Konstancji potępił pogląd, że heretyk przestałby być papieżem.

Błędy Jana Husa, Potępione przez Sobór w Konstancji: „#20. Jeśli papież jest zły, zwłaszcza gdy jest przewidziany [na potępienie] wtedy jak apostoł Judasz jest diabłem, złodziejem i synem zatracenia, i nie jest głową świętego Kościoła walczącego, ponieważ nie jest jego członkiem.”[1] - Potępione

Odpowiedź: Nie, Sobór w Konstancji w ogóle nie potępił poglądu, że heretyk przestałby być papieżem. Jest to poważne niezrozumienie tego twierdzenia. Jak to wyraźnie widać powyżej, sobór potępił coś znacznie odmiennego. Potępił on twierdzenie, że zły człowiek przestałby być głową Kościoła, ponieważ nie jest jego członkiem. Twierdzenie heretyckiego Husa słusznie potwierdza, że ten, kto nie jest członkiem Kościoła, nie może być głową Kościoła, ale popada w błąd, stwierdzając, że papież przestaje być członkiem, gdy jest „zły”.

Papież Pius XII, Mystici Corporis Christi (#23), 29 czerwca 1943: „Albowiem nie każdy grzech, choćby i ciężką był zbrodnią, jest już tej miary, aby z samej natury swojej wyłączył człowieka z Ciała Kościoła, jak to robi schizma, herezja lub apostazja.”[2]

Zaledwie zły papież nie przestaje być papieżem, ale przestaje nim być heretyk czy schizmatyk. Dzieje się tak, ponieważ herezja, schizma i apostazja, oddzielają od Kościoła, podczas gdy pozostałe grzechy (bez względu na to jak ciężkie i niegodziwe są) tego nie robią. Widzimy więc wyraźnie, że twierdzenie to potępia pogląd, że niegodziwość oddziela od Kościoła. Nie potępia to prawdy, że heretyk przestaje być papieżem. W rzeczywistości, wiele innych twierdzeń Jana Husa, które zostały potępione przez Sobór w Konstancji, w różny sposób powtarza fałszywy pogląd wyrażony powyżej: że źli (niegodziwi; nikczemni; grzeszni) nie są częścią Kościoła.[3]

Św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice, Tom II, Rozdział 30: „Ta zasada jest pewna. Niechrześcijanin nie może być w żaden sposób papieżem, jak przyznaje to sam Kajetan (ib. c. 26). Powodem jest to, że nie może on być głową tego, czego on nie jest członkiem; ten, kto nie jest chrześcijaninem, nie jest członkiem Kościoła, a jawny heretyk nie jest chrześcijaninem, jak wyraźnie naucza św. Cyprian (lib. 4, epist. 2), św. Atanazy (Scr. 2 cont. Arian.), Św. Augustyna (lib. De great. Christ. Cap. 20), św. Hieronim (contra Lucifer.)) i inni; dlatego jawny heretyk nie może być papieżem.”

Odpowiedzi na najbardziej powszechne obiekcje wobec sedewakantyzmu

Przypisy:

[1] Denzinger 646.

[2] The Papal Encyclicals, Vol. 4 (1939-1958), p. 41.

[3] Denzinger 627 ff.